Fractal

Με τον τρόπο της Λέας και το Τεό

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

Muzo «Θα θυμώνω όσο θέλω», Μετάφραση: Νατάσα Παπαδοπούλου, εικονογράφηση: Muzo, εκδ. Gema, σελ. 40

 

Στην ίδια συλλογή:

«Βαριέμαι, δεν ξέρω τί να κάνω»

«Είμαι λίγο ντροπαλή»

«Είμαι ζηλιαρόγατος»

 

Όσοι λατρεύουμε τα κόμιξ, έχουμε την  χαρά να τα διαβάζουμε ανελλιπώς ακόμα κι όταν αυτά απευθύνονται σε μικρούς αναγνώστες. Λιτός, άμεσος, συχνά χιουμοριστικός ο τρόπος που προτείνουν πράγματα, ο τρόπος που επικοινωνούν τις ιδέες τους. Γοητευτική η ιδιαίτερη πάντα σημειολογία τους, που μαρτυρά και την ιδιοπροσωπία του κομίστα.

Από τις εκδόσεις Gema κυκλοφορούν κόμιξ για παιδιά με θέμα το θυμό, τη ζήλια, την βαρεμάρα, την ντροπή που μπορεί αυτά να νιώθουν και να μην ξέρουν πώς να τα διαχειριστούν. Ήρωες του Muzo είναι ο Τεό και η Λέα, δύο δίδυμα αδέρφια, που συνήθως δεν έχουν αρμονικές σχέσεις  μεταξύ τους. Επιδεικνύουν διάφορες συμπεριφορές, συχνά ανταγωνίζονται το ένα το άλλο, στο τέλος όμως επέρχεται ισορροπία και δίνεται η λύση. Συνοδοί τους δύο ανθρωπάκια, σαν μικρά πνεύματα ας πούμε, που έχουν διαφορές διαθέσεις και βλέψεις για τα αδέρφια. Αφενός μεν  ο αγγελάκος με τα φτερά που το μόνο που θέλει είναι το καλό του Τεό και της Λέας και τους δίνει καλές και χρήσιμες συμβουλές. Αφετέρου ο μικρός διαβολάκος με τα κερατάκια και το ασχημούλικο πρόσωπο, που είναι ευχαριστημένος μόνο όταν όλα πηγαίνουν στραβά. Τους ψιθυρίζουν και τους υπαγορεύουν τον τρόπο να σκεφτούν και να πράξουν.

Για παράδειγμα στο κόμιξ για τον θυμό, ο Τεό βλέπουμε πως αδυνατεί να ελέγξει τα νεύρα του, ειδικά όταν χάνει. Αλλά τα ανθρωπάκια του δίνουν αντιθετικές συμβουλές. Το «καλό ανθρωπάκι» του λέει να ζητήσει συγγνώμη, να είναι συγκαταβατικός και να βρει τρόπο να αποκαταστήσει τη σχέση με την αδερφή του που την αποπήρε άδικα. Το «κακό ανθρωπάκι» προσπαθεί να οξύνει την κατάσταση και διαρκώς βάζει εμπόδια και αποτρέπει  τον Τεό από το καλό.

Στο τέλος η μαμά τον τιμωρεί και τον αφήνει στο σπίτι, ενώ η ίδια βγαίνει βόλτα με την Λέα στο πάρκο και περνάνε όμορφα. Ο Τεό καταλαβαίνει το λάθος του. Είναι προτιμότερο να είναι ήρεμος παρά να τον πιάνουν τα νεύρα του.

Αντιλαμβάνεται την κακή επιρροή του διαβολάκου και στο τέλος τον πνίγει μέσα στην τουαλέτα, με το νερό της λεκάνης.

Στη σειρά αυτή των κόμιξ είναι πολύ εποικοδομητικό στο τέλος που ο δόκτορ Μιζό δίνει ωραίες συμβουλές στα δύο παιδιά. Εν προκειμένω ο θυμός μόνο ολέθρια αποτελέσματα φέρνει και για αυτόν που τον βιώνει και για όσους είναι -δικαίως ή αδίκως -οι αποδέκτες αυτού του θυμού. Ο διάλογος, η συζήτηση, η κουβέντα είναι ο καλύτερος τρόπος για να συν-υπάρξουμε εν τέλει.

Τα παιδιά θέλουν πρότυπα, ο Τεό και η Λέα αποτελούν πρότυπα, αλλά και οι καταστάσεις που βιώνουν είναι υποδειγματικές, αλλά και διδακτικές. Τα παιδιά ταυτίζονται με τους δύο ήρωες, μπορούν εύκολα να βάλουν τον εαυτό τους στη θέση τους και να σκεφτούν πάνω σε θέματα συμπεριφοράς. Ως προς την βίωση και την διαχείριση των συναισθημάτων  από τα ίδια τα παιδιά θα μπορούσαμε να πούμε πολλά. Αυτά τα διασκεδαστικά κόμιξ, με θεατρικότητα, αλήθεια κα καθαρότητα, βασίζονται στην καθημερινότητα των παιδιών και συμβάλλουν με το δικό τους τρόπο στο να κατανοήσουν καλύτερα τα παιδιά τον εσωτερικό τους κόσμο, αλλά και το τι νιώθουν. Να το ερμηνεύσουν και να μάθουν πως απαιτείται δουλειά με τον εαυτό μας ώστε να ελέγχουμε επιτυχώς τα αρνητικά κυρίως συναισθήματα και τα ελαττώματα, να είμαστε ευτυχείς, αλλά και να μπορούμε να συνυπάρχουμε με τους ανθρώπους γύρω μας, έχοντας πάντα την επίγνωση ότι τίποτα στην ζωή δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο.

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top