Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Η ουτοπία των απαντήσεων
24/01/2018, 8:23 πμ

Η ουτοπία των απαντήσεων

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

Ανδρέας Κουραμάνης «Τι είναι;», εκδ. Γαβριηλίδης, σελ. 32

 

«Αιώνες τώρα φωνάζουν της ψυχής οι μάγοι για ουσία/ Αυτοί ζουν πολλές ζωές μες της φύσης τα θεϊκά χρώματα» ξεκινά το ποιητικό βιβλίο του Αντρέα Κουραμάνη που φέρει τον τίτλο «Τι είναι;» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Ο ίδιος έχει κάνει σπουδές φιλοσοφίας και αυτό εξηγεί τρόπον τινά ή ερμηνεύει την ποιητική του αυτή κατάθεση. Τον τρόπο που διερωτάται, που ψαχουλεύει τα πράγματα προκειμένου να βρει απαντήσεις ή έστω να δώσει ερωτήματα. Από τη μία είναι «οι τρελοί μάγοι» ,από την άλλη είμαστε «εμείς» που τους κατηγορούμε ίσως επειδή αδυνατούμε να τους κατανοήσουμε. Τα ζητούμενα είναι πολλά :η ουσία, η αγάπη, η αλήθεια, το φως το ίδιο:

 

 

 

 

Ta μέσα μας δεν πιστεύουν τίποτα

Τα έξω μας είναι προσωπεία επιβίωσης

[σελ.9]

 

Θέλω/και κάνω

Έντιμη ζωή

Κακό να μην κάνω λέω

Και έχει ο Θεός

Να μην ανήκω

Να ‘μαι ελεύθερος

Και με όλη μου την αγάπη να νιώθω

Με λοιδορούν

Μα με όλη μου την αγάπη νιώθω

 

[…]

 

Μια ψυχή κι έναν νου

(Ζούμε για ένα Σ’ αγαπώ σύγκορμο)

 

[…]

 

Εκεί που είναι μόνο η ψυχή

Εκεί που είναι λόγος και ψυχή

Η πιο αληθινή ταύτιση

Η μόνη διαφάνεια

 

[σελ 10]

 

***

Ο ποιητής ονειρεύεται μια ζωή νέα, βασισμένη στον «τρόπο του ήλιου» επιζητεί μια διαύγεια και ένα νόημα, πιστεύοντας ότι στο «φως τελούνται τα θαύματα της ψυχής». Στο ποίημα «Κόσμος έξω στον κόσμο» θα πει «Έχουμε από γέννηση ένα νόημα/ Νόημα που Ή μας το καταστρέφουν / ή το εξατομικεύουμε/» Πάντως τίποτα δεν είναι δεδομένο, όταν ο άνθρωπος κρυώνει, όταν ο άνθρωπος δεν έχει βρει τις ισορροπίες του, όταν έχει εσωτερική πνευματική σύγχυση. Ρητορικά θα ρωτήσει ίσως: «Τι πιο φυσικό από το να ζήσεις;/ Τι πιο αφύσικο από το να πεθάνεις; Τι πιο απλό;» (ΛΕΥΚΟ ΦΩΣ). Κι όμως δεν είναι σαφές στη συνείδηση του ανθρώπου που συχνά χάνει το δρόμο του, δυσκολεύεται επικίνδυνα, που μπλέκει το ψέμα στη ζωή του. Ο αχανής χρόνος πάντα καλεί, ο ανθρώπινος παράγων είναι η κινητήρια δύναμη, ευνοεί τις ανατροπές ακόμα κι όταν ξέρει πως συχνά η ζωή δεν συγχωρεί.

Ο ποιητής δεν είναι ηθικοδιδακτικός ή συντηρητικός ή γραφικός, απλά μας «δείχνει» πόσο λευκό μπορεί να είναι το φως της ύπαρξής μας έχοντας πάντα κατά νου πως: «η ελπίδα είναι όλος ο χρόνος του ανθρώπου», μας «δείχνει» πόσο σπουδαία μπορεί να είναι η ζωή μας, αρκεί να κάτσουμε να αναλογιστούμε πάνω σε αυτή, την υφή, την ποιότητα, τις διαστάσεις της.

Υπάρχει μια σοφία στα λεγόμενά του, δεν αφήνεις εύκολα τους στίχους του να πέσουν κάτω, εκείνοι σε προκαλούν να σκεφτείς: «Παρόλο που συνυπάρχουμε/ Όλα είναι τόσο μοναχικά/» (ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ)

Είναι σπουδαίο, πιστεύω, ένας ποιητής διακριτικά να σου προτείνει τρόπους να κοιτάξεις ή να ξανακοιτάξεις τη ζωή σου και τόπους να μπεις και να διανύσεις τον Χρόνο. Ίσως η παραίσθηση της τέχνης τελικά να σου δείχνει το δρόμο της αλήθειας. Που η αλήθεια δεν ξέρουμε καν αν υπάρχει και τι είναι τελικά.

 

[…]

Β

Αν κάτι είχε ποτέ ουσία

Σκεπάστηκε

Η αλήθεια δεν υπάρχει

Ποιος ξέρει αν υπήρξε ποτέ

Έτσι το μυστήριο του «Τι είναι;»

Επαφίεται στο Θεό

Ναι σκεπάστηκε

Γιατί στις σπηλιές ίσως να ήταν αυτούσια και μικρή

Και σήμερα είναι ψεύτικα πληθωριστική

Εκεί που είσαι παιδί 1+1=2

Μεγαλώνεις και άπειρο +άπειρο =άπειρο

Μετά από αυτά ο κόσμος έχει άλλο φως!

 

Από που αρχίζουν όλα, πώς πορεύονται, πού τελειώνουν, πώς ερμηνεύονται αν τα δεις  από απόσταση. Και η γνώση πώς ορίζεται εν τέλει. Εξαιρετικό το ποίημα «Θεός», αλλά και όλη η σύλληψη του Κουραμάνη μάς κερδίζει. Η ποίηση εμπλέκεται δημιουργικά με τη φιλοσοφία εδώ, αλληλεπιδρούν και συνεργάζονται για να δοθεί μια εκδοχή του άρρητου, μια παραλλαγή του ανείπωτου. Ένα ενδιαφέρον και δημιουργικό παιχνίδι με νοήματα, λέξεις και πεζολογικούς στίχους, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι οι απαντήσεις συχνά είναι μια ουτοπία, στην οποία έχουμε ανάγκη να πιστεύουμε.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top