Fractal

Ποίηση: “Θα τον βάψω τον κόσμο”

Της Κικής Κωνσταντίνου // *

 

 

 

 

Θα τον βάψω τον κόσμο

 

Θα βάψω τον ήλιο γαλάζιο να γίνει ένα σώμα με τον ουρανό,

να μου θυμίζει την αγάπη μας ·

– Ενότητα Αυτοκυριαρχούμενη –

 

Μα δε μπορείς να το κάνεις αυτό,

οι άνθρωποι έχουν ανάγκη το πορφυρό αυτό «χρυσό»,

να μπορούν να θαυμάζουν την ανατολή,

τη δύση,

τη μάχη του ήλιου με τα σύννεφα,

την πρόσκληση μονομαχίας με το φεγγάρι,

τις εξομολογήσεις των αστεριών,

τις εκκωφαντικές μάχες με τις αστραπές,

τα κονταροχτυπήματα με τις ασπίδες του Δία, εκείνους τους κόκκινους, ρυθμικούς

παλμούς που σαν δράκοι σφάζουν τη γη, λες και είναι θήκη από ένα «μελανό»

ζωνάρι.

 

Θα βάψω τον ήλιο με χρώμα γαλάζιο σου λέω, θα τον βάψω,

να γίνει ένα παράλληλο σύμπαν με τη θάλασσα

να μου θυμίζει την ζωή μας ·

– Εμβριθής Έρευνα Υποβρύχιων Καταστροφών –

 

Μα δε μπορείς να το κάνεις αυτό,

οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τις αποχρώσεις του ουρανού, ανάλογα με την ημέρα ή την νύχτα.

Είναι ο φάρος κι ενίοτε η πυξίδα τους,

είναι τα ψάρια που ζουν εκτός των ιχθυοτροφείων,

είναι οι βάρκες που ρημάχτηκαν, που έγιναν σκουριασμένοι σκελετοί, μα αυτό δεν

μπορεί να ακυρώσει το «βάπτισμα πυρός» που πριν χρόνια, σπάζοντας ένα

μπουκάλι, κάποιοι περίεργοι «νονοί», τους έδωσαν.

Είναι ο στόλος, οι ψαράδες τους, οι μάχες των «αινιγματικών» ονείρων.

Τα σφουγγάρια, το αλάτι μας, οι Πειρατές που πολεμούν με τους «Κλέφτες» των

συναισθημάτων μας, των ασυνείδητων επιλογών μας.

 

Θα βάψω τον ήλιο με χρώμα γαλάζιο σου λέω,

θα τον βάψω, όχι μόνο αυτόν ·

όλη τη γη,

όλους τους ανθρώπους,

όλα θα χρωματίσω με τις νοητές μου τέμπερες,

όλα όσα ζουν έστω και φανταστικά στον κόσμο μας,

όλα θα γίνουνε γαλάζια,

– όλα –

– όλα ή τίποτα –

Να μου θυμίζει Εσένα, Εμένα, Εμάς.

– Διαμελισμένα Όνειρα Κρύφιας Αγάπης Απελπιστικής –

 

Θα τον βάψω τον κόσμο με το χρώμα των ματιών σου γιατί έσταζαν τα ομορφότερα

δάκρυα που είχα δει. Κι ήταν τόσο ακριβά αυτά τα δάκρυα που σαν λοίσθιος

«παλιάτσος», ήθελα να τα βλέπω να ζούνε έστω και μέσα από τα περίεργα αυτά

«οβάλ, μαργαριτάρια σου».

 

Θα τον βάψω τον κόσμο,

να δεις που θα τον βάψω

για να μπορώ μετά να κλείσω τα δικά μου,

εσφαλμένα, ταλαιπωρημένα μάτια…

 

Αφήστε με μόνο μου τώρα

και βιάζομαι να «χρωματίσω»!

 

~~~ ΘΑ ΤΟΝ ΒΑΨΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ – ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

 

 

 

* Η Κική Κωνσταντίνου μεγάλωσε στην Στροφυλιά, ένα μικρό, όμορφο χωριό της Βόρειας Εύβοιας. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Χαλκίδας μα λίγα χρόνια αργότερα ανακάλυψε πως αυτό που τη γεμίζει ουσιαστικά είναι η συγγραφή λογοτεχνικών κειμένων. Τη συναντά κανείς στο www.ekfrastite.blogspot.com.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top