Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Ίσως τελικά ο αδιάφορος χρόνος να διαθέτει και να προσφέρει τις καλύτερες λύσεις και το σπουδαιότερο, απλόχερα!
16/01/2019, 10:46 πμ

Ίσως τελικά ο αδιάφορος χρόνος να διαθέτει και να προσφέρει τις καλύτερες λύσεις και το σπουδαιότερο, απλόχερα!

Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη //

 

 

Andrea Camilleri, Το γκρι ταγιέρ. Μετάφραση: Γιάννα Σκαρβέλη. Ελληνικά Γράμματα, 2018. Αθήνα

 

‘Το γκρι ταγιέρ’ είναι ένα μυθιστόρημα του Αντρέα Καμιλλέρι που κυκλοφόρησε στην Ιταλία το 2008, με τίτλο ‘Il tailleur grigio’ απ’ τον γνωστό εκδοτικό οίκο,  Arnoldo Mondadori Editore. Τώρα παρουσιάζεται και στη χώρα μας από τις εκδόσεις ‘Ελληνικά Γράμματα’, μετά το άλλο μυθιστόρημα του Σικελού συγγραφέα (‘Η εξαφάνιση της Λάουρα’) το οποίο έδωσαν  στην κυκλοφορία πριν λίγο καιρό (2017) οι ίδιες εκδόσεις. Ο τίτλος του βιβλίου προέρχεται από το γκρίζο επαγγελματικό ταγιέρ της Αντέλε το οποίο κρύβει, χωρίς να παρουσιάζεται στους αναγνώστες αρχικά, ένα βαθύ συμβολικό νόημα για τις περιπτώσεις που φοριέται απ’ τη γυναίκα του πρώην τραπεζίτη. Φυσικά ο συγγραφέας δεν παύει να στηλιτεύει την αφόρητη και απαράμιλλη υποκρισία της κοινωνίας στο νησί του, τη Σικελία, τον αστικό καθωσπρεπισμό των κατοίκων του, καθώς επίσης και τις διασυνδέσεις όλων των πετυχημένων και επιφανών επιχειρηματιών του νησιού με τη γνωστή ή τις άγνωστες οικογένειες που έχουν βαθιά ριζωμένες τις σχέσεις τους και επηρεάζουν τα μέγιστα τα τεκταινόμενα εκεί.

 

 

O πρωταγωνιστής, ένας υψηλός στην ιεραρχία τραπεζικός υπάλληλος, ηλικιωμένος πια, βρίσκεται σε φάση πρόσφατης συνταξιοδότησης, και βλέπει το μέλλον του με καινούργιο μάτι και κάπως διαφορετικές απόψεις, όχι μόνο λόγω της απόσυρσής του από την ενεργό επαγγελματική καθημερινότητα, αλλά και εν όψει του γεγονότος ότι είναι παντρεμένος για δεύτερη φορά με μια γυναίκα αρκετά όμορφη και κατά πολύ νεότερή του. Η δεύτερη σύζυγός του, η Αντέλε, είκοσι πέντε χρόνια μικρότερη  από αυτόν, είναι μια εξαιρετικά αισθησιακή γυναίκα, πάντα κομψή, ένθερμη οπαδός της κοσμικής ζωής, αλλά εξαιρετικά άπιστη απέναντι  στον σύζυγό της. Η αρχή της υπόθεσης του μυθιστορήματος είναι μάλλον κοινή. Ο ηλικιωμένος βλέπει μπροστά του να αρχίζει μια καινούργια ζωή, και από την άλλη μεριά βρίσκει τη σύζυγό του, μια σαγηνευτική γυναίκα σαράντα ετών, να τον απατά με διάφορους άντρες, αλλά προσπαθώντας να διατηρήσει παράλληλα με κάθε τρόπο την τέλεια, σεμνή και τυπική εικόνα της συζύγου, πάντα αφοσιωμένη στις συνήθεις απαιτήσεις  του συζύγου της.

Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης, λαμπρής καριέρας του ως ανώτερου υπαλλήλου της τράπεζας, αρχίζει να θυμάται, ότι έλαβε τρεις ανώνυμες επιστολές στο γραφείο του. Οι πρώτες δύο στάλθηκαν παλιότερα, δεκαετίες πριν, η τελευταία όμως  είναι πρόσφατη και δημιουργεί έντονες αμφιβολίες και βάσιμες υποψίες για την πίστη της νέας και όμορφης δεύτερης συζύγου του, της Αντέλε.  Η τελευταία είναι και ο πρωταγωνιστής, η μοιραία γυναίκα, που αρέσκεται να φορά το γκρι ταγιέρ της σε ειδικές περιπτώσεις, ένα ρούχο που έχει μια βαθιά συμβολική σημασία γι’ αυτήν, αλλά που για τον σύζυγό της θα ήταν πολύ καλύτερα να μην γνώριζε το συμβολισμό του. Ένα μεγάλο μέρος του κειμένου αφιερώνεται στην περιπέτεια του τραπεζίτη με το θέμα της κλονισμένης υγείας του. Αρχίζοντας από κάτι υποψίες, οι οποίες πολύ σύντομα έγιναν ενδείξεις και στο τέλος αποδείξεις κάποιας κακοήθους επεξεργασίας του προστάτη και το χειρότερο απ’ όλα με απομακρυσμένες μεταστάσεις που σηματοδοτούν πολύ πιθανόν τα χειρότερα στην εξέλιξη της ασθένειας. Ο Καμιλλέρι, σίγουρα έχει έρθει σε επαφή με ασθενείς ηλικιωμένους που πάσχουν ή έπασχαν από τη συγκεκριμένη πάθηση, αφού εμφανίζεται στην αφήγηση ικανός γνώστης όλων των λεπτομερών εξετάσεων που αφορούν τις παθήσεις του προστάτη, των προεγχειρητικών ελέγχων, όπως για παράδειγμα των ενδεδειγμένων καρκινικών δεικτών, των εργαστηριακών και παρακλινικών προσεγγίσεων, και κάποιων ακόμα αόριστων επικουρικών μετεγχειρητικών θεραπειών. Η εξιστόρηση των αντιδράσεων του τραπεζίτη, λίγο πολύ ομοιάζει με τα στάδια τα οποία διέρχεται ένας καρκινοπαθής σε σχέση πάντα με τη νόσο του, και τα οποία είναι καλά τεκμηριωμένα σήμερα στην ιατρική βιβλιογραφία.

 

Andrea Camilleri

 

Η λογοτεχνία του Αντρέα Καμιλλέρι, είτε έχει ως πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο, είτε όχι, είναι πολύ πλούσια σε γυναικείες μορφές, οι οποίες άλλοτε είναι απλώς συμπαθητικές, κι’ άλλες φορές είναι βαθιά αμαρτωλές και προσκολλημένες στις αμαρτωλές αδυναμίες τους, με αποτέλεσμα η υπόθεση να οδηγείται στην πλειονότητα των περιπτώσεων, παρά την φαινομενική ανοχή των αντρών, σε πολυποίκιλα πάθη και εστιασμένη εκδίκηση. Ειπώθηκε πως το συγκεκριμένο βιβλίο του Καμιλλέρι είναι το πιο ‘γαλλικό’ του συγγραφέα, με έντονες επιρροές από τον Γκυ ντε Μωπασσάν. Ίσως να υπάρχει κάποια βάσιμη ένδειξη και γι’ αυτή τη συγγένεια, αλλά η λύση τελικά δίνεται στην υπόθεση, από τον χρόνο, ο οποίος φαίνεται ότι μάλλον έχει στη διάθεση όλων των ανθρώπων την καλύτερη και προσφορότερη λύση, πάνω σε οποιοδήποτε πρόβλημα τους απασχολεί!

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top