23 Οκτωβρίου – Θεόφιλος Γκωτιέ
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα //
Ο Θεόφιλος Γκωτιέ, που έφυγε σαν σήμερα το 1872, ήταν Γάλλος ρομαντικός ποιητής, δραματουργός, μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και λογοτεχνικός κριτικός. Η εργασία του είναι δύσκολο να ταξινομηθεί και παραμένει σημείο αναφοράς για τα επόμενα λογοτεχνικά ρεύματα, όπως ο παρνασσισμός, ο συμβολισμός και ο μοντερνισμός. Υπήρξε ένας από τους μεγάλους ποιητές της εποχής του και ένα από τα λίγα ταλέντα που αναγνώριζε ακόμα και ο Μπαλζάκ αλλά και οι Κάρολος Μποντλέρ, αδελφοί Γκονκούρ, Στεφάν Μαλλαρμέ, Γκυστάβ Φλωμπέρ και ο Όσκαρ Γουάιλντ.
Αρχικά σπούδασε στο Παρίσι ζωγραφική, αλλά γρήγορα στράφηκε στη λογοτεχνία. Ξεκίνησε τη καριέρα του ως ποιητής από το 1826, ρίχτηκε με μέγα πάθος στο ρομαντικό κίνημα και ήταν θαυμαστής του Βικτόρ Ουγκό. Επίσης βοηθήθηκε πολύ κι από τον Ονορέ ντε Μπαλζάκ, που του προσέφερε δουλειά στα Chronique de Paris. Το 1832 έγραψε το πρώτο μακροσκελές ποίημά του, “Albertus”, υπερβολικό θεολογικό μύθο, αξιοπρόσεκτο για την τελειότητα ύφους, το χρώμα και τα καλολογικά στοιχεία του.
Οι τελευταίες εργασίες του υπογράμμισαν τη τελειότητα της μορφής, τη λουστραρισμένη ομορφιά της γλώσσας και των καλολογικών στοιχείων, π.χ. Emaux Et Camees (Σμάλτο και Καμέες, 1852). Ήταν επίσης ο μυθιστοριογράφος του “Mademoiselle De Maupin” (1835), ενώ αργότερα στράφηκε στη δημοσιογραφία. Η πίστη του στην ανώτατη σημασία της μορφής στη τέχνη, με κόστος το συναίσθημα και τις ιδέες, ενέπνευσε τους ποιητές που έγιναν γνωστοί αργότερα ως Παρνασσιστές (Les Parnassiens). Κέρδιζε τα προς το ζην από τη δημοσιογραφία, για να μπορεί να γράφει και έμεινε γνωστός κυρίως για τα διηγήματά του με τίτλο “Ο Θάνατος Στον Έρωτα”.
Κέρδισε θέση στη Λεγεώνα Της Τιμής, για μιαν εργασία του που κέρδισε την επιτροπή για το σχεδιασμό του τάφου του Ναπολέοντα. Κατά τη διάρκεια του Γαλλοπρωσικού Πολέμου, γύρισε πίσω στο Παρίσι, μόλις έμαθε για την εισβολή των Πρώσων στη πρωτεύουσα και έμεινε εκει για όλη σχεδόν τη κατοχή, ώσπου πέθανε στις 23 Οκτωβρίου 1872 ξαφνικά, από μια μακριά καρδιακή πάθηση και τάφηκε με τιμές, στο κοιμητήριο της Μονμάρτρης στο Παρίσι, σε ηλικία 61 ετών.
Έχει πει:
• Στην αγάπη, όπως και στην ποίηση, το να μένεις στο ίδιο σημείο σημαίνει ότι πας προς τα πίσω.• Να αγαπάς σημαίνει να θαυμάζεις με την καρδιά. Να θαυμάζεις σημαίνει να αγαπάς με το μυαλό.
• Η τέχνη για την τέχνη.