Fractal

Μικρό πεζό: “Θέλει και καρδιά”

Του Νίκου Νασόπουλου // *

 

 

 

Ο βίος είναι περίεργο πράγμα…δίνει δυνατότητες, εξελίσσει, ανοίγει δρόμους, αρκεί να το αντιληφθείς, να μην κλείσεις τις πόρτες, να μην αγκαλιάσεις την ύλη και γίνεις ένα με αυτήν…

Αυτή είναι η μεγαλύτερη παγίδα…η ύλη…αυτή μπορεί να σε κάνει να βγάλεις ρίζες σε μια γη όπου ήρθες για να περάσεις και να πας εκεί που πρέπει, που ξέρεις ή δεν ξέρεις, που φαντάζεσαι ή δεν φαντάζεσαι, που σου αρέσει ή όχι….πάντως δεν ήρθες για να ριζώσεις, δεν ήρθες για να αποτελέσει η ύλη, η γαλέρα, το μοναδικό σου μέλημα….

Θα δεις να ψάχνουν να βρουν από που προέρχεται το κάθε τι, ποιό είναι το τελευταίο μόριο και κύτταρό του, πως λειτουργεί, όταν αυτό το μοναδικό έμβιο ή ανόργανο, η πεταλούδα, ο βράχος, η αμοιβάδα, φτιάχτηκαν κι έπειτα εξελίχθηκαν, με ένα βλέμμα, με μια αγαπητική σκέψη του Δημιουργού…

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να γνωρίζω το τελευταίο κύτταρο του πορτοκαλιού για να γευθώ τον υπέροχο χυμό του, αλλά και όταν γνωρίσω και αυτό το κύτταρο δεν θέλω αυτή η γνώση να με κάνει πολύπλοκο και παρενοχλητή της απλής δημιουργίας…

Η επιστημοσύνη θέλει καρδιά και αγάπη μιας και ουσιαστικά δεν είναι το απόλυτο, το πιο απαραίτητο… οι πρωτόγονοι δεν ήταν πολύ πιο δυστυχισμένοι και η μέρα τους είχε εικοσιτέσσερις ώρες κι όχι κάποια υπολείμματα ζωής που αν τα μαζέψεις όλα δεν φτάνουν ούτε τα σαράντα χρόνια του πρωτόγονου….

Ας δούμε απλά και με καρδιά κι αλήθεια το πέρασμα… είναι ένα πέρασμα, αν ριζώσεις πως να απογειωθείς, πως να πετάξεις….

 

 

O Νίκος Νασόπουλος  γεννημένος στην Αθήνα, ασχολείται με τη συγγραφή μικρών ή μεγαλύτερων κειμένων από τη δεκαετία του 90… Έχουν εκδοθεί αρκετά έργα του σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή… Παλαιότερα έγραφε με το ψευδώνυμο Νίκος Παναγιώτου…

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top