Fractal
Home / FRACT-ALL / Τρία ποιήματα από την ανέκδοτη συλλογή “Τα Σατυρικά”
07/06/2017, 1:02 μμ

Τρία ποιήματα από την ανέκδοτη συλλογή “Τα Σατυρικά”

Του Χρήστου Κουκουσούρη // *

 

 

 

Μέτζο σοπράνο. 26/01/2017

 

Πλάνη οικτρή σε πλάνεψε,

παλεύοντας με σκέψεις

που η πένα σου η ταπεινή

ζωγράφιζε με λέξεις.

 

Τούτη είναι η χώρα των θεών

και του ενός εν τέλει

μα αφού δεν βλέπουν τι τραβάς

εσένα δεν σε μέλει.

 

Σπαρμένη ολούθε με ναούς

αρχαίους μα και νέους

και προσκυνούμε,

τους θεούς αγάπης και ελέους.

 

Με τάματα και προσευχές

κεράκια και λαμπάδες

και με χρυσά αναθήματα

για… διαμαντένιες τιάρες.

 

Είναι ψηλά πολύ ψηλά,

τα νέφη μας σκεπάζουν

δεν βλέπει πως το ποίμνιο

Κάποιοι του το ρημάζουν.

 

Θέλει ο λαός μα δεν μπορεί

τα πάθη του να ελέγξει

και με την φαντασία του

πλάθει θεούς ν’ αντέξει.

 

Μέτζο σοπράνο μια φωνή

στ’ αφτιά του ψιθυρίζει

να μην ξεχνά ο ταπεινός

αυτό το μετερίζι.

 

Σειρήνες, φαύλοι μυθικοί

και σύγχρονοι προστάτες

ολημερίς κι ολονυχτίς

σπέρνουνε αυταπάτες.

 

Πίστευε άμοιρε θνητέ

και μη ερεύνα λόγους,

ν’ ακούς και το παπαδαριό

και τους πλιατσικολόγους.

 

Αιρετικό και να σε πουν

και να σε αφορίσουν

δεν πρόκειται απ’ τη μνήμη σου

τα πάθη σου να σβήσουν.

 

Πάντα σ’ εκείνους θ’ ακουμπάς

τις δύσκολές σου ώρες

και με νηφάλιο καιρό

και με βροχές και μπόρες.

 

Το DNA σου άλλαξαν

φανατισμό σου ενσπείραν

κι ότι καλό είχε η ψυχή

με τέχνη σου το πήραν.

 

Την πλάνη καλλιέργησαν

με τέχνη και με ζήλο

σ’ έβαλαν στις μυλόπετρες

τις έσφιξαν με γρύλο…

………………………………………………………..

Θυμώνω που οι ταπεινοί

πληρώνουν τα σπασμένα

κι οι άθεοι ..μο την πίστη μου

τα έχουνε γραμμένα.

 

 

Ήρθες αργά 14/02/2017.

 

Το διαβολάκι ό έρωτας, με σαΐτεψε και πάλι,

νύχτα ήταν και δεν έβλεπε την κουρασμένη σάρκα,

σ’ ένα παγκάκι καθιστός κύματα στ’ ακρογιάλι

αγνάντευα, που χάϊδευαν μια σαπισμένη βάρκα.

 

Εκείνη, απλά πανέμορφη οπτασία, νυχτοβάτης,

ξυπόλητη όπως βάδιζε μ’ ένα παρεό στη μέση,

τ’ ανέμιζε αποκάλυπτε την θεία εικόνα ο Μπάτης

με είδε, χαμογέλασε, της είπα πως μ’ αρέσει.

 

Το χτυποκάρδι έπαιζε ταμπούρλο σαν σε ορχήστρα

ο βηματοδότης βόγκαγε να σπάσει τους ιστούς

αχ βρε ζωή, αέναη μου φαίνεσαι ταΐστρα

ονείρων σκανδαλιστικών, για ενάρετους, χρηστούς.

 

Με κοίταξε, δεν μίλησε, κούνησε το κεφάλι,

στην άμμο τις πατημασιές ακλουθούσα με το βλέμμα,

το άρωμα της μύρισα, και μου ‘φερε μια ζάλη

στο σκοτεινό ορίζοντα η σελήνη, φώτισε κι εμένα.

 

Ήρθαν αργά τα βέλη σου, με ξέχασες για χρόνια,

να ξεπληρώσεις θέλησες ότι είχες προορισμό,

σε πρόλαβαν τα βάσανα, με πρόλαβαν τα χιόνια,

δεν έχω δόντια, τα ‘χασα, πάω για διασυρμό…

 

 

Ποιητές και άλλοι. 30/05/2017

 

Δεν είσαι ποιητής ολκής,

δεν είσαι συγγραφέας

απλός νεροκουβαλητής,

μικρός είσ’ αμφορέας.

 

Δεν ενθυμείσαι ποιήματα

δεν συγκρατείς τους τίτλους

στάλες αποκυήματα

γύρο τους κάνεις κύκλους.

 

Οι έπαινοι στους μέγιστους

βραβεία τα προικιά τους

βότσαλο εσύ, μ’ αμέθυστους

σε κρύβει η σκιά τους.

 

Αν δεν τα ρίξουν στην πυρά

Θα μείνουν τα γραπτά σου

μνημεία αμνημόνευτα,

του μέτρου, η προσφορά σου…

 

Οι λέξεις δεν σου βγαίνουνε

κενή μοιάζεις σελίδα

στο σύννεφο των ποιητών

βεγγαλικό, κροτίδα…

 

Σε μια εποχή αλώσεων

κερκόπορτες ανοίγουν

για λύσεις εξισώσεων

και συνταγών που λήγουν.

 

Η αρνητική σου προσφορά

θα μείνει στους αιώνες

σαν πεφταστέρι μια φορά

σε αστρικούς αγώνες,

 

με τους κριτές ν’ αγάλλονται

με δόξα και ειρήνη,

για το έργο που επιτελούν

με περισσή ευφροσύνη.

 

Δεν είσαι ποιητής ολκής

τα θέματά σου αστεία

ποιόν νοιάζει η πολιτική

κι η ομοιοκαταληξία ;

 

Ο έρωτας ην ο θεός

ο ποιητής των πάντων

ο κινητήριος μοχλός

της θεωρίας των κβάντων.

 

 

 

* O Χρήστος  Κουκουσούρης  γεννήθηκε το 1952 στις Σέρρες. Δεν έχει να παρουσιάσει πτυχία, διδακτορικά και άλλες περγαμηνές πέραν ενός ταπεινού πτυχίου Εργοδηγών Σχεδιαστών και την αγάπη του για την ποίηση. Υπάρχουν στο συρτάρι του ποιητικές συλλογές, αλλά καμία δεν έφθασε στο τυπογραφείο.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top