Fractal
Home / FRACT-ALL / Δύο κείμενα: “Τα όμορφα κορίτσια…” & “Όταν ο Φάουστ συνάντησε τον Μοντιλιάνι”
26/10/2016, 12:00 μμ

Δύο κείμενα: “Τα όμορφα κορίτσια…” & “Όταν ο Φάουστ συνάντησε τον Μοντιλιάνι”

Της Ειρήνης Ιωαννίδου // *

 

f15

 

Τα όμορφα κορίτσια…

Τα κορίτσια δεν λένε ποτέ την αλήθεια, κυρίως τα όμορφα. Φοράνε αϊλάινερ, κάνουν κοψίματα στα ζυγωματικά, μια ηλιοφάνεια είναι θεμιτή, ν’ αστράφτουν οι κυνόδοντες όταν ορέγονται το δέρμα. Σαρκώνονται την ηδονή γεννώντας, και καβαλάνε άτια σε αγρούς με κρίνα και οπιούχες παπαρούνες. Γίνονται ερωμένες όχι του ποιητή αλλά της γοητείας τους. Λογχίζουν το πλευρό του το πρωί που είναι ευάλωτο το φύλο, θρηνούν με μάτια γλαφυρά και ευανάγνωστα και θρέφονται με την ευδαιμονία του τις νύχτες. Μετά από χρόνια, με κομμένα τα μαλλιά, για να λυθούν τα μάγια, πηδάνε κάτι φωτιές καλοκαιριού -που αρπάξανε ξερόκλαδα- και κύματα που σκάνε σε βράχο ιερό στην γη της Πάτμου. Με το αλάτι γυμνές μέχρι την μέση, μέδουσα και γοργόνα μαζί τις λες. Τα όμορφα κορίτσια δεν έχουν στόμα όταν μεγαλώσουν, μόνο φωνή και κάτι χέρια που θέλουν να κλαδέψουν αγκαλιές.

 

 

Όταν ο Φάουστ συνάντησε τον Μοντιλιάνι

Έσκαβε μήνες με τα χέρια, μες στον κήπο. Τραβούσε ρίζες, έκοβε με τα δόντια, γέμιζε αίματα το στόμα απ’ τα αγκάθια. Κόκκινο σου πρέπει έλεγε, όταν θα βλέπεις απ’ τον βράχο την σκιά μου να σιμώνει. Την θέλω προσκεφάλι την ψυχή σου, να έχει χέρια σαν κλαδιά να μου συμπαραστέκεται στην μοναξιά και ρίζες βαθιά μέσα στο χώμα. Στο παράθυρο τις νύχτες να προσμένει, με μια πλεξούδα έτοιμη, με ένα στήθος τρυφερό να βγαίνει καθώς σκύβει, με μια πληγή στα σωθικά ανοιχτή, για να με θρέφει. Με κεριά να στήνει λιτανεία, καθώς θα βγαίνουν οι νεκροί με τα σεντόνια -δίχως μάτια-, να λέει τι όμορφα μυρίζει και το χώμα. Τι ελευθερία, που η σάρκα δεν πονάει. Ποιόν νεκρό εσύ κλαις; Και η τρύπα αυτή στο στέρνο -που μοιάζει με τιμόνι-, αδιάκοπα σε σπαταλάει και αέρηδες τραβούν κουπί. Μην το ξεχάσει το ταξίδι λένε, με ρυθμό νοσταλγικό. Υπάρχει ένα σπίτι εκεί, στην άκρη της θάλασσας μέσα του εσύ κι εγώ.

 

 

* Η Ειρήνη Ιωαννίδου γεννηθείσα το 1967 πρωτομαγιά στην Σαλονίκη, επιρρεπής στην γαλλική λογοτεχνία -πτυχιούχος γαρ γαλλικής φιλολογίας- αθεράπευτα ερωτευμένη με τον Beaudlair, προσφάτως εκδιδόμενη, το όνομα της συλλογής «Σώμα Δρομολόγιο» εκδόσεις Σαιξπηρικόν. Την τίμησαν δίνοντας της βήμα λόγου τα περιοδικά Εντευκτήριο, Εμβόλιμον, Αίτιον και ηλεκτρονικά έντυπα Ποιείν, Θράκα, Φρέαρ και Φράκταλ.

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top