Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Η ζωή εκεί έξω, η πραγματική ζωή
31/01/2018, 10:15 πμ

Η ζωή εκεί έξω, η πραγματική ζωή

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

Αμάντα Μιχαλοπούλου «Τ + Υ = Αγάπη για πάντα», Εικονογράφηση: Σοφία Τουλιάτου, εκδ. Πατάκη, σελ. 40

 

Όταν η τηλεόραση και ο υπολογιστής ερωτεύονται πολλά μπορούν να συμβούν. Η Αμάντα Μιχαλοπούλου μπορεί να απευθύνεται σε παιδιά, όμως τα βάζει σε διαδικασία να σκεφτούν πάνω σε σύγχρονα θέματα. Η ύπαρξη της τηλεόρασης  μέσα σε ένα σπίτι, ο τρόπος χρήσης και λειτουργίας της και ο ρόλος της στην καθημερινότητα είναι κάποια από τα  βασικά στοιχεία του κειμένου.

Η τηλεόραση αποφασίζει να αλλάξει ζωή είναι συνειδητοποιημένη, κάτι δεν της αρέσει από τη ζωή της. Ξέρει όλες τις συνήθειες των μελών του σπιτιού, ξέρει γιατί τσακώνονται, γιατί αγαπιούνται. Κοροϊδεύει τα υπερβολικά πράγματα που λένε οι άνθρωποι στα σίριαλ και που ακούγονται αστεία όταν τα εξετάσει κανείς!

Βαρέθηκε και κουράστηκε να υπηρετεί την οικογένεια. Κάθε βράδυ τα καλώδιά της καίνε και ανεβάζει πυρετό. Μεταδίδει ειδήσεις ασταμάτητα, νέα για ανθρώπους που υποφέρουν και που την κάνουν και την ίδια δυστυχισμένη. Τα βράδια μέσα στο σκοτάδι αφουγκράζεται τους θορύβους των άλλων οικιακών συσκευών, του ψυγείου, της κουζίνας προσπαθώντας να καταλάβει το νόημα της ύπαρξής της.

Είναι όμορφο το ότι η τηλεόραση απευθύνεται στους θεατές, εξηγεί το λόγο που γίνεται αντικείμενο παρεξήγησης και αυτή και ο υπολογιστής. Η λέξη «διαμεσολαβητής» είναι λέξη κλειδί στην υπόθεση. Δεν είναι  απλοί δέκτες των γεγονότων, συμμετέχουν και σε αυτά. Καταλαβαίνουν τις απειλές, καταλαβαίνουν πόσο άσχημα είναι τα πράγματα στον έξω κόσμο. Όμως συμβουλεύουν τον κόσμο να μην κλείνεται στο σπίτι, να βγει έξω, να ζήσει, να πάθει, να μάθει. Η εικονική πραγματικότητα δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν. Και αυτό είναι ανάγκη τα παιδιά να το συνειδητοποιούν από νωρίς.

Ο υπολογιστής έχει κι αυτός παράπονα από τους ανθρώπους, είναι ρομαντικός, του αρέσουν οι ευγενείς ασχολίες, είναι μάλλον το άλλο μισό της τηλεόρασης. Αμοιβαία τα αισθήματα και σκοπεύουν να πάνε κάπου ήσυχα να ζήσουν μαζί, αφήνουν και σχετικό σημείωμα στους ιδιοκτήτες τους. Πιστεύουν ότι με την αναχώρησή τους κάνουν την δική τους επανάσταση, αφήνουν το δικό τους στίγμα. Και δίνουν και παράδειγμα στους άλλους σχετικά με το πώς πρέπει να ζουν τη ζωή τους. Σίγουρα πάντως όχι μπροστά σε μια τηλεόραση και έναν υπολογιστή. Καλό είναι να βγαίνουν έξω, να παρατηρούν, να διασκεδάζουν, να ενεργούν, να μην είναι παθητικοί δέκτες, αλλά τα υποκείμενα της δράσης. Η Μιχαλοπούλου γράφει: «Σβήστε μας και ονειρευτείτε μια ζωή χωρίς εμάς πότε πότε. Πηγαίνετε να δείτε από κοντά τις φουντωτές ουρές των αλεπούδων. Τραγουδήστε μόνοι σας, έχετε μια χαρά φωνές. Πείτε «σ’ αγαπώ για πάντα», ακούγεται πιο ρομαντικό απ’ ότι στα σίριαλ» Σίγουρα άπειρα πράγματα μπορεί να κάνει ένας έξυπνος άνθρωπος από το είναι καθηλωμένος όλη τη μέρα στην τηλεόραση!

 

Αμάντα Μιχαλοπούλου

 

H εικονογράφηση της Σοφίας Τουλιάτου σε βάζει στο mood για να νιώσεις το πνεύμα του βιβλίου, σε μοντέρνα γραμμή, αλλά προσιτή, λειτουργική. Τα χρώματα συχνά είναι σκούρα, αλλά ταιριάζει με την ψυχοσύνθεση των προσωποποιημένων συσκευών, που μας αφηγούνται τη δική τους ιστορία αγάπης και πόνου.

Στο τέλος του βιβλίου συναντάει κανείς υπέροχες δραστηριότητες με αφορμή την ιστορία, την οποία μπορούν μόνα τους να διαβάζουν τα παιδιά α, β και γ δημοτικού στα οποία απευθύνεται.

Η εποχή που ζούμε δίνει τη δική της κατεύθυνση, παλαιότερα οι δράκοι, οι μάγοι, οι βασιλιάδες  και τα ξωτικά ήταν αυτά που είχαν ανάγκη τα παιδιά. Τώρα χρειάζονται άλλα και με άλλο τρόπο δοσμένα. Ο τρόπος της Μιχαλοπούλου συνάδει με το πνεύμα της σκληρής μας  εποχής. Χωρίς να γίνεται γραφική ή διδακτική δείχνει το δρόμο με σαφήνεια, λιτότητα, ευστοχία και σοφία.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top