Διήγημα: “Tiny Story”
Της Αφροδίτης Φαγκιαδουλάκη // *
Η Ελένη τράβηξε την πόρτα του ταξί και σωριάστηκε στο εσωτερικό του μαζί με κάμποσες σταγόνες βροχής, φιλοδώρημα της καλοκαιριάτικης μπόρας που είχε αναπάντεχα ξεσπάσει. Την ίδια στιγμή μπήκε από την αντίθετη πλευρά ένας καταβρεγμένος άντρας. Κοιτάχτηκαν αμήχανα. Δε χρειάστηκαν παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα για να ξεσπάσουν ταυτόχρονα σε γέλια. “Δεν έχω σκοπό να τσακωθώ μαζί σας, εκτός κι αν μου κρύβετε κάποια κατσαρόλα με λαγό στιφάδο ανάμεσα στα ψώνια σας”. Η φωνή του γελούσε σαν τα μάτια του. “Ούτε κι εγώ!” απάντησε κεφάτα η Ελένη. “Δε βλέπω πουθενά γύρω σας ιλουστρασιόν κουτί ζαχαροπλαστείου τίγκα στις τρούφες…” Ο ευτραφής, αλλά στεγνός ταξιτζής παρακολουθούσε στωικά το διάλογό τους χωρίς να δείχνει να πολυκαταλαβαίνει το αστείο τους. “Πάω Σεπόλια” του είπε η Ελένη με κολλημένο το χαμόγελο στο πρόσωπό της. “Εγώ Περιστέρι…θα αφήσουμε πρώτα την κοπέλα και συνεχίζουμε…” του υπέδειξε ο άντρας. Το αυτοκίνητο προχωρούσε αργά καθώς διέσχιζε με δυσκολία το ποτάμι της κίνησης. Ο υαλοκαθαριστήρας δούλευε πυρετωδώς και έδινε έναν ονειρικό ρυθμό στην ήσυχη καμπίνα. Η Ελένη έριχνε κλέφτες ματιές στο πλάι της. Τα ρουθούνια της, ανοιγοκλείνοντας άθελά της, μύριζαν ολοκάθαρα τη βροχή που έδερνε τα τζάμια και το άρωμά του. Το βλέμμα της κατέβηκε στο άσπρο της μπλουζάκι. Το βλέμμα του το ακολούθησε. Ανέπνευσε αναστατωμένη. Οι ρώγες της ανταποκρίθηκαν. Τα χείλη του μισάνοιξαν. Τα μάγουλά της έγιναν κατακόκκινα. Ο οδηγός μουρμούρισε “τι καταιγίδα” και ψήλωσε την ένταση του ραδιοφώνου. Here comes the rain again τραγουδούσε στη διαπασών η Annie Lennox με τη βραχνή, ερωτικότατη χροιά της, το βλέμμα του άντρα εξακολουθούσε να χαϊδεύει συνεπαρμένο τις στρογγύλες του στήθους της που πια δεν έκρυβε το μουσκεμένο ρούχο της και η κάθε μικροσκοπική τρίχα στο δέρμα της ανασηκώθηκε… “Αψού!” της ξέφυγε.
Αψού! Και ξύπνησε. Μα ζούσε ακόμα στο όνειρό της. Έψαξε στο κρεβάτι της για τον άντρα. Μάταια. Τίποτα δεν υπήρχε στο πλευρό της. Το ξυπνητήρι χτύπησε σα δαιμονισμένο. Αναστέναξε και πετάχτηκε όρθια. Τρία τέταρτα της ώρας αργότερα έτρεχε στο δρόμο αναζητώντας ένα κίτρινο όχημα. Ο ουρανός σκοτείνιασε ή της φάνηκε; Μια γενναία ψιχάλα προσγειώθηκε στη μύτη της όταν επιτέλους διέκρινε ένα άδειο ταξί να έρχεται καταπάνω της. Σήκωσε ανυπόμονα το χέρι της. Το αυτοκίνητο ακινητοποιήθηκε μπροστά της. Δεν είχε προλάβει να μπει ;oταν οι νότες του here comes the rain again την τύλιξαν κι αφού την απάλλαξαν ως δια μαγείας από την έκπληκτη βαρύτητά της, την πέταξαν ξανά στους γκριζογάλαζους ωκεανούς του υποσεινήδητού της. Η απέναντι πόρτα άνοιξε…
* Η Αφροδίτη Φραγκιαδουλάκη είναι συγγραφέας, κυκλοφορεί το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο “το ραντεβού”, έπεται μια ερωτική νουβέλα υπό τον τίτλο “Κερασία”, και μια συλλογή με μικρά ποιήματα και χαϊκού…τη βρίσκετε στο φέισμπουκ με το όνομά της και στο τουίτερ υπό την ονομασία @afroui
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Το προσωπείο και το Πρόσωπο
Γράφει η Ελένη Σ. Αράπη // Γιώργος Λίλλης «Αρλεκίνος», εκδ. «Περισπωμένη», σελ. 40 Το ποίημα του Γιώργου Λίλλη «Αρλεκίνος» από τις εκδόσεις Περισπωμένη είναι ένας ύμνος στον Έρωτα. «Άκουσε με, δεν έχει περιθώριο η φωνή να
Περισσότερα -
✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ελληνική πεζογραφία: Γιάννης Καισαρίδης «Ώρες αιώρες», εκδ. Κέδρος, σελ. 216 Από τη χαραυγή του 20ού αιώνα μέχρι τις μέρες μας, άνθρωποι σε κρίσιμες ώρες του βίου τους. Ορισμένα κείμενα συνδέονται με
Περισσότερα -
Τρία ποιήματα
της Ζωής Δικταίου // * Άκου Ευρώπη Καλότυχη δεν θα ’λεγα στις μέρες μας, πως είσαι Ευρώπη και δεν θα νιώθεις τη χαρά που άλλοτε στις παρυφές της Δίκτης, έδρεψες σε άλσος ιερό, με στάχια ώριμα
Περισσότερα -
✩ «1984» του George Orwell από την ομάδα «Ars Moriendi» στο θέατρο «ΑΝΕΤΟΝ»
Γράφει ο Παύλος Λεμοντζής // Μετά από το HUM@NITARIUM και τη διερεύνηση των εννοιών της ηθικής και της τιμωρίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η ομάδα θεάτρου «Ars Moriendi» καταπιάνεται με ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα του εικοστού αιώνα,
Περισσότερα -
Ελληνική Δημοτική Μουσική
Γράφει η Βάσω Κιούση // «Η δημοτική ποίησις είναι η ασφαλεστάτη αφετηρία και το στερεώτατο θεμέλιο πάσης δημιουργίας της Ελληνικής Τέχνης», λέει ο Νικόλαος Πολίτης. Το δημοτικό τραγούδι μαζί με τη νεότερη αστική μουσική-το ρεμπέτικο,
Περισσότερα -
Η ανακατασκευή του κόσμου μέσω της λογοτεχνίας
Γράφει η Φωτεινή Χρηστίδου // Φρανσίς Πονζ “Το σαπούνι”, Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης, Εκδόσεις Αντίποδες Ο Φράνσις Πονζ γεννήθηκε το 1899 στο Μονπελιέ, σε οικογένεια προτεσταντών. Ξεκίνησε σπουδές στη Νομική και τη Φιλοσοφική σχολή τις οποίες όμως δεν ολοκλήρωσε.
Περισσότερα -
Η φθορά των πάντων και το αμετάκλητο της απώλειας
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Ιφιγένεια Θεοδώρου «Το λίγο που τελειώνει», εκδ. Πατάκη Μυθιστόρημα λεπτών αποχρώσεων όπου ο έρωτας γίνεται θάνατος, η φιλία γίνεται προδοσία, τα παιδικά χρόνια, το μοτίβο που δυναστεύει τη ζωή μας, αλλά πάνω απ’
Περισσότερα
