Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / Γεράσιμος Δενδρινός[1]: Τέσσερα ποιήματα και δύο ψευδοκαβαφικά
02/11/2016, 10:42 πμ

Γεράσιμος Δενδρινός[1]: Τέσσερα ποιήματα και δύο ψευδοκαβαφικά

 

      kav_1

ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ

 

                                                                                         Walk on  by U2

 

Προτού συνθέσω ένα ποίημα,

απαλείφω πρώτα όλες τις ρυτίδες της ψυχής,

τους παλιούς δαίμονες, τους νέους συνδαιτυμόνες

που απέκτησα πρόσφατα κι απαθανάτισα σε φωτογραφίες

αναρτημένες στον σκασμένο απ’ την υγρασία τοίχο,

καπνισμένο από τσιγάρα της αναμονής,

κι ύστερα τηλεφωνώ στους φίλους της φήμης,

σίγουρος πια πως θα προωθήσουν τη νέα μου δουλειά

πίσω από τζαμαρίες με φώτα, σε πλατείες και δρόμους,

όπου άλλοτε έσφυζαν από χορούς και παρελάσεις,

που προσφέρει ακόμα και σήμερα ένα λαμπιόνι

κάτι από την ασυνήθιστη εκείνη λάμψη

των ρημαγμένων πόλεων του εσωτερικού.

kav_2

ΑΝΑΠΝΟΕΣ  ΒΡΟΧΗΣ

 

Πάνω στην έρημη παραλία σύρθηκε και πάλι

ο πελαργός. Έβρεχε ραγδαία όταν σηκώθηκε

εκείνος ο άνεμος. Βυσσοδομώντας,

διάλυσε τις θίνες, ενώ από μακριά,

αναδύθηκε μέσα στην άμμο, η θαλπωρή της άνοιξης

που ζητούσαμε μήνες τώρα

στα σκοτεινά θαλάμια του ωκεανού,

μέσα στον κούφιο ύφαλο του κόσμου,

καθώς έβρεχε ασταμάτητα και δεν φαίνονταν

τ’ αρμυρά σου δάκρυα,

μήτε οι λυγμοί σου ακούγονταν  μέσα στο νερό,

μόνο το σκοτεινό πλατάγισμα των φτερών

του πελαργού πάνω στο ήρεμο κύμα,

πριν απογειωθεί για αγαπημένους τόπους.

Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ

 

                                                              Σκηνές από την κατεχόμενη Αθήνα

 

Εγώ  ήμουν αυτός που τόξευες εκείνο τον καιρό.

Κι όταν παρήλθαν οι καιροί,

μια κουστωδία αγγέλων έστειλα

για να σε θεραπεύσει από τα ψυχικά σου τραύματα.

(Ποτέ δεν  σου παρουσιάστηκα αυτοπροσώπως.

Η επανεμφάνισή μου θα ήταν

και πάλι αιτία για παλιές αναμετρήσεις

κι αδίστακτες διαμάχες).

Το να εκτεθώ στα λόγια σου

ήταν σαν να όφειλα και πάλι στον εαυτό μου

σειρά δεινών σε αφύλακτα πεζοδρόμια

με τηλεφωνικούς θαλάμους,

πιασμένους εδώ και χρόνια από φίλους

που σε εχθρεύονται και σε αγαπάνε συγχρόνως.

Πλήρωσα αρκετά για τις αμαρτίες της γραφής

σε πολύβουα, καλλιτεχνικά στέκια,

σε αλάνες με σκηνίτες τσιγγάνους,

ανακαινισμένα αρχοντικά με φθαρτά υλικά,

που δεν άντεξαν σε σεισμούς και πλημμύρες.

Τώρα που διδάχτηκα τόσα

απ’ την ιώβεια υπομονή και την καταδίκη,

ψιθυρίζω κάθε πρωί μέσα στους κήπους,

στο ίδιο σκιερό μονοπάτι της απαλλαγής,

όλα μου τα μυστικά.

Μέσα στην ένταση και στο αιφνίδιο αναφιλητό,

είναι σαν να ξαναβλέπω τα παλιά μου όνειρα

να εκπληρώνονται στην άλλη ζωή.

ΣΕ ΞΕΡΗ ΓΗ

 

Στη λίμνη Αράλη να με θάψετε.

Να στέκονται επάνω μου τα πλοία

όταν σώνεται το νερό

και οι καμήλες να μηρυκάζουν

την παλιά τους ευτυχία με τους οδηγούς της ερήμου,

που τις άφησαν άχρηστες κι ολομόναχες

μέσα στη σκιά των σκουριασμένων κουφαριών,

ενώ αυτοί, χαμένοι κάπου στις μεγάλες πολιτείες,

καμώνονται πως δεν ξέρουν πια από φύση

μήτε από ζώου στοργή,

αφού αντάλλαξαν εδώ και καιρό

την αθώα λάμψη της ερήμου

με των πόλεων την πλαστή συναλλαγή.

Στη λίμνη Αράλη να με θάψετε.

Ν’ ακούω του ανέμου τη βοή

και τον άλλοτε παφλασμό της άμμου,

όχι όμως των κυμάτων,

που μετατρέπονται σε σύννεφα βροχής,

ζωή νοτισμένη για άνυδρους τόπους.

 

[ Κ. Φ. ΚΑΒΑΦΗ : Αρχείο Γεωργίου Φωτίου – Σακελλίωνος, Αλεξάνδρεια, εν έτει 1952, Σχεδιάσματα: 1914-1916;]

 

 kav_3

 

1.       ΕΡΕΙΠΙΑ

 

Μήνες τώρα, επιμόνως στις ερημιές σε ανεζήτουν,

στους δρόμους, στις πλατείες,

ίσαμε τον Φάρον του Σώστρα[του], του ομώνυμου νησιού,

από όπου έλαβον το όνομά των άπαντες οι φάροι

του [Ελλην]ισμού και της Οικουμένης.

Σε ανέμενον με την ματαίαν ελπίδαν

και την ψυ[χήν ερειπω]μένην.

Ποτέ δεν συμβιβάστηκα με την ιδέαν

ότι έχεις δια παντός  χαθεί.

Όμως εγώ ξέρω την οδόν  που διαμένεις.

Επί της καθέτου λεωφόρου Αλ Γκ[αζαάρ] κείται,

εις το κέντρον πόλεως ενδόξου,

κι όλο κινώ το βήμα κατά κει,

μεταφέροντας μο[νάχος τη]ς γνωριμίας το άχθος.

Κι αν τύχει να μην σε ιδώ

να προβάλλεις εις την θύραν,

  ή να επιστρέφεις από χαρά γλεντιού,

από κραιπάλη νύχτας στου λιμανιού τα μέρη,

η μυρωδιά και μόνο του χώρου

 όπου ζεις και κινείσαι,

μιλάς και [συναναστρέ]φεσαι,

απαλύνει κάπως της καταδίκης την αναμονή.

Ακόμα και η θέα του κλειστ[ού σπι]τιού σου,

μόλις που καλύπτει το κενό της ψυχής,

της παρουσίας σου την στέρησι.

kav_4

2.       ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ  ΕΠΑΡΣΙΣ

  

Η συζήτηση εις το ζαχαροπλαστείον «Trianon»

(Έλληνος ιδιοκτήτου, παλαιό καύχημα της Ελληνικής Κοινότητός μας)

με τον Αιγύπτιο Σαχ[ίμπ], πριν η γνωριμία μας παγιωθεί

αλλ’ ατονήσει στη συνέχεια, όπως το τελευταίο βράδυ,

χαμένη σε τυπικές κουβέντες,

δια την γενέτειρά του πόλη, την Τάντα, στο Δέλτα,

απ’ όπου η ανάγκη τον οδήγησε εδώ,

για εργασία σε ξενοδοχείο Άγγλου υπηκόου.

Η βόλτα που εκάμαμε κατόπιν εις την παραλία

με τους φοίνικες να πλαταγίζουν από τον αέρα,

τυραννικά ενύπνια γινήκανε εις την μοναξιά μου.

Στενεύει ολοένα το δωμάτιο,

μέχρι και τα έπιπλα, τα χαρτιά, τα ποιήματα

εχ[θρικά στ]α μάτια μου είναι.

Η γεύση του παραδο[σιακού] γλυκού επίκρανε το στόμα,

ενώ άλλοτε το άρωμά του έμενε και την επομένην,

δια να μου θυμίζει χειρονομίες και το πρόσωπο,

που φώτιζε ταπεινά η λάμπα.

Βαρυθυμία μετά τύψεων καταλαμβάνει έκτοτε την ψυχή,

σαν ενθυμούμαι του αραβικού [μονολ]όγου του την κατάληξιν:

«Alyunaniiyn al’athria’ tatasarraf bishakl sayi

walwataniiyn aleamilin ladayk

walakun fi bihim lana almisriiyn».[2]

Τα εμποτισμένα ρούχα απ’ την οσμή και [του σώμ]ατος τη θέρμη

της περιπτύξεως η στοργή – τι πιο πολύτιμον! –

ευδία νυχτερινή και στης ερημώσεως την ώρα,

μολύνθηκαν απ’ την Κοινότητός μας την έπαρσι.

Γι’ αυτό, από τότες, όλο και καθυστερώ

εις την παραλία να κατέβω,

στο «Tr[ianon»] να καταλύσω,

μήπως δω τίποτε γνωστούς και λησμονήσω.

 

kav_5

 

______________________________________

 

[1] Ο Γεράσιμος Δενδρινός γεννήθηκε το 1955. Έργα του: 1]. Ένα πακέτο Άρωμα, διηγήματα, Κέδρος 1995³, 2]. Απέραντες συνοικίες, μυθιστόρημα, Κέδρος 2001, 2 ]. Χαιρετίσματα από το νότο, μυθιστόρημα, Κέδρος 2003, 5]. Άλκης, νουβέλα, Μεταίχμιο 2003, 2]. Ματίας ντελ Ρίος – Ημερολόγια, ταξιδιωτικό κείμενο, Κέδρος 2006, 6]. Φραγή εισερχομένων κλήσεων, μυθιστόρημα, Μεταίχμιο 2006, και 7]. Άβατοι Τόποι, ποιήματα, (.poema..), 2015. Από το 2004 είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων.

 

[2] اليونانيين الأثرياء تتصرف بشكل سيء / والوطنيين العاملين لديك / ولكن في بهم لنا المصريين.  Μφρ: «Oι πλούσιοι Έλληνες φέρονται άσχημα / και  στους συμπατριώτες εργάτες σας, / αλλά και σε μας τους Αιγυπτίους».

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top