Fractal

Σπονδυλωτό μυθιστόρημα και ιστορίες μέσα στην ιστορία

Γράφει ο Γιάννης Παπαγιάννης //

 

Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος «Το Μνημόσυνο» Εκδόσεις Βακχικόν

 

Ως περιοδικό και με σποραδικές εκδόσεις ξεκίνησε το «Βακχικόν» κι εξελίσσεται, όπως φαίνεται, σε έναν εκδοτικό οίκο με προσωπικότητα, καθώς τα λογοτεχνικά έργα που εκδίδει έχουν ύφος, στυλ και, ακόμα, γιατί όχι, πολιτική άποψη. Ο Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος δηλώνει στο σύντομο βιογραφικό ότι γεννήθηκε στην Καλαμάτα κι ότι εκδίδει το πρώτο βιβλίο του αν και θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον το τρίτο! Κι η αλήθεια είναι ότι ο συγγραφέας αποδεικνύεται γνώστης του λόγου και της αφήγησης και συνδυάζει τα σωστά Ελληνικά με μετρημένες περιγραφικές δεξιότητες και είναι ικανός να πλέκει πολυπρισματικές ιστορίες. Δομικά το μυθιστόρημα ακολουθεί την παράδοση του σπονδυλωτού αφηγήματος, παράδοση που μας φέρνει στις απαρχές της πεζογραφίας, στο Δεκαήμερο του Βοκάκιου, με άξονα ένα μνημόσυνο. Ο κεντρικός αφηγητής ξεκινάει την Πέμπτη για να πάει σε ένα μνημόσυνο εκτός Αθηνών και το μυθιστόρημα αποτελεί το οδοιπορικό του για τέσσερις μέρες, μέχρι την Κυριακή, αλλά και ένα οδοιπορικό μνήμης, αναπόλησης και στοχασμού στην μέχρι τώρα ζωή του. Το γοητευτικό στο μυθιστόρημα του Κωνσταντόπουλου είναι οι πολλαπλές ιστορίες που ανακατεύονται, κάθε μία από τις οποίες φωτίζει υπό διαφορετική οπτική τη μνήμη του ήρωα, και ο σπονδυλωτός τρόπος που δομούνται. Το κακό είναι ότι ο συγγραφέας δεν αρκείται σε αυτά που δεικνύουν οι ιστορίες του, δεν αφήνει την ίδια την αφήγησή του να αποδείξει την ιδεολογική θέση του βιβλίου, αλλά παρεμβαίνει κι ο ίδιος με πληροφορίες, ιδεολογικές θέσεις και διαπροσωπικές συζητήσεις που εμφανίζονται σαν ξένο σώμα μέσα στην αφήγηση. Αναρωτιέμαι αν ο Βοκάκιος παρενέβαινε στο «Δεκαήμερο» του κι έγραφε την άποψή του, η οποία διαφαίνεται από τις ιστορίες, ότι η επίσημη εκκλησία είναι γεμάτη υποκρισία, ότι οι άνθρωποι άλλα λένε κι άλλα σκέφτονται, ότι η πονηριά και η διπροσωπία είναι σύμφυτη με τον πολιτισμό και τη θρησκευτική πίστη, θα είχαμε άραγε ένα διαχρονικό πεζογράφημα που θα διαβαζόταν μέχρι σήμερα; Κι αν ο Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος απέφευγε την διατύπωση ιδεολογικών απόψεων και τις αποδείκνυε με την αφήγηση των ιστοριών του, θα είχε συγγράψει ένα από τα καλύτερα Ελληνικά μυθιστορήματα της χρονιάς;

 

Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top