Fractal

Ποίηση: “Τέλος Εποχής”

Του Κωνσταντίνου Καραγιαννόπουλου // *

 

f4

 

Χαλά ο κόσμος σπουργίτι μου

μαύρη αχλή σκεπάζει το πρόσωπο

του κόσμου

το μέγα ναυάγιο

η αγάπη μας

παραδέρνει σ’ άδεια σοκάκια

σ’ ετοιμόρροπες καρδιές

στ’ ανήλιαγα στα κακοτράχαλα

μιας ανθρωπότητας που καταρρέει.

 

Χαλά ο κόσμος σπουργίτι μου

πέφτει το σκοτάδι

-μη φοβηθείς-

η παγωνιά θα σπάσει τις άμυνες

των λίγων

θα λασπώσει το χαμόγελο

θα σαπίσει η ελπίδα και το σθένος μας

-μη φοβηθείς-

έτσι πρέπει στα στερνά της κάθε ιστορίας

να ξεκληρίζεται

 

να καθαρίζει η στάχτη απ’ την φλόγα της.

 

Μη φοβηθείς.

Τι κι αν τα φτερά και τα όνειρα

ξεφτίσαν

τι κι αν οι λέξεις και το τραγούδι τους

παραφράστηκαν

απ’ το ξεγέλασμα

απ’ το ιλαρό κροτάλισμα των Σειρήνων:

 

εγώ κι εσύ

στο τέλος μιας εποχής

παραμένουμε μνημείο

ένα ξεχασμένο σημείο

μια πιθανότητα μια στροφή

μια μικρή μικρή πνοή

μια δαγκωματιά ίσα- ίσα

στην άκρη του μπισκότου- χρόνου

πρώτου- της άγνωστης αλλαγής.

 

Μη φοβηθείς. Πεθαίνει το πριν.

Στο κλαδί αυτό που περιμένεις·

να σταθείς με τα μάτια ανοιχτά

και την καρδιά σου άδεια.

Μη φοβηθείς.

Να αρπάξεις ό, τι σου δοθεί

για ευχή.

Μη φοβηθείς.

Να το δεχτείς.

Έτσι, καθαρό κι αχρησιμοποίητο

να σε φυσήξει να σε πάει

εκεί που πάει κάθε

καινούριο πουλί.

 

Μη φοβηθείς. Ο κόσμος τούτος χάνεται.

Χάνομαι μέσα στην τόση αφηρημάδα

των φθινοπωρινών φύλλων- στιγμών

αιχμών νωπών στα υπερχρεωμένα χέρια

του είλωτα χρόνου. Μη φοβηθείς. Καθώς περνά

περνώ και χάνομαι στην λάθος ζαριά

όμοιος με νόμισμα δίχως άλλην όψη.

 

Μη φοβηθείς.

Και τώρα

καληνύχτα.

 

 

* Ο Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος ασχολείται με την δημοσιογραφία, την κριτική λογοτεχνίας και την ποίηση.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top