Fractal
Home / FRACT-ALL / Τέσσερα ποιήματα
11/10/2017, 9:25 πμ

Τέσσερα ποιήματα

Της Μαίρης Πέστροβα //

 

 

 

Κουμπί

 

Τραυματισμένο κρέμεσαι χλωμό

Σε σκισμένη κουμπότρυπα

Πρόχειρα ραμμένη

Πρωταγωνιστής βιαστικών σφιξιμάτων

Χωρίς προοπτική και λογική

Ήσουν απαραίτητο πάντα

Ζεσταίνοντας το σύμπαν κάποιου

Σε παγωμένες βιασύνες

Καθώς έτρεχε να συναντήσει

Κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο

Ή σε μουσκεμένες παράνομες αγκαλιές

Ή σε ξεχασμένες μοναξιές κάποιου πάρκου

Περιμένοντας ώρες ατέλειωτες

Ανάμεσα σε δυο δρασκελιές έρωτα

Ισορροπούσες μη ξέροντας αν θα κοπείς

Ή θα μείνεις κρεμασμένο από μια κλωστή

Σ’ αυτό το γκρίζο παλτό

Που απ’ όπου κι αν τ’ αγγίξεις αγκυλώνει.

 

 

Βάπτιση

 

Πώς βάπτισε την λύπη σιωπή

Ούτε που το κατάλαβε

Όταν αυτά τα σπουργιτάκια

Πάλλονταν μέσα της

Έπρεπε να βρει μια λύση

Έτσι, θεώρησε πως ήτο πρέπον

Να κοιμηθεί για να ξεχάσει την βάπτιση

Που επαναλαμβάνεται κάθε τόσο

Ονοματίζεται η δούλη του Θεού “Σιωπή”

Εις το όνομα του βωμού,

Της αντοχής

Και της από πάντα πέτρινης ταπείνωσης.

 

 

Το τάμα

 

Δύο μέτρα δύο σταθμά η ζωή της

Ανάμεσα ήλιου και βροχής

Προτίμησε την βροχή

-Αφού αφαίμαξε τον ήλιο-

Ρίχνοντάς του αυτό το σταχτί πάπλωμα

Άπλωσε τα ασθενικά της χέρια

Εκείνη τη βροχερή ημέρα

Σ’ αυτά τα γόνατα που λαχταρούσε

να φιλήσει

Τα τύλιξε ευλαβικά σε μιαν ομπρέλα

Ύστερα τα αγκάλιασε

Και Υποκρινόμενη πως διψά

Εκτέλεσε το τάμα της…

 

 

Καιρικές συνθήκες

 

Ψηλαφίζοντας τη μέρα

προσπάθησα να πιαστώ

από αυτό το κλαδί

που πάντα με σώζει

και βρέθηκα στο κενό

λόγω κακών καιρικών συνθηκών

χάθηκα

καθώς μάντευα την θέση του

τάχα αριστερά μου είναι

ή δεξιά

ατύχησα όμως

ταλαντεύτηκα επικινδύνως

που δίχτυ ασφαλείας πια

μάτωσα πέφτοντας

έσπασα κορμό και ψυχή

συγκολλήθηκα βέβαια

τι πόνος κι αυτός

να ψάχνεις στο σκοτάδι

τα μέλη σου

και να τα βρίσκεις μισά.

Ως πότε θα συμπληρώνω το παζλ;

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top