Fractal

Το πανάρχαιο παιχνίδι θύτη – θύματος

Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης //

 

kefali«Το κεφάλι της γάτας» του Βασίλη Αλεξάκη, εκδ. Μίνωας, σελ. 172

 

Πρώτη παραδοχή: Ο Βασίλης Αλεξάκης είναι ένας γνωστός συγγραφέας. Δεύτερη παραδοχή: Περισσότερο γνωστός στη Γαλλία, απ’ ότι στην Ελλάδα. Τρίτη παραδοχή: Τα περισσότερα έργα του κυκλοφορούν ταυτόχρονα σε Ελλάδα και Γαλλία. Το μοναδικό βιβλίο που είχα διαβάσει ήταν το «τα κορίτσια του Σίτυ Μπουμ-Μπουμ».

Το δεύτερο βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου είναι το «κεφάλι της γάτας» από τις εκδόσεις Μίνωας. Ένα όχι και τόσο γνωστό έργο του. Αλλά μου αρέσει να διαβάζω τα όχι και τόσο γνωστά έργα, γνωστών συγγραφέων. Είναι ένα είδος φετίχ.

Η γραφή του Αλεξάκη είναι οικεία, κατά κάποιον τρόπο φιλική προς τον αναγνώστη. Προς τον μέσο αναγνώστη. Δεν χρειάζεται να ζυγίζονται όλα με τη μονάδα μέτρησης του «απαιτητικού»- «έμπειρου» αναγνώστη.

Το «κεφάλι της γάτας» γραμμένο στο μακρινό για πολλούς 1978 δεν έχει χάσει τίποτα από τη φρεσκάδα του. Η πρώτη μετάφραση-έκδοση από τις εκδόσεις Εξάντας.  Το αντίτυπο που διάβασα από τις εκδόσεις Μίνωας, με σημαντικές τροποποιήσεις του συγγραφέα (σύμφωνα με το σημείωμα του εκδότη).

Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Παρίσι. Ένα το κεντρικό πρόσωπο ο κύριος Ζαν-Λουί Ντιμπούρ. Επιτυχημένος-αναγνωρίσιμος συγγραφέας «εύκολων» μυθιστορημάτων. Εκπρόσωπος των υψηλών στρωμάτων της μεσαίας τάξης. Έχει τα πάντα στη ζωή του. Φήμη, επιτυχία, οικογενειακό υπόβαθρο (βλέπε πατέρας βιομήχανος), όμορφη σύζυγο, παιδί, ερωμένες, μόνιμες και περιστασιακές, κηπουρό, οικιακή βοηθό. Το καθημερινό πρόγραμμά του περιλαμβάνει: Πρωινή και απογευματινή υπαγόρευση λογοτεχνικών κειμένων στη γραμματέα του, συναντήσεις με ερωμένες, βραδινές εξόδους με τη σύζυγο.

Μέχρι που εμφανίζεται ένα κομμένο κεφάλι γάτας στο δωμάτιο του παιδιού του.  και ύστερα ένα φίδι μέσα στο αυτοκίνητό του. Και κάπου εκεί η «ονειρεμένη» ζωή πάει περίπατο. Η πρώτη αγωνία. Ο πρώτος εφησυχασμός. Η πρώτη διάψευση.

Ο δεύτερος κεντρικός ήρωας είναι ο Πολ. Ανήκει και αυτός στη μεσαία τάξη, τα χαμηλά στρώματα. Με γυναίκα, δουλειά, παιδιά, περιστασιακή ερωμένη. Ζει μια κανονική ζωή. Μόνο που δεν το ξέρει, μόνο που δεν είναι ευχαριστημένος από την «κανονικότητά» της. Νομίζει ότι ανήκει στους αδικημένους, σε αυτούς που δεν τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να ανθίσουν, όπως ανθίζουν τα λουλούδια την εποχή της άνοιξης.

Ο Πολ είναι ο θύτης. Αυτός που σκότωσε τη γάτα και έριξε το κεφάλι της στο δωμάτιου του γιου του Ζαν-Λουί. Αυτός που έβαλε το φίδι στο αυτοκίνητο. Αυτός που έκανε τα τηλεφωνήματα απειλώντας τη ζωή του.

Και ύστερα…  παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Να σκοτώσει τον Ζαν-Λουί. Να σκοτώσει όλα αυτά που δεν έγινε ποτέ. Σχεδιάζοντας. Εξετάζοντας. Οργανώνοντας.

Ένα μυθιστόρημα, κατά τη γνώμη μου για την πάλη των τάξεων. Υπαρξιακό; Ναι σε γενικές γραμμές. Αστυνομικό; Ναι, έχει τα στοιχεία ενός αστυνομικού μυθιστορήματος. Αστικό; Δηλαδή μια περιγραφή της καθημερινότητας των Γάλλων στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα; Ναι.

Μια ιστορία που μπορεί να σου κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Αν και θα ήθελα το τέλος να έχει περισσότερο «ζουμί». Περισσότερες προεκτάσεις. Είναι λες και κάποιο αόρατο χέρι  τράβηξε το καλώδιο από την πρίζα και έσβησε το φως.

 

Βασίλης Αλεξάκης

Βασίλης Αλεξάκης

 

* Ο Άγγελος Χαριάτης γεννήθηκε το 1975 στην Καλλιθέα Αττικής και μεγάλωσε στις γειτονιές του Πειραιά. Περιπλανήθηκε ως φοιτητής στους χώρους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με απρόσμενη (για αυτόν) επιτυχία. Σπαταλά τον ελεύθερό του χρόνο παίζοντας επιτραπέζια παιχνίδια. Είναι παντρεμένος με δύο παιδιά και ζει στα Νότια Προάστια. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Κυκλοφορούν τα βιβλία του: “25 ιστορίες για ευτυχισμένου αστούς”, “Παράπλευρες απώλειες”, “Το δάχτυλο”.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top