Fractal

Κόντρα στο ρεύμα

Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης //

 

taxidia-me-ton-epikouroΝτάνιελ Κλάιν «Ταξίδια με τον Επίκουρο-Αναζητώντας τη φύση της ευτυχίας μέσα στο ελληνικό φως». Μετάφραση: Πέτρος Γεωργίου, εκδ. Πατάκη, σελ. 216

 

Ομολογώ ότι ο Ντάνιελ Κλάιν ήταν άγνωστος σε εμένα. Μου συστήθηκε μέσα από το βιβλίο του, το οποίο κυριολεκτικά ανέσυρα από τον πάτο μιας στοίβας βιβλίων σε πάγκο επαρχιακού υπαίθριου βιβλιοπωλείου.

Ο Ντάνιελ Κλάιν, συγγραφέας τριάντα βιβλίων στην Αμερική, απόφοιτος του τμήματος φιλοσοφίας του πανεπιστημίου Χάρβαντ.

«Ταξίδια με τον Επίκουρο-Αναζητώντας τη φύση της ευτυχίας μέσα στο ελληνικό φως» ο τίτλος του βιβλίου. Που δεν το λες μυθιστόρημα, δεν το λες ταξιδιωτικό οδηγό, δεν το λες φιλοσοφικό κείμενο, δεν το λες δοκίμιο. Δεν είναι τίποτα από αυτά και είναι όλα αυτά μαζί. Επί της ουσίας είναι μια ωδή στην Ελλάδα, στη σύγχρονη Ελλάδα και αυτό ήταν που με χαροποίησε ιδιαιτέρως τελειώνοντας την ανάγνωσή του.

Σύμφωνα με τα γραφόμενα του Ντάνιελ Κλάιν αφορμή για τη συγγραφή του «Ταξίδια με τον Επίκουρο» αποτέλεσε ο οδοντίατρος του, τα εμφυτεύματα και η προοπτική μιας τεχνητής οδοντοστοιχίας. Του πρότεινε να τοποθετήσει οδοντικά εμφυτεύματα ή να φορέσει μια γεροντίστικη μασέλα.

Αντί λοιπόν για τα εμφυτεύματα, φόρεσε τη μασέλα του και το καπελάκι του και ήρθε στα μέρη μας, στο νησί της Ύδρας λοιπόν, αναζητώντας το βαθύτερο νόημα της ζωής.

Εκεί στο Αμέρικα έχουν πάθει μια τρέλα με τη νεότητα. Ψάχνουν τους τρόπους και τις μεθόδους να μείνεις για πάντα νέος ή καλύτερα πώς να δείχνεις νέος. Ο Ντάνιελ λοιπόν πηγαίνει αντίθετα στο ρεύμα. Δεν θα γινόταν διαφορετικά. Ένας απόφοιτος τμήματος φιλοσοφίας να ακολουθεί το ρεύμα; Σχεδόν αδιανόητο.

Ο συγγραφέας λοιπόν πιστεύει στα γηρατειά, πιστεύει ότι αυτή είναι η φυσιολογική εξέλιξη του ανθρώπου και αυτό που πρέπει να κάμει κάθε ηλικιωμένος είναι να απολαύσει τη διαδρομή προς το τέρμα της ζωής.

Μέσα από το βιβλίο αποκαλύπτεται η Ελλάδα, μια Ελλάδα που ζει και αναπνέει στους γνώριμους ρυθμούς της, μια Ελλάδα που όλοι εμείς ή οι περισσότεροι από εμάς, την έχουμε ξεχάσει και έρχεται ο Ντάνιελ Κλάιν να μας τη ξαναθυμίσει.

 

Daniel Klein

Daniel Klein

 

Και όλα αυτά με δόσεις από (κρατηθείτε): Επίκουρο, Εμμάνουελ Καντ, Μισέλ ντε Μονταίν, Νίτσε,  Έντμουντ Χούσσερλ, Λαρς Σβέντσεν,  Όσκαρ Γουάιλντ, Μπέρτραντ Ράσσελ, Γιόχαν Χουιζίνγκα, Ζαν Πολ Σαρτρ, Σωκράτη, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Μάρτιν Χάιντεγκερ,  Έρικ Έρικσον, Τσαρλς Ντίκενς, Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, Φεντερίκο Φελίνι, Σέρεν Κίρκεγκορ, Έρνεστ Μπέκερ, Φρανκ Σινάτρα, Ιερού Αυγουστίνου, Λούντβιχ Βιτγκεστάιν, Α. Τζ. Έερ, Ζήνωνα, Σενέκα, Μάρκου Αυρήλιου, Καμύ, Φρόυντ,  Σαμ Χάρρις,  Ρίτσαρντ Ντόκινς,  Άλντους Χάξλεϋ.

Δηλώνω ευθαρσώς ότι το «Ταξίδια με τον Επίκουρο» έγινε ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία. Αν και το έχω δύο μήνες στη βιβλιοθήκη μου, το έχω διαβάσει ήδη τρεις φορές. Και είμαι βέβαιος ότι θα ακολουθήσουν στο μέλλον και άλλες αναγνώσεις του.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top