Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / Ποίημα: “Τελευταία πράξη”
22/03/2017, 12:54 μμ

Ποίημα: “Τελευταία πράξη”

Της Μηλίτσας Πιέτρη – Αυγούστη // *

 

 

 

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΑΞΗ

 

Τελευταίο τέταρτο της σελήνης απόψε,

δυνάμωσε ο αέρας, η βροχή θάμπωσε το τζάμι.

Είμαι εδώ, υπάρχω δίπλα σου, σωπαίνω, ακούω την

ανάσα σου, δεν σε αγγίζω, φοβάμαι μη σε ξυπνήσω.

Προσπαθώ να ανακτήσω τις δυνάμεις μου

για να αποτρέψω το αναπάντεχο.

Κρύβομαι μέσα στις λέξεις και στις προσευχές.

Το σούρουπο της άνοιξης

ήρθε προκλητικό.

Τίποτα δεν προμήνυε μια τέτοια καταιγίδα

Το σκάφος στροβιλίζεται

στη δίνη του νερού.

Η ψυχή ακροβατεί

σε μια τροχιά θανάτου,

ζει το δικό της Γολγοθά.

Δίνει μάχη να κρατηθεί

μέσα στο στίβο της ζωής,

όπου φωνές νεκρών μοιρολογούν

ένα πένθιμο τραγούδι της θάλασσας,

ζητούν μια πράξη τελική

σ’ αυτή την τραγωδία.

Μας σκέπασε η ομίχλη, η λήθη, η σιωπή.

Η ζωή ακροβατεί

πάνω σε καταστρώματα ολισθηρά.

Ένας αγώνας επιβίωσης στο λίκνο της ζωής.

Η θάλασσα ανταριασμένη βρυχάται,

μια καταιγίδα ορμητική

από αισθήματα οργής

κυκλώνει τον Ορίζοντα

και ο ουρανός με πρόσωπο θυμού

κρατά ερμητικά κλειστά τα μυστικά του.

Τρέχω βιαστικά να κρυφτώ κάτω

από την ομπρέλα της σιωπής.

Ένα γράμμα ταξίδεψε απόψε

από την αρχή στο τέλος,

από το Άλφα Στο Ωμέγα,

σε δευτερόλεπτα άλλαξε ένδυμα

και μετατράπηκε σε απειλή,

σε άβυσσο, σε ανέκφραστο, άψυχο κορμί.

Ράγισε η λέξη, το σκηνικό, τα φώτα,

η παράσταση για μια στιγμή,

τα σφράγισε η νύχτα, το σκοτάδι.

Το σκάφος καλούσε απεγνωσμένα σε βοήθεια,

αναταράξεις, κραδασμοί, αλλαγή πορείας,

πίσω ολοταχώς.

Προσοχή, κρατηθείτε γερά.

Πίσω από το τζάμι το θολό,

παράξενες οπτασίες,

εικόνες μακρινές ενός κόσμου απολιθωμένου.

Φωνές αλλόκοτες καλούν σε βοήθεια.

Ρίχτε τις βάρκες στη θάλασσα,

εγκατάλειψη του πλοίου,

το νερό πλησιάζει να καλύψει το φινιστρίνι,

πέρασε τη γραμμή ασφαλείας,

δεν προλαβαίνω τώρα πια,

μόνο το χέρι μου ν’ αγγίξω

πάνω στ’ αλαβάστρινο κορμί

και την καρδιά να σφίξω,

το πλοίο έτοιμο να βυθιστεί.

Τα φινιστρίνια θρυμματίστηκαν,

πληγές σ’ όλο το κορμί.

Ένα σώμα παραδομένο

στην ύλη του φθαρτού

και ένα πνεύμα απαλλαγμένο

από το πόνο της φθοράς,

αγγίζουν τα ουράνια θεϊκά στρώματα.

Μη φοβηθείς.

Ένα γράμμα ταξίδεψε

από την αρχή της Άνοιξης,

για να σβήσει στη τελευταία πράξη.

 

 

 

* Η Καλομοίρα Πιέτρη – Αυγούστη γεννήθηκε στο Κορωπί, όπου μεγάλωσε και ζει. Ταξίδεψε με τον άντρα της σχεδόν σ’ όλα τα μέρη του κόσμου, δίδαξε αγγλικά και διδάχτηκε μουσική. Η ποίηση υπήρξε πάντα η μεγάλη της αγάπη. Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές: “Μέσα απ’ τη μοναξιά ταξιδεύω κι ονειρεύομαι μια θάλασσα πλατιά” (1998, εκδ. Φιλιππότη) “Χρόνος καταλύτης” (1999, εκδ. Φιλιππότη) “Με ανοιχτή αορτή” (2002, εκδ. Φιλιππότη) “Επικίνδυνα ρήγματα” (2005, εκδ. Φιλιππότη) Ο “Χάρτης της μνήμης” είναι η πέμπτη της ποιητική συλλογή. Για το ποίημά της “Ταξίδι ζωής” τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης από το Διαλεκτικό Όμιλο Διεθνώς. Το ποίημα είναι ήδη μεταφρασμένο.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top