Fractal

Μια άγρια κωμωδία της Μνήμης στα χρώματα της Ναυτίας…

Γράφει ο Νεκτάριος–Γεώργιος Κωνσταντινίδης // *

 

Βασίλης Κατσικονούρης, “Το καμ μπακ – Η κωμωδία της μνήμης”, Αθήνα, Κάπα Εκδοτική, 2017, 128 σελίδες.

 

Το καινούργιο βιβλίο του Βασίλη Κατσικονούρη, από τις εκδόσεις Κάπα Εκδοτική, φέρει τον χαρακτηριστικό τίτλο, Το καμ μπακ – Η κωμωδία της μνήμης, που λειτουργεί, κατά κάποιο τρόπο, επεξηγηματικά. Αν η έκφραση «καμ μπακ» σημαίνει «επιστροφή», το σύνταγμα «Η κωμωδία της μνήμης» δηλώνει ενδεχομένως μία κωμική ή δραματική επιστροφή μέσω της μνήμης και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ωστόσο, το ζήτημα της μνήμης υπογραμμίζεται καταλυτικά και παράγει ιδιότυπο νόημα στο πλαίσιο της αναπαραγωγής εικόνων και καταστάσεων που μοιάζουν μετέωρες σε ένα κενό ανυπέρβλητης γοητείας.

Ο Βασίλης Κατσικονούρης δείχνει εξάλλου από την αρχή του Καμ μπακ το γεγονός ότι η ζωή φλερτάρει επιδεικτικά με τον θάνατο: κάποιος πεθαίνει, για την ακρίβεια, κάποιος προσπαθεί να πεθάνει από αηδία. Στο σημείο αυτό, ο συγγραφέας φέρνει με δεξιοτεχνία στο προσκήνιο τη ζεύξη του σοβαρού στοιχείου που εκφυλίζεται σε σημασιακό περιβάλλον ενδεδυμένο με τα ράκη μιας γκροτέσκο διάθεσης του αισθητικού συνόλου του Καμ μπακ. Έτσι, η επιστροφή συντονίζεται με τη ναυτία, την οποία ο συγγραφέας τοποθετεί στη «μαρκίζα» του καινούργιου του θεατρικού έργου. Οι ήρωές του εμφανίζονται, σχεδόν όλοι, σαν προσωποποιημένες οντότητες που βγαίνουν από έναν νεφελώδη χωροχρονικό περίγυρο για να ζητήσουν δικαίωση.

Εντούτοις, τίποτα δεν δικαιώνει τα αδικαιολόγητα λάθη της μνήμης και την ηθελημένη χρήση του μνημονικού: η ναυτία ολόκληρου του «πολιτισμένου» κόσμου βρίσκεται σε μια μικροσκοπική δισκέτα γεμάτη αποκαλύψεις και σκάνδαλα τα οποία ξεσκεπάζει με ωμό τρόπο ο δημοσιογράφος. Άλλωστε, το τηλεοπτικό κοινό, εμφορούμενο από «σκανδαλολαγνεία», περιμένει το δικό του ραντεβού με την Ιστορία. Εν ολίγοις, το χαχανητό «πάει σύννεφο» και οι ετυμηγορίες «δίνουν και παίρνουν». Χιλιάδες μάτια πεινασμένου λαού περιμένουν την «πιο μεγάλη ώρα». Όμως, η ώρα δεν είναι «τώρα» γιατί πρέπει πριν απ’ όλα να προηγηθεί η μάχη σώμα με σώμα των μικρομέγαλων εκπροσώπων του Τύπου σε αναζήτηση της πολύφερνης δισκέτας. Κάτι σαν «εδώ παππάς, εκεί παππάς». Και αν ο ένας κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του γιατί έφτασε αργά, κάποιος άλλος, ο λαός ο απέραντος, χάνει την ευκαιρία να ξεχάσει τα υπόλοιπα: ανεργία, προσφυγιά, μετανάστευση, ανέχεια, μιζέρια.

 

Βασίλης Κατσικονούρης

 

Η μνήμη για τον Βασίλη Κατσικονούρη δεν πρέπει μόνο να γεμίσει και να δυναμώσει με ορισμένες ευεργετικές βιταμίνες, πρέπει και να απολέσει. Πρέπει, επιβάλλεται να χάσει στοιχεία και να ξεχάσει. Αλλά, πού πήγε κι αυτή η κασέτα; Θα το δείξει οδυνηρά η επιστροφή και η παρωδία μιας άγριας κωμωδίας της Μνήμης στα χρώματα της Ναυτίας…

 

 

* Ο Νεκτάριος – Γεώργιος Κωνσταντινίδης είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, κριτικός και μεταφραστής θεάτρου.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top