Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / Γκρίζο Βλέμμα: Γιατί έγραψα τα Μωρά της Αθηνάς
08/06/2016, 12:26 μμ

Γκρίζο Βλέμμα: Γιατί έγραψα τα Μωρά της Αθηνάς

Από τον Πάνο Ιωαννίδη //

 

 

Paper-Writing-Service-writes-an-impressive-thesis-statement

 

Σε μερικές μέρες κυκλοφορεί το πρώτο μυθιστόρημα μου, μια noir ιστορία με τίτλο Τα Μωρά της Αθηνάς από τις Εκδόσεις Πηγή. Επιτρέψτε μου να μοιραστώ ορισμένες σκέψεις μου για το βιβλίο μαζί σας.

Πολλά χρόνια πιο πριν όταν είχα αρχίσει να καταλαβαίνω τον εαυτό μου, και μέρος αυτού που καταλάβαινα ήταν πως αργά ή γρήγορα θα κάνω λογοτεχνία, έψαξα να βρω τι ακριβώς θέλω να δημιουργήσω. Ποιήματα όπως πολλοί και πολλές έγραφα από πολύ μικρός και εξακολουθώ να γράφω. Όμως αυτό που με κέρδιζε ήταν αναμφίβολα το μυθιστόρημα, η μεγάλη φόρμα, αυτό το υπέροχο εκφραστικό μέσο που σου προσφέρει τη δυνατότητα πρωτίστως να συνθέσεις και έπειτα να αναλύσεις ένα σωρό πράγματα, τα οποία στο σύνολο τους αλλά και στα μέρη τους αντανακλούν τη ζωή την ίδια.

Αρκετό καιρό πριν ξεκινήσω να γράφω Τα Μωρά της Αθηνάς, η άποψη του Καζαντζάκη που μέσες άκρες υποστηρίζει πως σημασία έχει να δημιουργήσεις κάτι που δεν έχει δημιουργηθεί άλλη φορά, είχε σφηνωθεί σαν θραύσμα λεκτικής οβίδας στο μυαλό μου. Προχωρώντας στην σχετική έρευνα, συνειδητοποίησα ότι από τη νεοελληνική λογοτεχνία, και κυρίως από τη μεταπολιτευτική, λείπει ένα μυθιστόρημα με θέμα τα διλλήματα που αντιμετωπίζει η νέα γενιά όταν καλείται να περάσει τη γέφυρα που βγάζει από το όνειρο στην πραγματικότητα. Με δυο λόγια όταν αποφασίζει ή υποχρεούται να ψάξει για μια δουλειά της προκοπής. Λαμβάνοντας υπόψη τα προβλήματα που είχα και γω ο ίδιος αντιμετωπίσει, και που φυσικά στο σύνολο τους έχουν διογκωθεί με την κρίση, αντιλήφθηκα ότι μπορώ να χειριστώ το θέμα. Γυροφέρνοντας την υπόθεση, και έχοντας διαβάσει μέχρι τότε μπόλικα αστυνομικά, κατέληξα στο ότι το συγκεκριμένο στόρι μόνο με noir στέκεται. Πρόκειται για ένα γεγονός που μου απέδειξε περίτρανα πως τα βιβλία διαλέγουν εμάς που θα τα γράψουμε και όχι εμείς αυτά.

Καθώς έγραφα το βιβλίο, η χώρα εντάχθηκε για τα καλά στους μηχανισμούς στήριξης και η οικονομική κρίση θέριευε. Μου ήταν αδύνατο να μην επηρεαστώ συγγραφικά από αυτές τις εξελίξεις, δεδομένου ότι εκείνη την περίοδο ολοκλήρωνα το διδακτορικό μου στην Οικονομική Επιστήμη. Άλλωστε θεωρώ ναΐφ την άποψη ότι ο όρος «οικονομική κρίση» δεν πρέπει να εισβάλει στην τέχνη μας· στο σπίτι του κρεμασμένου οφείλουν να μιλάνε για σκοινί.

Επιγραμματικά η ιστορία έχει ως εξής: Ο Γρηγόρης Μπέης, νέος και όμορφος, πρωτοπόρος επιχειρηματίας με έντονη κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα, άντρας με αρραβωνιαστικιά και ερωμένη, γιος βουλευτή και πρώην υπουργού βρίσκεται νεκρός στην κοίτη ενός καταρράκτη κάπου στη Βόρεια Ελλάδα. Η αδελφή του Αντιγόνη, μια γοητευτική αρχιτεκτόνισσα της επαρχίας αναθέτει στον ιδιωτικό ντετέκτιβ Πέτρο Ριβέρη, να βρει τι συνέβη στον μικρότερο αδελφό της. Στην πορεία ο Ριβέρης ανακαλύπτει ότι ο νεκρός μαζί με τους συνεργάτες του είχαν στήσει ένα επιχειρηματικό-πολιτιστικό δίκτυο, το Green Sea Network, το οποίο είχε ως βασική αποστολή την εξασφάλιση των βασικών αγαθών διαβίωσης για νέους εργαζομένους μέσα από συγκεκριμένες διαδικασίες πρόσληψης. Η έρευνα που αναπτύσσει τον φέρνει αντιμέτωπο με μια σειρά καλά κρυμμένα μυστικά κάτω από το δέρμα της πόλης.

Έγραψα Τα Μωρά της Αθηνάς ως έναν μικρό φόρο τιμής στη γενιά μου, τα παιδιά που γεννηθήκαμε στα πρώτα χρόνια της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, και που οι περισσότεροι από εμάς πίνουμε το πικρό ποτήρι της κρίσης, δίχως να έχουμε ιδιαίτερη ευθύνη για τα περισσότερα που μας συμβαίνουν. Έγραψα το πρώτο μυθιστόρημα μου, το οποίο το εντάσσω στην ευρύτερη κατηγορία του μεσογειακού noir, δίχως να πάρω αποστάσεις από τα γεγονότα. Ίσως γιατί πιστεύω ότι στο πρώτο μυθιστόρημα ανακαλύπτεις την μυστική πηγή των λέξεων σου και θέλεις να τη μοιραστείς με τον κόσμο. Τα επόμενα μυθιστορήματα όμως είναι εκείνα που θα σε βγάλουν στη θάλασσα των υπέροχων γραμμάτων. Τα βιβλία μας είναι οι κιβωτοί του χαμένου χρόνου μας.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top