Το Επί Ματαίω
Γράφει η Πωλίνα Γουρδέα //
Κυριάκος Χαρίτος «Το επί ματαίω», εκδ. Κέδρος, σελ. 40
Το ευαγγέλιο του μας παρουσιάζει ο Κυριάκος Χαρίτος υπό τον τίτλο Επί Ματαίω από τις εκδόσεις Κέδρος. Ένα ευαγγέλιο σαρκαστικό μιας παρακμασμένης κοινωνίας. Ο Χαρίτος χρησιμοποιεί τον ποιητικό λόγο για να εκφράσει τη δυσαρμονία μιας εποχής σε βαθιά κρίση. Ο λόγος του σκληρός, σε σημεία ωμός, που τονίζει τη μουσικότητα του κειμένου. Κι ενώ η πρώτη εντύπωση που σου δίνει το βιβλίο είναι καυστική, γεμάτη μαύρο χιούμορ, διαβάζοντας καλύτερα ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει τη μελαγχολία ενός νέου παρατηρητή για όσα τον περιβάλλουν. Το κείμενο ρέει ανεμπόδιστα γελοιογραφώντας την αγιάτρευτη μετριότητα ορισμένων χυδαίων καταστάσεων και η ποίηση του, απελπισμένη, εκφράζει το δυσώδες στόμα της πραγματικότητας.
Ω Κύριε, Κύριε/ καίω το πεύκο/ να κάνω κάσα να μπω/ με τηλεόραση στο καπάκι/ και τηλέφωνο να παραγγέλνω/ ενώ θα πεθαίνω/ να γεμίζει χώμα το στόμα μου/ να ρουφάω όμορφες όμορφες εικόνες (ΙΧ, σελ. 35)
Καθώς γυρνά κανείς τις σελίδες του μικρόσχημου αυτού βιβλίου ο λόγος προσκαλεί τη φωνή στα δεκαπέντε ποιητικά σώματα που περιέχει. Σαν προφορικός ρυθμός το Επί Ματαίω αποτείνεται στην ανθρώπινη ύπαρξη στις μέρες μας. Ο Χαρίτος κατορθώνει να κάνει ένα μαύρο σχόλιο σχετικά με τον κόσμο, τον οποίο βρίσκει διαλυμένο, άρρωστο και ναρκωμένο με τις αισθήσεις εξατμισμένες από τη δίνη των εντυπώσεων. Έτσι το άτομο βιώνει μια μη πραγματικότητα και στρέφεται προς έναν Θεό που αν ακούει και βλέπει, δυστυχώς δεν αντιδρά. Μια απεγνωσμένη προσευχή για τη σύγχρονη κοινωνία που είναι ανελέητη και μη βιώσιμη. Κι από το να μιλά κανείς μονάχος του ως το να μιλά μια γλώσσα χωρίς αποδέκτη δεν είναι μακρύς ο δρόμος, ας χρωστάμε χάρη στους λογοτέχνες που τολμούν να υποφέρουν και να βλέπουν μέσα στα κείμενά τους την κατάπτωση των σύγχρονων υποκειμένων.
Και το βράδυ/ βαμένες σαν ακουαρέλα παιδική/ πάνε μπουζούκια μπουζούκια/ πίστες τραπέζια χαρακώματα/ πρώτης γραμμής να σε γαζώνουνε τα σκάγια/ ραίνοντας με γαρίφαλα νεκρά/ διάστικτα από δάκρυα κοκαΐνης/ τους αχνιστούς λεβένταρους φωνάρες/ που παντρεύονται σε πρωινές εκπομπές/ ενώ τις νύχτες τους καρφώνουν/ παρκαδόροι αλλοδαποί (ΙΙΙ, σελ. 18)
Ο Χαρίτος όμως που υποφέρει από μια τέτοια εποχή και βλέπει το μέγεθος της παρακμής της, διατυπώνοντας τη σαθρότητά της, δεν ταυτίζεται μ’ αυτή. Με τον λόγο του ετοιμάζει μια άλλη πραγματικότητα για ένα διαφορετικό αύριο, το ζητούμενό του είναι κάτι άλλο. Κάνοντας ποίηση με λέξεις ωμές και επιθετικές, σ’ έναν καιρό που η ποίηση είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση, διατυπώνει μια ανάγκη. Την ανάγκη συνειδητοποίησης του σημείου όπου βρισκόμαστε, ώστε μέσω της τέχνης να μπορέσουμε να συνεχίσουμε με άλλους τρόπους, περισσότερο ποιητικούς και ταυτόχρονα ουσιαστικότερους.
Έι, κριτική επιτροπή/ τη βαθμολογία σας, παρακαλώ/ τελειώνει ο τηλεοπτικός μας χρόνος (VIII, σελ. 34)
Ο Κυριάκος Χαρίτος γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1977. Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στο Θέατρο στην Αγγλία. Εργάστηκε ως ηθοποιός στην ομάδα Shifting Sands (2002, 2003, 2014), Έχει γράψει τέσσερα παιδικά βιβλία και το σενάριο της ταινίας μικρού μήκους Εν θερμώ (Βραβείο Σεναρίου Φεστιβάλ Δράμας, 2007).
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: Βόρεια και αρκετά χιλιόμετρα μακριά
της Λίνας Βαλετοπούλου // * Η θάλασσα, όσο περνάει η ώρα, βγαίνει παραέξω, παρασέρνει βότσαλα, άμμο, σκουπίδια, τ’ ανακατεύει, τα γυρίζει προς τα πίσω, παίρνει φόρα πεισματικά να φτάσει την καρέκλα. Τα πόδια μου βρέχονται απ’ το θολό νερό,
Περισσότερα -
Ένα ποίημα: “Χρώματα Ψυχής”
Της Μαρίας Βίτσα – Σουλιώτη // * ΧΡΩΜΑΤΑ ΨΥΧΗΣ Απλώνω τα χέρια Μαζεύω ευωδιές Απ’ του ουρανού το τόξο Πλέκω στεφάνια της χαράς Με ήλιο και μύρο του Μαγιού Πολύχρωμες ελπίδες Να στάζουν στην ψυχή Μέλι
Περισσότερα -
Μονόλογος ενός απρόσμενου ιού
Γράφει ο Γιώργος Δουατζής // Δεν είμαι ορατός, παρά μόνον με μικροσκόπιο. Η έλευσή μου σας έφερε συλλογικά το αίσθημα της απειλής, του φόβου, τη σκέψη του θανάτου. Η απειλή κι ο φόβος για την υγεία, τη
Περισσότερα -
Η ερωτική επιθυμία στο μικροσκόπιο
Γράφει η Μαρία Λιάκου // Αλέξανδρος Κάσσης «Όσα απέμειναν από τους εραστές», εκδόσεις Πνοή, 2021 «Ένα πρώην ζευγάρι συναντιέται συμπτωματικά, μετά από χρόνια, στο Παρίσι και καταλήγει στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου για ένα μόνο βράδυ. Κι ενώ οι λόγοι
Περισσότερα -
Ένα αφιέρωμα στον Αλέξη Γεωργαντά
Γράφει η Μαρία Πανούτσου // ‘Στίχος και εικόνα σε μια συνύπαρξη δραματική’ Δεν γράφω συχνά κριτική αλλά παρουσιάσεις φίλων και συνεργατών που με κεντρίζει η δουλειά τους, ή καλλιτεχνών, που με έχουν επηρεάσει θετικά ή αρνητικά. Τελευταία με τις δραστηριότητες μου με την
Περισσότερα -
✔ «Φιλελληνισμοί, 1780-1860»: Έκθεση στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού
Γράφει ο Ιωάννης Μότσιανος // * Η Ελληνική Επανάσταση (1821-1830), γέννημα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και του διεθνούς επαναστατικού κλίματος που επικρατεί από τα τέλη του 18ου αιώνα, δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η μοναδική που ξέσπασε στην
Περισσότερα -
Για τον Τάκη Σιδέρη
Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη // Δημοτική Πινακοθήκη Ακράτας Ζωή Κ. Ψαρρού, Αίθουσα «Τάκης Σιδέρης», Εκδόσεις «Τέχνης Οίστρος», Αθήνα 2016 Ο Τάκης Σιδέρης, διακεκριμένος ζωγράφος, ένας ανθρωποκεντρικός δημιουργός και με έντεκα βιβλία ποιητικά και πεζά, σχετικά με τη ζωγραφική, καλύπτει
Περισσότερα
