Fractal

Τρία ποιήματα: “Ασκητής εν τη ερήμω” / “Ίσκιοι” / “Ας είμαι…”

Του Θανάση Πάνου // *

 

1f

 

“Ασκητής εν τη ερήμω”

Και μέσα στην πιο αφιλόξενη έρημο, στα άχραντα στήθη σου τα μαρμάρινα και αν σήκωνα τα βλέφαρά μου , τα κόκκινα, με τσίμπλες από πόθο βλέφαρά μου, θα με ερωτευόσουν στην στιγμή, αν έβλεπες τον ηλιοκαμένο πόθο μου, φαλό ξεροκαμένο πορθητή ενός ιππότη δον Κιχώτη καμηλιέρη» …

Στον πειρασμό ενός Αγίου Αθανασίου, η περιγραφή του πόθου δεν μπορεί παρά να είναι ερωτική γιατί ως γνωστόν ο έρωτας όποιας μορφής στην έρημο και αν ζεις, δεν σε αφήνει ήσυχο να αγιάσεις. Ακόμα και μέσα σε νερόβραστες φακές, στην πιο αυστηρή νηστεία σου, κυκλοφορεί προκλητικά και ξεπροβάλει αιφνίδια, ως σε πειρασμό αρμόζει, η ηδονή, κόρης παρθένας ή πόρνης χορεύτριας με σκέλια ορθάνοικτα και αυτή είναι της ποίησης η όαση του καμηλιέρη ο πόθος.

 

 

ΙΣΚΙΟΙ

 

Και οι ίσκιοι ορθώνονται κάποτε.

Ναι, όρθιοι ξεδιπλώνονται και το πιο εκπληκτικό ; γίνονται κάτοχοι. Άλλοι βέβαια χρειάζονται την εμπειρία δύο ζωών, μα κάποιοι μάθανε κρυφά να εξέρχονται από τις ρωγμές που ανοίγει ο ήλιος ή η κακοκαιρία σε καταπληγιασμένες σκέψεις, σε απάτες που γεμίζουνε ολάκερα νεκροταφεία. Ανήλεες γραφές άλλοι, γεμίζουν χώρους και αντιμάχονται ό,τι δεν έχει ίσκιο μιας και μόνο ο θάνατος τους αφαιρεί, όταν την απουσία του κάθε όντος υφαίνει. Υπάρχουν βέβαια και Ίσκιοι τιμωροί, ίσκιοι ψηλοί που τους κατόχους τους κρεμούν επάνω σε κλαδιά, ωστόσο οι ίδιοι συμπονετικοί, ξαπλώνουν παρέα

στα φυλλώματα θροΐζοντας κίνηση στη ζωή.

Άλλοι απλά, γυροστρέφονται σοφοί, τροχοί σε κάθε νωχελική πορεία και απλόχερα παραχωρούν ομοιώματα σκιών, εγγυήσεις για ζωή σε κάθε ανυπαρξία.

Χωρίς ρυτίδες , ίσκιοι μωρά,

ίσκιοι γερόντων πάντα όμορφοι,

κορτάρουν με το φως, πιερότοι ίσκιοι με στρεβλή θωριά,

αλλόκοτα κορτάρουν με καμάρι, αστείοι ίσκιοι,

φωτεινοί πιότερο και από τους κατόχους τους,

μουγκρίζουνε και αγιάζουνε

γεμίζοντας με κίνηση τον κάθε χώρο,

οι ίσκιοι , παρέα κάθε μοναξιάς.

“Μασουλώντας φίλους”

Το σέρνω μέσα μου γιατρέ,

αργά αργά χωνεύω και,

με ορθάνοιχτες μασέλες,

η ευτυχία του στομάχου μου,

φαρμακωμένα από το χνώτο του λαγού,

καρότα, ξεριζώνει.

Κάποτε, καταβρόχθισα και αυτόν,

Κανείς, γιατρέ, ποτέ,

τη μοναξιά μου μετά δεν είδε,

ή όσοι την είδαν

είχαν φάει και αυτοί

τον φίλο τον οικόσιτο.

 

 

«ΑΣ ΕΙΜΑΙ…»

To «blues του Ερωδιού»

 

Ας είμαι…

Όχι δεν είμαι ο Κένεθ Πάτσεν σε ανάγνωση ποιημάτων του.

Και ποτέ φυσικά δεν θα με συνοδεύσει μελωδικά ο Τσάρλς Μίνγκους.

Ας μείνει τότε η φυσαρμόνικα.

Ας προσπαθήσω τότε, να λιώσω της ποίησης τα μάτια μέσα σε κονσέρβα αστρικού γάλακτος και να την εκσφενδονίσω μπας και με φωτίσει.

Ας είμαι απλά ο Τζόζεφ Λέσυερ, να συνέρχομαι κάθε φορά πριν ακριβώς από τον θάνατό μου.

Ούτε πικραμένος, ούτε χαρούμενος.

Ένας πυροτεχνουργός που τον χαϊδεύει τρυφερά η γιαγιά του.

Ένα αγύριστο κεφάλι που επιμένει την πληγή του σκοτωμένου Ερωδιού να επουλώνει.

 

 

Κι αν όλα ήταν ανάποδα,

Ας πούμε, ο ουρανός κάτω από τη γη,

το χώμα πάνω από τα σύννεφα

οι άνθρωποι πάνω από τους αγγέλους,

και τα όνειρα πιο κάτω από την αλήθεια

θα ήθελες θνητέ αλόγιστε ακόμα να πετάξεις

και ας είναι πτώση η πτήση σου;

Η μήπως είναι;

 

 

* Ο Θανάσης Πάνου σπούδασε Οικονομία,  κοινωνιολογία- εγκληματολογία και  πραγματοποίησε ειδικές σπουδές εικαστικών τεχνών  (εικόνα ήχος-κίνηση-λόγος). Ως  εκπαιδευτικός έχει εργαστεί με ομάδες art therapy και είναι επιστημονικός συνεργάτης του κέντρου ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ & ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΕΧΝΩΝ στο τμήμα πειραματικής έρευνας και έκφρασης. Έχει λάβει μέρος σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις Ζωγραφικής – video-art,  στην Ελλάδα και το εξωτερικό  και έχει οργανώσει λογοτεχνικές εκδηλώσεις και δρώμενα πλαισιωμένα με μουσική και οπτικοποίηση ποιητικού λόγου.Το  Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών το 2013 και 2014 παρουσίασε videoart & ποίησή του. (Ιnternational Film Poetry Festival).

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top