Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Ζωντανοί νεκροί
11/10/2017, 10:01 πμ

Ζωντανοί νεκροί

Γράφει η Μαρία Βρέντζου // *

 

«Τα αστέρια του Σίντι Μουμέν» του Μαχί Μπινμπίν, μετάφραση Έλγκα Καββαδία, εκδόσεις Άγρα, 2016, σελ. 160

 

Το βιβλίο «Τα αστέρια του Σίντι Μουμέν» γράφτηκε εξ αφορμής των πέντε ταυτόχρονων επιθέσεων αυτοκτονίας, το 2003, στην Καζαμπλάνκα, με τραγικό απολογισμό τον θάνατο 41 ανθρώπων και τον τραυματισμό άλλων 100. Οι νεαροί καμικάζι προέρχονταν από την υποβαθμισμένη περιοχή Σίντι Μουμέν.  Επτά χρόνια αργότερα, το 2010, ο καταξιωμένος Μαροκινός ζωγράφος, γλύπτης και μυθιστοριογράφος Μαχί Μπινμπίν εξέδωσε το ως άνω σύντομο πεζογράφημα, για το οποίο και βραβεύτηκε στην Γαλλία με το βραβείο καλύτερου αραβικού μυθιστορήματος.

Μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του Γιασίν, ο αναγνώστης μαθαίνει ήδη από τη δεύτερη σελίδα του βιβλίου ότι ο δεκαοκτάχρονος ήρωας, όντας νεκρός, αφηγείται ένα χρονικό, από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση, μίας παρέας παιδιών που σταδιακά, ίσως και αναπόφευκτα, οδηγούνται στον τζιχαντισμό και τελικά μετατρέπονται σε ανθρώπινες βόμβες που σκορπίζουν το θάνατο σ’ ένα πεντάστερο ξενοδοχείο.

Περιβάλλον του βιβλίου είναι φυσικά το ίδιο το Σίντι Μουμέν, μια παραγκούπολη, κρυμμένη από τα τείχη, δίπλα ακριβώς από μία χωματερή, με ξέχειλους βόθρους, τσιμπούρια, σκορπιούς, κουνούπια και άλλα ζωύφια. Εκεί τα πιτσιρίκια, φορώντας κουρέλια και δίχως να πηγαίνουν σχολείο, παίζουν ποδόσφαιρο στον σκουπιδότοπο ενώ καθημερινά σκαλίζουν τα σκουπίδια των εύπορων προκειμένου να ανακαλύψουν κατάλληλα για λαθρεμπόριο υλικά και αντικείμενα. Μέρος της καθημερινότητας αποτελούν οι καυγάδες, οι κλοπές, το χασίς, η άσπρη κόλλα, οι κακομεταχειρίσεις και οι βιασμοί.

Οι ήρωες του Μαχί Μπινμπίν είναι πραγματικά συμπαθητικοί, με όνειρα και επιθυμίες, όμως δυστυχώς για τους ίδιους, κάπου εκεί στα δεκαέξι τους χρόνια, καθίστανται εύκολη λεία στα χέρια των ισλαμιστών. Κατά τον συγγραφέα «Το κράτος είναι τέρας. Και αν υπάρχει ένα άλλο τέρας, αυτό είναι η θρησκευτική μαφία που δεν έχει καμία σχέση με το Ισλάμ, αλλά πολύ απλά εκτελεί ένα πολιτικό σχέδιο. Οι άνθρωποι αυτοί έρχονται από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ με χρήμα που βρωμάει άσχημα. Και αν υπάρχει ένα ακόμα τέρας, αυτό είναι η μεγαλοαστική τάξη των μητροπόλεων που βάζει αυτά τα παιδιά να δουλεύουν για 100 ευρώ».

 

Mahi Binebine

 

Έτσι, οι δεκαεξάχρονοι πρωταγωνιστές της ιστορίας, που ο αναγνώστης έχει  εν τω μεταξύ αγαπήσει, καρδιοχτυπώντας μαζί τους σ’ αυτήν την περιπέτεια θανάτου, χειραγωγούνται για δύο μόλις χρόνια από έναν ύποπτο ιμάμη που χρησιμοποιεί όλα τα μέσα, από το Κοράνι, τις πολεμικές τέχνες, τα χρήματα, τα καθαρά ρούχα και παπούτσια μέχρι τα τρόφιμα και την ανεύρεση ενός μικροεπαγγέλματος. Ως εκ τούτου, αυτοί οι νέοι ξαναβρίσκουν την περηφάνια τους και αισθάνονται πως δεν είναι πια ούτε παράσιτα ούτε απόβλητα. Έτοιμοι για όλα, νομίζουν πως διεκδικούν τα δικαιώματά τους, την ίδια τη δικαιοσύνη, διαθέτοντας ως όπλο τη σάρκα και το αίμα τους, προσφορά σ’ έναν εκδικητικό Θεό.

Αλλά ο φόβος, το μίσος, η λύσσα, η οργή, η μισαλλοδοξία δεν θα μπορούσαν να είναι απάντηση στα αιτήματά τους. Γιατί η ζωή, όσο μίζερη και στερημένη κι αν είναι, πάντως είναι ζωή, κι αυτή θα νικήσει. Αυτό τουλάχιστον θα έλεγε ένας δυτικός. Ο Γιασίν πάλι μονολογεί: «Ζώντας στο Σίντι Μουμέν είμαστε πραγματικά σχεδόν νεκροί. Λοιπόν, λίγο περισσότερο ή λίγο λιγότερο τί σημασία έχει». Μπορεί εξάλλου  να εμποδίσει κανείς κάποιον που θέλει να πεθάνει;

 

 

* Η Μαρία Βρέντζου γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1973. Σπούδασε Marketing Management στο Deree College και νομικά στα πανεπιστήμια του Cardiff και Buckingham. Εργάζεται ως δικηγόρος και αρθρογραφεί με θέμα το θέατρο στην ηρακλειώτικη εφημερίδα «Πατρίς». 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top