Fractal
Home / FRACT-ALL / Ο τρελός αξιωματικός ή μια επιστολή ευχαριστίας στον Μ. Αναγνωστάκη
23/09/2015, 10:48 πμ

Ο τρελός αξιωματικός ή μια επιστολή ευχαριστίας στον Μ. Αναγνωστάκη

Γράφει ο Απόστολος Θηβαίος // *

 

chess

 

Λένε ψέμματα τα ποιήματα. Δεν είχα ποτέ βασίλισσες. Μονάχα κάτι νεκρές πια φιλενάδες που ΄χω λησμονήσει σχεδόν για πάντα. Μπορώ να σου υποσχεθώ για τα μέγαρα, τις συναλλαγές, μπορώ να σου ορκιστώ πως αυτός ο τρελός που πατάει στο ίδιο χρώμα, που εκτελεί επικίνδυνα νούμερα της μιας βραδιάς, αυτός υπάρχει. Είναι τρελός πέρα ως πέρα, θυσιάζει ολόκληρα παιχνίδια αιώνων για ένα ναι σου, είναι τρελός. Κάθε βράδυ διαλέγει ένα χρώμα και την πιο κρίσιμη στιγμή όταν πια καμιά κίνηση δεν μας έχει απομείνει, κόντρα στο αίσθημα ενός ματ που μας κατακλύζει ενώνει τους πύργους, καλπάζοντας με τους περήφανους ίππους ασύλληπτες αποστάσεις.

 

Έλα να παίξουμε.

Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου.

(Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη

Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη)

Θα σου χαρίσω τους πύργους μου

(Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου

Έχουν πεθάνει καιρό πριν από μένα)

Κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου

Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τί τους θέλω;

 

 

Ούτε βασιλιάδες, ούτε τίποτε. Όλα ψέμματα. Ίσως οι τόσες πανοπλίες μου κάτι δικό σου να μεταφέρουν ως εντύπωση. Όμως είναι κάπως μάταιο γιατί όπως κάθε νύχτα, έτσι και απόψε θα πέσεις, χάνοντας για πάντα το σθένος της άμυνάς σου. Με περιμένεις πάντα εντός των παρενθέσεων, ανασύροντας και άλλους, πολλούς κώδικες και άλλους στρατιώτες και άλλα αινίγματα.

Οι φρουροί λες, δεν θα πουν τίποτε. Αργά τη νύχτα, την πιο βαθιά στιγμή της, όχι νωρίτερα ή άμα χαράξει, δόκιμοι μηχανικοί θα διεισδύουν αναπάντεχα στις μέσα γραμμές. Οι φρουροί δεν θα μας προδώσουν.

 

Τραβάνε μπρος, τυφλοί, χωρίς καν όνειρα)

Όλα, και τ’ άλογά μου θα σ’ τα δώσω

Μονάχα ετούτον τον τρελό μου θα κρατήσω

Που ξέρει μόνο σ’ ένα χρώμα να πηγαίνει

Δρασκελώντας τη μια άκρη ώς την άλλη

Γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου

Μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά

Αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις.

 

Όλοι τους θα σκοτωθούν, όμως πες μου πώς θέλεις να τελειώνουν οι πόλεμοι, πώς θέλεις να τελειώνουν τα ποιήματα. Εγώ, ας πούμε θέλω τα ποιήματα ν΄αγγίζουν κορυφές, λάγνα από έρωτα ή καημό. Γι΄αυτήν μου την πίστη με πληρώνουν αδρά. Τόσους αιώνες μετά τη σφαγή σε κρατώ μυστική, κρυμμένη ανάμεσα στα ερείπια ενός ποιήματος. Μια φανταστική πολίχνη μ΄όλα τα τραίνα του χρυσαφιού ακινητοποιημένα στις οδούς της.

 

Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα.

 

 

* Ο Απόστολος Θηβαίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Απασχολείται στον τραπεζικό τομέα. Κείμενά του δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά. Γυρεύει εναγωνίως κάτι απ’ τη φωνή του.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top