Fractal

10 ερωτήσεις & απαντήσεις για το νέο βιβλίο του Θεόδωρου Παναγόπουλου

Συνέντευξη στον Μιχάλη Τζανάκη //

 

 

-Κε Παναγόπουλε, σας γνωρίσαμε κυρίως με τα Ιστορικά βιβλία σας «Τα ψιλά γράμματα της Ιστορίας» και «Όλα στο φως». Τι απήχηση είχαν στο αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα, καθώς και τα δυο χαρακτηρίστηκαν best seller;

Ομολογώ  ότι, όταν έγραψα  το πρώτο μου βιβλίο το 2009, δεν περίμενα ότι θα είχε τέτοια απήχηση και ότι θα παραμείνει εδώ και εννιά χρόνια στην επικαιρότητα.

Από τότε μέχρι σήμερα, καθημερινά, παίρνω συνεχώς δεκάδες μηνύματα και δέχομαι επαινετικά τηλεφωνήματα. Ο κόσμος διψάει ν’ ακούσει μια αλήθεια. Θεωρώ, ότι αυτός είναι ο βασικός λόγος της επιτυχίας των βιβλίων μου. Σε μια εποχή, όπου το ψεύδος γίνεται αλήθεια, το μαύρο, άσπρο, όλο και περισσότεροι υποψιάζονται ότι δεν φταίει ο γιαλός, αλλά το ότι στραβά αρμενίζουμε!

 

-Ο ίδιος κατάγεστε από την Πελοπόννησο, αλλά ζείτε πολλές δεκαετίες στην Κρήτη. Αλήθεια πώς βρεθήκατε στο νησί;

Ήρθα, πριν πολλά χρόνια, ως δικαστής σε μια πόλη της Κρήτης. Έγινα Δήμαρχος και επίτιμος δημότης αυτής της πόλης. Έγινα τύποις και ουσία Κρητικός. Εδώ μεγάλωσαν τα παιδιά μου, γεννήθηκε η κόρη μου, γεννήθηκαν και μεγαλώνουν τα εγγόνια μου. Η Κρήτη είναι η δεύτερη πατρίδα μου.

 

-Τα βιβλία σας ενώ στηρίζονται σε πλήθος ιστορικών πηγών, ωστόσο αναιρούν πολλά κεφάλαια της «επίσημης» Ιστορίας όπως τη μάθαμε από τις σελίδες των σχολικών βιβλίων. Πώς το εξηγείτε εσείς;

Όπως λέγεται, την ιστορία την γράφουν οι νικητές. Και νικητές στον Μεγάλο Αγώνα της Ανεξαρτησίας, στο τέλος, δεν αναδείχτηκαν οι ξυπόλυτοι και οι πεινασμένοι, που την ξεκίνησαν και έδωσαν το αίμα τους, αλλά η πλουτοκρατία του καιρού εκείνου, οι κοτσαμπάσηδες, συνεργάτες – όργανα της οθωμανικής εξουσίας, “εταίροι- κατά την σημερινοί ορολογία -, μαζί με τους “ετερόχθονες” Φαναριώτες και τους ομοίους τους, λακέδες της Εσπερίας. Όλοι αυτοί “από κοινού συμφέροντος κινούμενοι”, όπως λένε οι νομικοί, έβαλαν στο κάδρο (που στολίζει τις σχολικές αίθουσες και όχι μόνο) μαζί με τους πραγματικούς ήρωες και την αφεντιά τους, αυτοηρωποιούμενοι, ενώ ήσαν αντιπατριώτες και προδότες και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν το πουγκί τους! Η ιδέα αυτή έπρεπε να παγιωθεί, εξ απαλών ονύχων, μέσα από την εκπαίδευση, όπως και έγινε, και στο τέλος κατάντησε εθνική ιδεολογία, – δηλαδή εθνικός μύθος, όσον αφορά την συνεισφορά αυτών των προσώπων, στην απελευθέρωση του Γένους. Στην συλλογική μνήμη, ο μύθος ταυτίστηκε, θεωρήθηκε ως πραγματικότητα και συσκότισε την αλήθεια.

 

-Τελικά η 25η Μαρτίου σηματοδότησε την αρχή μιας επανάστασης μόνο, ή ένα κύκλο εμφύλιων συγκρούσεων και την απαρχή της ξενοκρατίας στη χώρα μας;

Η 25η Μαρτίου, ή για είμαστε ακριβέστεροι, λίγες μέρες νωρίτερα, 23 ή και 15- άλλωστε δεν έχει και μεγάλη σημασία- αφού η 25η είναι και αυτή ένας από τους μύθους, πράγματι ήταν η έναρξη και μαζί η απαρχή δεινών για την δόλια πατρίδα. Η δόξα και ο διχασμός!

Στην αρχή όλοι ήταν σύμφωνοι. “Είχαμε μεγάλη ομόνοια. Ο ένας επήγε εις τον πόλεμο, ο αδερφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του ζύμωνε, το παιδί του κουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα στο στρατόπεδο….” διηγείται ο Κολοκοτρώνης. Ώσπου; Ώσπου η κακή μοίρα της Ελλάδας έφερε εδώ, τον Μαυροκορδάτο και τον Κωλέτη. Αυτοί οι δυο, δεν ήρθαν για να βοηθήσουν να ελευθερωθεί η πατρίδα, αλλά για να την υποτάξουν και πάλι στα ξένα συμφέροντα, των οποίων αποδείχτηκε, ότι ήσαν πράκτορες. Ο πρώτος, υπάλληλος του Σουλτάνου, δραπέτευσε έγκαιρα από την Βλαχία, σαν κατάλαβε, ότι τον ηγεμόνα θείο του, ήταν έτοιμοι να τον αποκεφαλίσουν οι Τούρκοι. Ο δεύτερος, γιατρός του γιου του Αλή πασά, μόλις είδε τα σκούρα, το ‘σκασε από τα Γιάννενα, μόλις ο Χουρσίτ πασάς πολιόρκησε τον Αλή. Τόσο απλά και για τους δυο! Σαν τα ποντίκια, που εγκαταλείπουν πρώτα το σκάφος, που κινδυνεύει. Αν ήσαν λάτρεις της Ελλάδας και της ελευθερίας της, έπρεπε να κατέβουν νωρίτερα εδώ και να οργανώσουν τον Αγώνα. Ή όλοι μαζί θ αγωνιστούμε, ή όλοι θα πεθάνετε! Και ακριβώς, είναι αυτοί οι δυο, που οδήγησαν τον τόπο  στην ξενοκρατία.

 

-Γιατί πιστεύετε στρεβλώνεται η επίσημη Ιστορία μας; Ποιες είναι οι σκοπιμότητες της «Αγιοποίησης» ή της «Δαιμονοποίησης»  κάποιων πρωταγωνιστών της και πόσο αυτό επηρέασε τη σύγχρονη πορεία του Κράτους;

Εξήγησα προηγουμένως τους λόγους αγιοποίησης κάποιων και δαιμονοποίησης κάποιων άλλων. Λογικό  επακόλουθο είναι, ότι η παραχάραξη της ιστορίας, έγινε από τους δυο παραπάνω “εισβολείς” και τους παρατρεχάμενους τους, που “βασίλεψαν”στην πολιτική σκηνή, τα επόμενα περίπου πενήντα χρόνια.

 

 

-Η δίκη του Κολοκοτρώνη από την Αντιβασιλεία και οι μεθοδεύσεις που ακολουθήθηκαν τότε είχαν στο στόχαστρο μόνο το Γέρο του Μοριά ή μήπως στόχευαν και κάτι άλλο;

Η δίκη του 1834, στο Ναύπλιο είχε τυπικό στόχο, τον πολυθρύλητο Κολοκοτρώνη, ως εκφραστή του λαϊκού αισθήματος, έναντι της αντιβασιλείας του Όθωνα. Ουσιαστικός όμως στόχος ήταν η καθυπόταξη του νέου βασιλιά και της επιτροπείας του, στα κελεύσματα της αγγλικής πολιτικής, στην οποία αντιδρούσε η πλειοψηφία της αντιβασιλείας και ο Κωλέτης, εκπρόσωποι των γαλλικών συμφερόντων. Εξιλαστήρια θύματα ο Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας των ραδιουργιών αυτών των ξένων δυνάμεων.

 

Βρίσκετε ομοιότητες της περιόδου εκείνης, δηλαδή της εγκαθίδρυσης της Βαυαροκρατίας με τη σημερινή, ως προς το ρόλο των πατρώνων της χώρας, αλλά και της πολιτικής ελίτ της;

Η ιστορία  επαναλαμβάνεται. Και τότε και σήμερα ως τραγωδία.  1833. Η Ελλάδα επαρχία της Βαυαρίας – Γερμανίας. Διεκδικητές της “προστασίας”, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Αυστρία. 1941. Γερμανική κατοχή, υποδούλωση. 1945, Απελευθέρωση. “Προστάτες”. Άγγλοι και μετά Αμερικανοί. Από πάνω και απέναντι, οι Σοβιετικοί!

2018  “Προστάτες”. Γερμανοί,  Αγγλοσάξωνες, Φράγκοι,  Αλαμανοί, Γαλάτες, Βάνδαλοι, Βησιγότθοι, Ίβηρες, Κέλτες Δανοί, Ολλανδοί κλπ. Λένε ότι είναι 27!  Όλοι φίλοι, εταίροι, αγορές, τοκογλύφοι, δανειστές. Και με μια λέξη: “Θεσμοί ” !

Και η ηγεσία της χώρας και τότε και τώρα…μουγκή! Έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες: “Οι βάρβαροι υποτάσσονται, δια το μη δύνασθαι την ου συλλαβήν λέγειν” γιατί δεν μπορούσαν να πούνε το ΟΧΙ!

 

-Ως πρώην δικαστής, πώς σχολιάζετε το ρόλο της Δικαιοσύνης για την αποφυγή της διαφθοράς και της αυθαιρεσίας από κρατικούς εκπροσώπους;

Ποιά δικαιοσύνη. Το 1834, ο Όθωνας διόρισε ως δικαστή, στην Χαλκίδα, ένα…. σαλπιγκτή του βαυαρικού στρατού και ο Κωλέτης στην δίκη του Κολοκοτρώνη τον ίδιο χρόνο, ένα γραφιά, του Υπουργείου Εσωτερικών. Στους καιρούς μας, την ηγεσία της δικαιοσύνης την διορίζει ο πρωθυπουργός!

Ο ίδιος νομοθετεί, κυβερνά, ελέγχει την δικαιοσύνη! Τόσο απλά! Και τι να σου κάνουν οι δικαστές; Αυτοί, μόνο τον νόμο καλούνται να εφαρμόσουν και τίποτα περισσότερο. Και σήμερα οι νόμοι έρχονται με φαξ από το Λονδίνο και το Βερολίνο και εδώ απλώς μεταφράζονται!

 

-Ποια είναι η συνεισφορά του νέου σας βιβλίου, «ο φυλακισμένος του Ιτς Καλέ» στη γνώση των γεγονότων της περιόδου και πώς μπορεί να αξιοποιηθεί αυτή η γνώση από όλους μας;

Με τα βιβλία μου, βάζω ένα μικρό λιθαράκι, στο Παλάτι της Γνώσης, που πρέπει να χτίσουμε όλοι μαζί. Βάλε και συ ένα σύντροφε- πατριώτη. Μπορείς! Μη λες δεν μπορώ. Αν δεν τολμάς, δεν είναι γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα, αλλά είναι δύσκολα, επειδή δεν τολμάς !

 

-Μετά και αυτό το βιβλίο, θα συνεχίσετε την Ιστορική σας έρευνα και αν ναι, για ποια περίοδο της νεοελληνικής Ιστορίας;

Το επόμενο βιβλίο, – Θεού θέλοντας, όπως λέγεται, θ’ αναφέρεται στις δυο βασιλικές δυναστείες, που βασίλεψαν στην Ελλάδα, τα τελευταία εκατόν εικοσιπέντε χρόνια και στα δεινά που επισώρευσαν στον ελληνικό λαό, με τους συνεργάτες τους,  σφουγκοκωλάριους πολιτικούς, που τις υπηρέτησαν πιστά, με ονόματα και διευθύνσεις!

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top