Fractal

Τρία ποιήματα

Του Τάσου Σ. Μάντζιου // *

 

f5

 

 

ΚΑΤΙ ΚΑΧΕΚΤΙΚΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΑ

Είναι κάτι τραγούδια, οξύρρυγχα,

με ευκολία διαπερνούν, τις πανοπλίες της νύχτας.

 

Κάτι καχεκτικά απογεύματα,

που σαν κλαράκια σπαν,

στους αληγείς ανέμους.

 

Κάτι ερωμένες Κυριακές,

πλήρεις αγκυλωτών βοστρύχων…

 

Είναι κάτι αγάπες, άχραντες,

άλικες αγκαλιές, που πήγαν πέρα…

 

Είναι που εντός μου, ράγισα…

Το βλέμμα κόντυνε, στις μάταιες προσμονές.

 

Σπηλιά του Κύκλωπα ο καιρός

και πλάι μου, τον Οδυσσέα,

δεν έχω!…

 

 

ΓΟΡΔΙΟΣ ΔΙΣΤΑΓΜΟΣ

Ήταν γλυκό πολύ, εκείνο

το απόγευμα.

Γλυκό και τ’ απόβραδο,

στο πλάι της, ήταν!…

 

Εύθραυστο αγγείο, η ομορφιά της,

ερυθρόμορφο,

αέτωμα αρχαίου ναού,

το ανεπιτήδευτό της…

Στα χείλη της, η Αφροδίτη

επαίρονταν,

στα μάτια της, οι θάλασσες

ωχριούσαν!…

Λάβρος ανάβλυζε και με πλημμύριζε

ο Έρωτας,

Σάτυρος Πόθος

με κατέκλυζε…

 

Τις πιο κρυφές ελπίδες μου, ανάδευε

το σούρουπο

κι η νύχτα, μύριες υποσχέσεις,

μου ψιθύριζε!…

Σπαρτάραγε η αδημονία, εντός μου,

ασύδοτη.

Αιφνίδιος και αναίτιος, με κατέβαλε,

ο γόρδιος δισταγμός!…

Ήταν γλυκό πολύ, εκείνο το απόγευμα.

Γλυκό και τ’ απόβραδο

στο πλάι της, ήταν!…

Μέσα στα μάτια της, καράβια

αρμένιζαν.

Καράβια, και μέσα δε μ’ είχαν!…

 

 

ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ

Καπνίσαμε, ύστερα,

πολλά,

απανωτά τσιγάρα…

Αμίλητοι. Και χορτασμένοι…

Μέσα στη νηνεμία του ημίφωτος,

θρόιζε απαλά,

ζεστή η ανάσα της!…

 

Θυμάμαι,

τα δαχτυλίδια του καπνού…

Ανέβαιναν απ’ τα χείλη της,

λικνίζοντας

νωχελικά,

ψηλά, ως το ταβάνι!…

Νωχελικά,

λικνίζοντας, ανέβαιναν…

 

Μετά,

ήρθαν οι άνεμοι…

 

 

* Ο Τάσος Σ. Μάντζιος κατάγεται από την Πλακωτή Θεσπρωτίας. Είναι εκπαιδευτικός και υπηρετεί στο 7ο Γυμνάσιο Γλυφάδας. Δεν έχει ακόμα εκδώσει κάποια ποιητική συλλογή.
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top