Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Το χρώμα του χρόνου
26/11/2014, 5:23 μμ

Το χρώμα του χρόνου

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

9786180107562«Ο άχρωμος Τσουκούρο Ταζάκι και τα χρόνια του προσκυνήματός του» του Χαρούκι Μουρακάμι, εκδ. «Ψυχογιός», σελ. 346

 

«Μια αίσθηση αρμονίας, όπου ο καθένας τους χρειαζόταν τους άλλους τέσσερις και οι άλλοι τέσσερις τον ένα, αίσθηση που έμοιαζε με μια τυχαία χημική ένωση’ μάλλον απίθανο να ξαναβγεί το ίδιο αποτέλεσμα, ακόμη κι αν συγκέντρωναν τα ίδια στοιχεία με τη μέγιστη σχολαστικότητα».

Αυτό ήταν η φιλία τους: μια τυχαία χημική ένωση. Αλλά παρ’ ότι προέκυψε τυχαία, τα αποτελέσματα μπορεί και να ήταν ολέθρια, αν έλειπε ο ένας, έτσι και χανόταν το ένα τους «συστατικό». Πέντε παιδιά που ξεκίνησαν να κάνουν παρέα σε ένα δημόσιο λύκειο στη Ναγκόγια, με τις συνέπειες αυτής της φιλίας να τους καταδιώκουν σε Τόκιο και Φινλανδία χρόνια μετά. Ο ένας, αποσυνάγωγος. Ξαφνικά, έτσι-χωρίς-λόγο. Από την εξορία τους μάλιστα κόντεψε να πεθάνει. Ο μοναδικός άχρωμος, σε ένα πολύχρωμο κόσμο όπου τα χρώματα ήταν οι χαμένοι φίλοι του. Μια πληγή ανοιχτή που θα γυρέψει να επουλωθεί όταν η Σάρα, η κοπέλα του, θα επιμείνει κάποια στιγμή ότι και για την δική τους σχέση, εκεί, σε εκείνη την παλιά φιλική, χημική ένωση βρίσκεται το κλειδί:

«Μάλιστα τα υπόλοιπα τέσσερα παιδιά, εκτός από τον Τσουκούρου Ταζάκι, είχαν τυχαία κι άλλο ένα μικρό κοινό σημείο μεταξύ τους: ένα ιδεόγραμμα που υποδήλωνε κάποιο χρώμα. Το επώνυμο του Ακαμάτσου, για παράδειγμα, περιλάμβανε τον χαρακτήρα Άκα, που σημαίνει “κόκκινο” του Οούμι τον χαρακτήρα Άο, δηλαδή “γαλάζιο”. Όσο για τα κορίτσια, η Σιράνε είχε τον χαρακτήρα Σίρο, “άσπρο”, ενώ η Κουρόνο τον χαρακτήρα “μαύρο”. Μόνο το επίθετο του Ταζάκι δεν είχε τίποτα σχετικό με χρώμα. Έτσι, ο Τσουκούρου ευθύς εξαρχής είχε νιώσει λίγο ξέχωρα από τους φίλους του. Φυσικά, δεν παίζει κανένα ρόλο στην προσωπικότητα του ανθρώπου η παρουσία ή η απουσία της έννοιας του χρώματος στο όνομα: ο Τσουκούρου το ήξερε πολύ καλά. Στενοχωριόταν όμως και- κάτι που τον εξέπληττε- πληγωνόταν. Τα άλλα παιδιά μόλις γνωρίστηκαν, άρχισαν με το φυσικότερο τρόπο να φωνάζουν το ένα το άλλο με τα χρώματά τους: “Άκα”, ”Άο”, ”Σίρο” και ”Κούρο”. Τον ίδιο όμως τον φώναζαν απλώς “Τσουκούρου”, κι αυτό τον έκανε πολλές φορές να σκέφτεται τι καλά θα ήταν αν είχε και ο ίδιος ένα ιδεόγραμμα με χρώμα στο επίθετό του».

Όταν τους χάσει, δεν θα μείνει μόνο ο άχρωμος Τσουκούρου, αλλά θα χάσει το νόημα και το σχήμα της ζωής. Για να το βρει, θα χρειαστεί να βρει τεχνικές για να επιζήσει, θα φτιάχνει σιδηροδρόμους και θα επιδιορθώνει γραμμές και κάποια στιγμή θα χρειαστεί να επιδιορθώσει και τις δικές του σιδηροδρομικές ράγες με το παρελθόν του. Θα επιστρέψει για να τους ξαναβρεί, θ’ ακούσει ό,τι ποτέ του δεν έχει διανοηθεί, ο κόμπος της σχέσης τους αμετάκλητα απών, ή μάλλον απούσα, θα αφήσει κάτι δυσερμήνευτο εις το διηνεκές, αλλά ωστόσο έτσι θα μπορέσει να διεκδικήσει και να πορευθεί: τον εαυτό του και την αγαπημένη του, τον χαμένο του χρόνο και τον ανακτημένο του εαυτό.

 

mourakami

 

Ένα μυθιστόρημα για την φιλία και για την προδοσία, για το ταλέντο και για τον χρόνο, για την πραγματικότητα και για την ψευδαίσθηση και για το στέρεο του ονείρου, εφόσον στο μουρακάμειο σύμπαν και το όνειρο είναι ζωή. Και συνάντηση είναι. Με αφηγηματικά μουσικά μοτίβα που στοιχειώνουν τους ήρωές του όπως κι εκείνον, κι έναν συνειρμικό τρόπο που μπορεί να σε πάει παντού. Με το τυχαίο να υπάρχει παντού σαν μοίρα, με τις διαφορετικές εκδοχές να αποτελούν απραγματοποίητες επιλογές, με τα χρονικά και χωρικά ρήγματα να φτιάχνουν μαγικούς μικρούς ή μεγάλους παράλληλους κόσμους. Σε κάθε βιβλίο του. Είτε φεγγάρια είναι, είτε πηγάδια, επιστολές δίχως τον παραλήπτη, είτε χρυσαλλίδες, η ζωή δεν είναι πάντοτε και τόσο απτή και απλή. Μια ιστορία επιστροφής που αποδεικνύει ότι η ζωή μας ενίοτε χτίζεται και από παρανοήσεις, παρεξηγήσεις.

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top