Fractal

Βόρειοι και Νότιοι

Γράφει ο Δημήτρης Κιαχίδης //

 

 

«Το δίχτυ»

Σκηνοθεσία- σενάριο: Κιμ Κι Ντουκ

Ερμηνείες: Ρίο Σεούνγκ Μπουμ, Λι Βον Γκουν, Κιμ Γιουνκ Μιν

 

Υπόθεση: Ο Ναμ (Ρίο Σεουνγκ Μπουμ), είναι ένας ψαράς από την Βόρεια Κορέα. Παντρεμένος, πατέρας μίας κόρης, ζει σε μία μικρή καλύβα και αγωνίζεται για τον επιούσιο. Δραστηριοποιείται κοντά στην υδάτινη συνοριακή γραμμή Βόρειας και Νότιας Κορέας. Μία μέρα το δίχτυ του θα μπλεχτεί στον κινητήρα της βάρκας του. Ο Ναμ θα χάσει τον έλεγχο του πλεούμενου του και το ρεύμα θα τον παρασύρει στα χωρικά ύδατα της Νότιας Κορέας. Αυτό θα είναι η έναρξη της προσωπικής του οδύσσειας. Αρχικά το καθεστώς της Νότιας Κορέας θα τον θεωρήσει  πιθανό κατάσκοπο. Θα περάσει από εξαντλητική ανάκριση από έναν αξιωματικό της υπηρεσίας πληροφοριών. Είναι ένας σαδιστής ημιπαράφρων (Κιμ Γιουνκ Μιν) που ”χρειάζεται” οπωσδήποτε έναν κατάσκοπο, σε αντίθεση με τον νεώτερο υφιστάμενο του (Λι Βον Γκουν), έναν πράο άνθρωπο, που από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνει ότι ο Ναμ δεν είναι κατάσκοπος και προσπαθεί να τον βοηθήσει. Όταν επιτέλους αναγνωρίσουν πως είναι αθώος, προσπαθούν να τον πείσουν να αυτομολήσει. Αλλά ο Ναμ το μόνο που θέλει είναι να επιστρέψει στην πατρίδα του. Οι ικεσίες του αγνοούνται γιατί πλέον οι Νοτιοκορεάτες θέλουν να τον ”σώσουν” από το δικτατορικό καθεστώς της χώρας του, ακόμα και παρά τη θέληση του! Μέχρι που θα σκεφτούν να τον ”αφήσουν” στη μέση της Σεούλ ελπίζοντας να ”δελεαστεί” από τον καπιταλιστικό παράδεισο! Εν τω μεταξύ έχει αρχίσει το παιχνίδι της προπαγάνδας και από τις δύο πλευρές. Όταν επιτέλους ο Ναμ  επιστρέψει στην πατρίδα του θα βρεθεί αντιμέτωπος με καταστάσεις που τον ξεπερνούν.

Αναμφίβολα ο Κιμ Κι Ντουκ είναι ένας από τους σπουδαιότερους Νοτιοκορεάτες σκηνοθέτες. Tαινίες όπως το ”Bad Guy”, το εμβληματικό ”Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας… και άνοιξη”, το ” Samaritan Girl”, το ”Ολομόναχοι μαζί”, το ”Πιετά”, εδραίωσαν τη φήμη ενός ιδιόμορφου δημιουργού που λατρεύει τα όμορφα, υψηλής αισθητικής πλάνα και η θεματολογία του περιστρέφεται γύρω από το νόημα της ύπαρξης, τη βία, την σκληρότητα, την εκδίκηση, την λύτρωση και όχι μόνο.

 

 

Οπότε σε πρώτη ανάγνωση ”Το δίχτυ” φαντάζει αφηγηματικά τουλάχιστον, ένα ”διαφορετικό” φιλμ για τον Κιμ Κι Ντουκ. Και όντως είναι. Απλά πλάνα, σταθερή κάμερα με εξαίρεση τις σεκάνς στη Σεούλ που γυρίστηκαν με κάμερα στο χέρι, ρεαλιστική φωτογραφία, μεσαία πλάνα των ηθοποιών που όλοι τους είναι εξαιρετικοί. Και οι χαρακτήρες είναι απλοί μεν αλλά πειστικά σκιαγραφημένοι. Ο Ναμ είναι αταλάντευτος με μεγάλη εσωτερική δύναμη αλλά και εξυπνάδα. Ο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας από την πλευρά των Νοτιοκορεατών είναι ο νεώτερος αξιωματικός που  μάλλον υποδεικνύει με τη στάση του και τη θέση του ίδιου του σκηνοθέτη: της αλληλοκατανόησης και της προσέγγισης των δύο λαών που ουσιαστικά είναι ο ίδιος.

Η ουσιαστική δύναμη της ταινίας έγκειται στη θέση του Κιμ Κι Ντουκ συνολικά στο Κορεατικό ζήτημα: ναι μεν καταγγέλλοντας με σαφή αλλά όχι κραυγαλέο τρόπο το οργουελιανό καθεστώς της Βόρειας Κορέας, ταυτόχρονα όμως στηλιτεύοντας εξ’ ίσου και τον δογματισμό του καθεστώτος της Νότιας Κορέας που θεωρεί όλους τους Βοριοκορεάτες ως θύματα πλύσης εγκεφάλου που πρέπει να ”σωθούν” ακόμα και αν δεν το επιθυμούν οι ίδιοι και άσχετα από το κόστος για τους οικείους τους, και βέβαια μην παραλείποντας να δώσει μία απομυθοποιητική όψη της ευμάρειας της Νότιας Κορέας. Αυτή ακριβώς η καταδίκη της μισαλλοδοξίας και η ανάδειξη του ουμανισμού ως οικουμενικής αξίας καθιστά την ταινία πανανθρώπινη και αναγνώσιμη από όλους μας. 8/10

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top