Fractal
Home / Διηγήματα / Διήγημα fractal: «Τα ηλιοτρόπια του Παναμά»
20/04/2016, 10:54 πμ

Διήγημα fractal: «Τα ηλιοτρόπια του Παναμά»

του Κωνσταντίνου Μούσσα // *

 

                                             Τα συλλογικά εγκλήματα δεν ενοχοποιούν ποτέ κανέναν.

                                                                                                 Napoleon Bonaparte

 

sf

 

Έπιναν όπως πάντα, στο Ground Central αμέριμνοι τον espresso τους, από εκλεκτούς φρεσκοκομμένους κόκκους καφέ, ποικιλίας Arabica κάπου στη 3η λεωφόρο της Ν.Υόρκης. Κι οι δυο τους σημαντικά στελέχη μεγάλου χρηματοεπενδυτικού γραφείου με παραρτήματα σε όλο τον κόσμο και βέβαια πελατεία μεγάλων εισοδημάτων, φήμης και ισχύος.

 

Σχεδόν ταυτόχρονα έφτασε η ίδια ενημέρωση στα κινητά τους. Ήταν μια συνηθισμένη διαδικασία, ώστε να μένουν πάντα ενημερωμένοι για τις οικονομικές εξελίξεις. Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά. Διάβασαν το μήνυμα με προσοχή, τέλειωσαν τον καφέ τους, δίπλωσαν με προσοχή τους Financial Times και σχεδόν συντονισμένα, σηκώθηκαν βιαστικοί από τις θέσεις τους. Σε λίγα λεπτά είχαν χαθεί στον υπόγειο κόσμο του μετρό, στη μεγαλύτερη πόλη του κόσμου.

Ακριβώς την ίδια στιγμή κάπου νωρίς το πρωί κι αλλού μέσα στη  νύχτα, δεκάδες αντίστοιχα στελέχη σε όλο τον κόσμο, διάβαζαν παρόμοια μηνύματα και τα πρώτα σχετικά άρθρα στα έντυπα οικονομικού ενδιαφέροντος. Από την Σιγκαπούρη, στο Χονγκ Κόνγκ κι από εκεί στη Μόσχα, στο Τόκιο, στην Μελβούρνη, στο City του Λονδίνου, είχε σημάνει συναγερμός. Κάποιοι ήδη ετοίμαζαν πλάνα διαχείρισης και εκθέσεις για να προβλέψουν τις αντιδράσεις των μικροεπενδυτών, τις πολιτικές προεκτάσεις, τον κοινωνικό αντίκτυπο, τις πιθανές εξελίξεις και γιατί όχι τις ευκαιρίες, που θα μπορούσαν να προκύψουν από μια τέτοια «αποκάλυψη».

 

Αντίθετα από αυτή την συνεχώς εντεινόμενη παγκόσμια κινητικότητα, που δεν θα αργούσε να μετατραπεί σε  «απειλητικό πυρετό πληροφοριών, χιονοστιβάδα αποκαλύψεων και άλλων καταιγιστικών και ραγδαίων εξελίξεων»,  σε κάποια άλλα γραφεία κι αυτά ανά τον κόσμο, επικρατούσε η συνηθισμένη ηρεμία κι η ίδια προβλέψιμη καθημερινότητα. Καμιά αναταραχή, κανένας πανικός στις οθόνες κινητών και  φορητών υπολογιστών. Εδώ βέβαια δεν είχε φτάσει το περίφημο μήνυμα, απλούστατα γιατί ακριβώς επειδή από αυτά τα γραφεία -στην Γενεύη, στην Ουάσιγκτον, στο Πεκίνο και σχεδόν σε όλες τις σημαντικές πρωτεύουσες κάθε αναπτυγμένης χώρας ανά την υφήλιο- είχε πριν μερικές ώρες ξεκινήσει, το περίφημο πια μήνυμα, το ψηφιακό του ταξίδι.

 

Όλα εξελίσσονταν «κατ’ ευχήν». Οι εμπλεκόμενοι είχαν εδώ και μέρες πληροφορηθεί σχετικά με την επικείμενη «ελεγχόμενη διαρροή» και ήδη είχαν προετοιμάσει τις «οργισμένες» αντιδράσεις τους, είχαν συντάξει ανακοινώσεις και πολιτικές δηλώσεις, όπου βέβαια θα κατήγγειλαν την ανέντιμη προσπάθεια σπίλωσης των υπολήψεων τους, τον βρώμικο πόλεμο που τους γίνεται- Κύριος οίδε- από ποια σκοτεινά κέντρα, την πρόθεση τους να εξαντλήσουν κάθε νομικό μέσο που τους παρέχει το ίδιο σύστημα που καταγγέλλουν, για να αποδείξουν πως ουδεμία σχέση έχουν με την υπόθεση.

Θα διαβεβαίωναν πέραν πάσης αμφιβολίας πως τα τεράστια χρηματικά ποσά στους λογαριασμούς τους-που για λόγους καθαρά τυπικούς είχαν εικονικούς δικαιούχους με συνθηματικές ονομασίες-από παράνομες επενδύσεις, μίζες, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, εμπόριο όπλων, ναρκωτικών, απαγορευμένων φαρμακευτικών ουσιών, στημένων αγώνων, παράνομου στοιχηματισμού, βιομηχανικής κατασκοπίας, ανατροπές καθεστώτων και διασπάσεις χωρών κατά παραγγελία, διαπλοκής και εκβιασμών, υπερκέρδη από τρομοκρατικές ομάδες και παρακρατικές οργανώσεις, ήταν καθόλα νόμιμα και πάντως δηλωμένα σε υποτιθέμενα «πόθεν έσχες» και σε διάτρητες φορολογικές δηλώσεις. Τα ανάλογα πρόστιμα είχαν καταβληθεί, οι αντίστοιχοι φόροι εξοφληθεί και πάντως όλοι τους θα ήταν πάντα πρόθυμοι να συνεργαστούν με τις δικαστικές αρχές για να αποδειχθεί η αλήθεια των λεγόμενών τους.

 

Κανείς από όσους γνώριζαν την αλήθεια, δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία για την αναγκαιότητα της συγκλονιστικής «αποκάλυψης». Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις ίσως να υπήρχαν και μερικές «παράπλευρες απώλειες»: κάποιες παραιτήσεις αξιωματούχων, λίγες διαμαρτυρίες, ίσως και έντονες κοινωνικές αντιδράσεις ή απρόβλεπτες κυβερνητικές κρίσεις.

 

Το αποτέλεσμα όμως θα είχε επιτευχθεί. Η σταδιακή εκπαίδευση της κατευθυνόμενης μάζας στην αυταπάτη της υποτιθέμενης κάθαρσης, στην ουτοπική ύπαρξη ενός κάποιου οργανωμένου κράτους δικαίου, που δήθεν όταν χρειαστεί, είναι έτοιμο να ελέγξει και να τιμωρήσει όσους παρανομούν, αποδίδοντας τυφλή και ανεπηρέαστη δικαιοσύνη. Ένας μηχανισμός εξοικείωσης με την διαφθορά και την παρανομία, την χειραγώγηση και την εξαγορά, κάθε αρχής και δοτής εξουσίας.

 

Η μέθοδος της «εκρηκτικής πληροφορίας» λειτουργεί πλέον σαν μια βόμβα τρομοκρατίας και παραπλάνησης του πλήθους και πάντως, είναι αποτελεσματικότερη από την απαρχαιωμένη πια- στην εποχή του διαδικτύου- τακτική της συγκάλυψης και της προπαγάνδας.

Η εξοικείωση είναι πάντα προτιμότερη από την μαζική επιβολή και η κατευθυνόμενη βούληση  από τον επιλεκτικό εκφοβισμό.

Το πραγματικό καθεστώς,  η μόνη παγκόσμια Τάξη δεν έχει πια συνεργάτες, πιστούς, οπαδούς και καταδότες. Έτσι δεν μένει κανείς για να πολεμήσει μια και δεν υπάρχει τίποτα, στο οποίο να αντισταθεί. Δεν χρειάζονται θρησκείες, ιδεολογίες, αρχές, απόψεις και θεωρίες.

Τώρα κανείς μας δεν θα ξεφύγει από τα δεσμά, κανείς δεν θα βγει από το σκοτεινό αόρατο «σπήλαιο» των σκιών και των ψευδαισθήσεων.

 

Αρκεί μόνον, η κατάλληλη πληροφορία.  Πάντα αποκαλυπτική, κατακλυσμιαία κι ανατρεπτική. Πάντα προερχόμενη από «έγκυρες πηγές και κύκλους» υποτίθεται κοντά στους μηχανισμούς του συστήματος, που σε μια κρίση ταυτότητας και πάντως για το καλό της κοινωνίας, αποφασίζουν να αποκαλύψουν την αλήθεια, να προδώσουν μυστικά και να προκαλέσουν « σεισμό στο σάπιο οικονομικό κατεστημένο» κατά την παλαιοκουμμουνιστική ορολογία των αμετανόητων ιδεολόγων, μιας επανάστασης που ήταν πάντα στυγνό καθεστώς.

 

Η «αποκάλυψη» των τελευταίων ημερών, με την κινηματογραφική ονομασία «Panama papers»,  που συγκλονίζει ολόκληρο τον πλανήτη δεν είναι λοιπόν, παρά μια απαραίτητη διαδικασία μερικής αποφλοίωσης ώστε να παραμείνει ανέγγιχτος και προστατευόμενος ο πυρήνας, το κουκούλι του ίδιου συστήματος, που εδώ και αιώνες φωλιάζει- χωρίς ποτέ να γίνεται πεταλούδα- το πολύποδο τυφλό σκουλήκι, τρεφόμενο με το αίμα αμέτρητων ψυχών, ελεύθερων σκλάβων, λαών προδομένων κι αγνώστων ηρώων, θαμμένων ζωντανών, ακόμη κι εδώ, στην απέραντη κοιλάδα των ηλιοτρόπιων λίγο έξω από  το λιμάνι του Σαν Λορέντζο στον Παναμά, στην «Πύλη των Θησαυρών», του λεηλατημένου πολιτισμού των  Ίνκας.

 

Όπως σε όλο τον «πολιτισμένο» και «σύγχρονο» κόσμο ακόμη κι εδώ,  κείτονται ξεχασμένοι  χιλιάδες ζωντανοί, θαμμένοι δίπλα στους αποδεκατισμένους εργάτες, από τον «κίτρινο πυρετό», την ελονοσία, τις κακουχίες και τ’ ατυχήματα, «αναλώσιμοι» των  γαλλικών και αμερικανικών κατασκευαστικών εταιρειών του περασμένου αιώνα, αναγκαία και φυσικά αναπόφευκτη ανθρωποθυσία στην λάσπη του «μεγάλου καναλιού» των πολυεθνικών συμφερόντων, στη μέση δύο ωκεανών εδώ, στην διώρυγα του Παναμά.

 

*Ο Κωνσταντίνος Μούσσας γεννήθηκε στον Πειραιά,σπούδασε Ιατρική και έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές. ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΙΞΗΣ και ΙΩΛΚΟΣ από τις Εκδ. Αλεξάνδρεια. ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ από τις εκδόσεις Δωδώνη. Ποιήματα και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στο ηλ. περιοδικό Fractal, στο Φρέαρ, στη Λέσχη Ελλήνων λογοτεχνών, στο Κεν. Ευρωαντλαντικών Μελετών, στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ και αλλού. Η συλλογή του, ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ είναι υπ.για το βραβείο Γ.Αθάνα, της Ακαδημίας Αθηνών για το 2105, ενώ το θεατρικό του έργο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ τιμήθηκε από τον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό με Α” έπαινο.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top