Διήγημα fractal: “Τηλεμάρκετινγκ”
Του Ανδρέα Κιτσικίδη // *
Ανοίγει αινιγματικά την πόρτα. Φοράει τα παντοφλάκια από την αγορά και κοιτάζει το παιδί με τις πίτσες με μανία. Δεν τον αναγνωρίζει, πρέπει να είναι καινούριος. Παίρνει τις πίτσες, την κόκα κόλα και ένα γλυκάκι της κακιάς ώρας και κλείνει την πόρτα. Της χτυπάει, ζητάει τα λεφτά, του δίνει καπότες. Της ξαναχτυπάει με ένα ελαφρύ γελάκι και τότε αυτή του δίνει τα λεφτά, την αποχαιρετά και καλεί το ασανσέρ. Αυτή, κάθεται στην πολυθρόνα με το μπουρνούζι και τα μαλλιά υγρά από το μπάνιο, ανοίγει την τηλεόραση και παρακολουθεί μια επανάληψη. Ανοιγοκλείνει το στόμα, κάνει μιμήσεις, φωνάζει, μασάει, γελάει υστερικά και καταπίνει. Στα χείλη της σχηματίζεται ένας σωρός από μαγιονέζες, κέτσαπ και αποβλάκωση.
Ανοίγει το πορτατίφ, προσπαθεί να διαβάσει ένα βιβλίο, δεν τα πολυκαταφέρνει. Παίρνει τον καπνό και τάχα στρίβει, δεν ξέρει πώς να καταπολεμήσει την πλήξη της, ανοίγει το στόμα σαν να πρόκειται να χασμουρηθεί αλλά δεν υπάρχει τίποτα εκτός από όψεις ρητίνης και υπολείμματα φαγητού. Θέλει λίγο νερό αλλά η βρύση έχει χαλάσει, ο μάστορας θα έρθει αύριο, μέχρι τότε ας κατέβει στο περίπτερο να πάρει μια εξάδα, πού έβαλε τα λεφτά, σκέφτεται αν δέχονται κάρτα σε αυτό το παρακμιακό μαγαζάκι, ξεχνάει να αλλάξει παπούτσια, έξω ακούει μερικές ψιχάλες που ώσπου να βγει από το σπίτι θα έχουν γίνει πλημμύρα.
Καλά το φαντάστηκε, έγινε λούτσα και δεν σκέφτηκε να πάρει μια ομπρέλα, έτσι να αποφύγει το φθινοπωρινό κρύωμα, δεν έχει και κανέναν να την περιθάλψει. Περιθάλψει, βαριά κουβέντα, προσέξει, πιο κανονικό ρήμα, λιγότερο αξιολύπητο. Όπως και να έχει παίρνει ένα μπλε παναντόλ και ανοίγει τον θερμοσίφωνα. Κοιτάζει το ρολόι. Πολύ νωρίς για ύπνο.
Τηλεμάρκετινγκ. Δεν έχει και ιδέα από αυτά, δεν έμαθε ποτέ να μαγειρεύει, δεν χρειάστηκε, δεν της άρεσε, ένας συνδυασμός όλων αυτών. Κοιτάει προς τα έξω. Απέναντι. Τη γριά του διαμερίσματος. Χαζεύει τους περαστικούς, ανοίγει ένα μικρό φως και παρατηρεί τους πάντες. Ένα σετ κατσαρολικά και μια χύτρα. Το στιφάδο που θα δώσει στα παιδιά που δεν έχει. Άραγε θα γράψει τίποτα και γι’ αυτήν η ιστορία ή θα είναι ένα αφήγημα που ανήκει σε αυτοέκδοση; Θα περάσει στην αθανασία μέσω της ανωνυμίας. Σαν δέντρο που γεννήθηκε σε δάσος χωρίς όνομα. Σαν όλοι αυτοί που γνώρισε να μην υπήρξαν πραγματικά, ρόλοι χωρίς βάθος σε μονόπρακτο σκονισμένης βιβλιοθήκης.
Και να πεις πως της άρεσε και το διάβασμα. Δύο μπολ για φρούτα και ένα χρυσό ρολόι. Για να καμουφλάρει τον χρόνο που περνάει.
* Ο Ανδρέας Κιτσικίδης φοιτά στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ -
Ποίημα: “Έαρ, Έρως, Έλευσις”
23/04/2024, 7:40 μμ -
Διήγημα: “Η αφιέρωση”
23/04/2024, 7:39 μμ -
Διήγημα: “Η Βροχή σαν σταγόνα εποχής και το Πάσχα φως”
23/04/2024, 7:35 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ένα βιβλίο για την παιδική ηλικία
Γράφει ο Κώστας Τραχανάς // * Μάρκους Μαλτ «Το αγόρι», Μετάφραση: Σώτη Τριανταφύλλου, εκδ. 2018, σελ. 567 Βραβείο Femina 2016 Η ιστορία του αγοριού ξεκινά με τον 20ο αιώνα. Ένα βιβλίο που μιλάει για την παιδική ηλικία ενός
Περισσότερα -
«Αν ο λόγος είναι σπόρος, τα λόγια είναι θροΐζουσα πλαγιά»
Γράφει ο Κώστας Αρκουδέας // Σωτήρης Δημητρίου «Μια Μαρίνα Τζάφου», διηγήματα, εκδόσεις Πατάκη Τα διηγήματα του Σωτήρη Δημητρίου, όπως και όλο το έργο του, εστιάζουν στον άνθρωπο και την ανθρωπιά που τόσο έχουμε ανάγκη στους καιρούς
Περισσότερα -
Ο Σομόθα γράφει το prequel του Σέρλοκ Χολμς
Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας // Χοσέ Κάρλος Σομόθα «Σπουδή στο μαύρο», Μετάφραση: Χριστίνα Θεοδωροπούλου, εκδ. Πατάκη, σελ. 512 Τι θα συνέβαινε αν ο σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ δεν είχε ποτέ την έμπνευση να δημιουργήσει ένα διαχρονικό ήρωα με
Περισσότερα -
Διήγημα: “Shift+Delete”
Της Βάσως Καψώνα // * Γιατί εκείνο το πρωί η Μαρία Αβραμοπούλου δεν πήγε στη δουλειά και κατέβηκε από το λεωφορείο δυο στάσεις πριν τον προορισμό της, στριμωγμένη ανάμεσα σ’ ένα παράταιρο τσούρμο ανθρώπων, μερικοί εκ των οποίων
Περισσότερα -
Διήγημα: “Στο νότο καλύτερα θα είναι…”
Της Καλλιόπης Πολενάκη // Στο νότο καλύτερα θα είναι… Είχε τα χοντρά της τσόκαρα βγαλμένα, και ξυπόλυτη, ένα γινόταν με την πρώτη δροσιά της Αυγής που μούσκευε τα χόρτα ένα γύρο. Ανήλιο έκανε με την
Περισσότερα -
Γενναίος απολογισμός
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Ελένη Χωρεάνθη «Η συνήθεια του αριθμού», εκδ. Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος, σελ. 80 Με πολλά χιλιόμετρα ποίησης και πεζού λόγου πίσω της, η Ελένη Χωρεάνθη φτάνει με την «Συνήθεια του αριθμού» στην ύψιστη ώρα. Στοχαστική, υπαρξιακή,
Περισσότερα -
Οι Χαΐνηδες κρατάνε τον «Ρυθμό» και ο Δημήτρης Αποστολάκης δίνει το σύνθημα «Φτου ξελευτερία για όλους!»
Της Κάτιας Πουλοπούλου // «Οι Χαΐνηδες είναι μια αφελής παιδική ζωγραφιά» «Εγώ είμαι ελόγου μου, που έλεγαν οι παλιοί. Είμαι το σύνολο των ερμηνειών, των εξωτερικών παρατηρητών, στην πορεία του χρόνου. Είμαι ο θολός, διαρκώς μεταβαλλόμενος καθρέφτης,
Περισσότερα
