Fractal
Home / FRACT-ALL / Μικροδιήγημα: “Τα δόντια στα μάτια”
14/12/2016, 11:26 πμ

Μικροδιήγημα: “Τα δόντια στα μάτια”

Της Ελένης Γκίκα //

 

 

f1

 

«Κανένας, κατακανένας!»

Κοιτούσε την πόρτα. Με τα πόδια στις μύτες ίσα που έφτανε μέχρι το πόμολο. Ο φιόγκος της έκρυβε τα μισά μάτια. Η πετούγια ίσα που γύριζε. Μισή στροφή δεξιά. Την κλείδωνε για να ‘χει το κεφάλι της ήσυχο. Ένα το ‘χε. Αν έβγαινε; Αν το ‘χανε; Ούτε σωστή γειτονιά, ούτε γνωστά της παιδιά.

Για να την παρηγορήσει «να κοίτα», της έδειχνε «έλα να δούμε φωτογραφίες, εδώ είν’ ο μπαμπάς!»

Έτσι την άφηνε. Ένα τόσο δα μικρό κοριτσάκι με μια στοίβα από φωτογραφημένο μπαμπά.

Όταν μεγάλωσε, μάζεψε τις φωτογραφίες, τις έκρυψε. Όσες φορές της τις ζήτησε, έκανε ότι δεν την άκουσε. Μέχρι προχθές που ανέβηκε στο πατάρι μόνη της και τις έψαξε. Απομεσήμερο, τώρα πια αυτή σα παιδική σκανταλιά. Τις βρήκε. Μαζί με τις αποκριάτικες μάσκες και τα μαδημένα καπέλα. Μια σειρά από δοντάκια στα μάτια. Μασημένα πρόσωπα, τρύπες στις μύτες, από παιδί όλα τα ‘τρωγε. Πεινούσε και διψούσε για μουσαμάδες, νύχια και τοίχους, αλλά πιο πολύ για πρόσωπα. Όλα ήταν γι’ αυτήν «φωτογραφημένος μπαμπάς».

Φυσικά και δεν της είπε τίποτα. Κι ούτε έκλαψε, δάκρια δεν είχε. Τις έβαλε στο ίδιο κουτί με τα άθικτα παπουτσάκια της νούμερο 29. Τώρα σηκωνόταν εκείνη στις μύτες και τα ‘ψαχνε. Τα πρώτα δοντάκια στα μάτια του. Τα παπουτσάκια τ’ απάτητα. Εκείνη την μακρινή χαμένη εποχή.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top