Ψηλαφίζοντας χωροχρόνο και μνήμη
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //
Χρυσάνθη Ιακώβου «Τεθλασμένοι χρόνοι», εκδ. Βακχικόν, 2017, σελ. 66
Στις διαδρομές της μας παίρνει μαζί η Χρυσάνθη Ιακώβου σε Χρόνους Τεθλασμένους. Είναι η δεύτερη ποιητική της συλλογή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Η πορεία του ανθρώπου, η υφή της ύπαρξης, ο χρόνος, ο έρωτας, οι εποχές (κυρίως το Θέρος), οι πόλεις και πολλά άλλα την απασχολούν. Και τα προσεγγίζει με μια γλωσσική διαύγεια και καθαρότητα, αλλά και με περίσκεψη. Ποιήματα με συνοχή και ουσία που αγγίζουν τις σιωπές μας κυρίως, αλλά και τις πλάνες που όλοι, λίγο ή πολύ έχουμε!
(«[…] ξόδεψες μια λάθος ζωή/σε έναν τόπο/που δεν ήταν ποτέ ο σωστός» Προωθημένα , σελ 18-19) Εικόνες έντονες, ανάγλυφες που υπογραμμίζουν κάθε φορά «μια ρωγμή στην απουσία των πραγμάτων» (Ισορροπία σελ .20-21), για να δανειστώ δικούς της στίχους. Και σε κάθε ποίημα φαίνεται ότι υπάρχει, προβάλλεται ή υπονοείται μια έλλειψη, μια απουσία, μια αναμονή, μια διαίρεση, κάτι που μένει μισό, άστοχο ή ανολοκλήρωτο, «ένα φορτίο αχρείαστο». Στο ποίημα Αστοχία (II) γράφει: «Κι ήταν κι αυτή /η απέλπιδα ανάγκη/για να υπάρξουμε,/για να βαφτίσουμε/τις λέξεις από την αρχή,/να δώσουμε σε όσα ζήσαμε/δικό μας όνομα».
Δίνεται συχνά η αίσθηση ότι υπάρχουν πολλές επιλογές σε τούτη τη ζωή, πολλοί αντιθετικοί δρόμοι, που μπορεί να μπερδεύουν αντί να λυτρώνουν: «..τόσες ζωές/ποια να διαλέξεις/τόσες εκδοχές/τόσες θολές/αντανακλώμενες/ακαθόριστες λύσεις./(Διαιρεμένοι εαυτοί,σελ.25)
Και στις Πολλαπλές Εκδοχές: «Και οι στιγμές/τόσο ανύπαρκτες/στο ρολόι της απεραντοσύνης/υπάρχεις και δεν υπάρχεις/αιωρούμαστε/και οι επιλογές τόσες πολλές/τόσοι δρόμοι/ένας ψηφιδωτός χάρτης/αδιάβαστος/[…]»
Στίχοι λιτοί, που σχετίζονται εύστοχα με τους προηγούμενους και τους επόμενους συνδράμοντας στην ενότητα του ποιήματος. Η Ενότητα, το μεγάλο ζητούμενο κάθε φορά, με την έννοια ότι το Ποίημα πρέπει να έχει κάτι να μας πει, αλλιώς δεν έχει λόγο ύπαρξης. Η Χρυσάνθη Ιακώβου είναι σε καλό δρόμο, μας χαρίζει μια γλώσσα προσιτή τίμια, ουσιαστική, που μας «μιλά.» Ύφος ενιαίο, σταθερή φωνή, εξομολογητικός συχνά τόνος και απεύθυνση σε ένα «Εσύ.» Επιδέξια εγκλωβίζει τη στιγμή, ψηλαφίζει αργά τον χρόνο, τον χώρο, την μνήμη. Δεν είναι θλιμμένη, δεν έχει πικρία, στοχάζεται πάνω στις εκδοχές της ζωής μας. Επειδή κάποιες φορές οι άνθρωποι ακροβατούμε, ή μένουμε μετέωροι ή ενεοί, έχοντας διασχίσει αντιφατικούς δρόμους, έχοντας αμφιταλαντευθεί, προδοθεί ή προδώσει. Και οι εμπειρίες μάς έχουν διαμορφώσει, έχουν πλατύνει την ψυχή, έχουν ερεθίσει το συναίσθημα. Η Χρυσάνθη Ιακώβου συλλογίζεται πάνω στην εμπειρία και ερμηνεύει ποιητικώ τω τρόπω.
Χρυσάνθη Ιακώβου
Ξεχωρίζουν τα ποιήματα «Ταλάντωση» και «Σε ακίνητο χρόνο», καθώς και οι στίχοι που συνοδεύουν τις ωραίες φωτογραφίες!
[…]
ένα μνήμα η μνήμη
ένα μέτρο μείον
στον όροφο του εγώ μου-
[…]
(Μνήμη, σελ 29)
*
Κι ο χρόνος σχεδόν μηδενικός
στάζει
σαν τη βρύση της κουζίνας
που θέλει επισκευή.
[…]
(Σε ακίνητο χρόνο, σελ.30)
Δεν είναι
*
[..]
μεθυστικό ν’ αγαπάς
…ό,τι θα σε σκοτώσει
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η Ιστορία μέσα από ιστορίες γυναικών
Γράφει η Μένη Κανατσούλη // * Κώστια Κοντολέων «Μέσα απ’ τις ζωές των άλλων», εκδ. Ψυχογιός 2016 Το βιβλίο διατρέχουν 2 κύκλοι θεματικοί που ο ένας μπαίνει μέσα στον άλλο, διασυνδέοντάς τους έτσι σε μια πλεκτή αλυσίδα: Η
Περισσότερα -
Με αφορμή ένα χατζάρι
Γράφει η Γιώτα Ν. Δράκου // * “Ο Θεριοκωσταντής” της Ματίνας Καρελιώτη, εκδ. ΑΩ Η καταξιωμένη συγγραφέας και ποιήτρια Ματίνα Καρελιώτη, επεκτείνει το πλαίσιο της πνευματικής της παραγωγής με ένα εξαιρετικό ιστορικό διήγημα για τον τόπο της, τα
Περισσότερα -
Ο Κωστής Σχιζάκης στο Εργαστήρι του συγγραφέα
Κωστής Σχιζάκης: “Το Παλαιοπωλείο”, εκδόσεις 24 γράμματα, 2020 Καθώς βρίσκεσαι στο κέντρο του Ρεθύμνου, στον δημοτικό κήπο, κατηφορίζεις και περνάς την μεγάλη πόρτα στον δρόμο τον κεντρικό. Αριστερά και ύστερα από μερικά στενά, βρίσκεται η οδός
Περισσότερα -
Ποίηση: “Πλήγματα των καιρών”
Γράφει η Ελένη Λουκά // Πλήγματα των καιρών Οικονομίες ξαφνικά τις καταρρέουν οικοσυστήματα και φύση καταστρέφουν της κοινωνίας οι βαθιές οι νοσηρότητες φέραν διλήμματα, αδικίες, βιαιότητες Της εξουσίας τα δεινά κυριαρχούν των πολέμων
Περισσότερα -
Tρία ποιήματα
Του Χρήστου Ντικμπασάνη // Η ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ Η παράνοια του πολέμου απογυμνώνει την ελπίδα, αδειάζει τον ουρανό από τα αστέρια και τους δρόμους από τα χαμόγελα των παιδιών Τώρα απομένουμε μόνοι να επαιτούμε τον
Περισσότερα -
Επιστροφή στα χρόνια της αθωότητας
Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη // [Με την κακοκαιρία “ΜΗΔΕΙΑ” που σκέπασε τη Χώρα κι έκανε την Αθήνα μας κάτασπρη, θυμήθηκα ένα ποιηματάκι από τα πρώτα μου, στην πρώτη μου συλλογή: “Λίγα λουλούδια”, εκδοθείσα από: “Χαρτοτυπογραφικαί τέχναι”, Αγρίνιο
Περισσότερα -
✔ Πάνος Αμυράς: «Κάθε γωνιά αυτού του τόπου είναι γεμάτη από μάρτυρες και ήρωες, πολλές φορές αφανείς, που όμως προσέφεραν πολλά»
Συνέντευξη στην Γιούλη Τσακάλου // «Η Λέσχη του Κακού» είναι ένα ακόμη βήμα του Πάνου Αμυρά προς την καταξίωσή του ανάμεσα στις μεγάλες μορφές όχι μόνο της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας, καθώς μάλιστα δεν καθηλώνεται σε μία και μόνο
Περισσότερα
