Fractal

Ποίηση: “Συνδαιτυμόνας”

Της Κικής Κωνσταντίνου // *

 

 

 

Συνδαιτυμόνας

 

Θα σε ταΐσω με τα ίδια μου χέρια,

Στάχυα ·

 

Θα ρίξω μέσα στο ποτήρι,

νερό για να πιεις,

προερχόμενο από στάχτες.

 

θα σου προσφέρω ως επιδόρπιο

Αίμα ·

από την πιο γλυκιά μου αρτηρία.

Μα αν τύχει και θες περισσότερο,

θα φροντίσω να τις φράξω Όλες.

 

Θα ανάψω στο τραπέζι μας, κεριά

να σου θυμίσουν την ιστορία του Ίκαρου και του Δαίδαλου.

Να θέλεις να πετάξεις μαζί τους, να απογειωθείς, να πας κοντά στον ήλιο

Και σύντομα, να βρεθείς στη θάλασσα.

Και πιο βαθιά… και πιο βαθιά

Στον πάτο της.

 

Θα βάλω και μουσική να παίζει,

από ένα χαλασμένο τρανζίστορ που έκλεψα πριν χρόνια

Από ένα γέρο, ζητιάνο,

που ήταν όλη του η περιουσία.

 

Μουσική ζωντανή δε θα έχω,

Όχι.

 

Ούτε θεατές, Ούτε αυλαία θα χρειαστεί να ρίξω

Τις κόκκινες κουρτίνες όμως,

θα τις αφήσω να κλείσουν το μαύρο, εκείνο, παράθυρο.

 

Συζήτηση;

Συζήτηση δεν ξέρω αν ωφελεί να κάνω

Ίσως όλα, να τα είπανε τα μάτια μου,

εκείνα,

μέσα από τον

αντικρουόμενο καθρέπτη.

 

Όμως σαν τύχει και ερωτηθώ

θα γνέψω έναν ήχο από την κιθάρα μου.

 

Εκείνη την κιθάρα ξέρεις,

εκείνη, με το φθινοπωρινό το φύλλο.

Κι ήταν Άνοιξη, τότε

μα ήρθε καλοκαίρι.

 

Και βιάζομαι,

βιάζομαι να φύγω.

Θα κλειδώσεις εσύ.

 

Υπήρξες ·

Ο Συνδαιτυμόνας μου

 

 

 

* Η Κική Κωνσταντίνου μεγάλωσε στην Στροφυλιά, ένα μικρό, όμορφο χωριό της Βόρειας Εύβοιας. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Χαλκίδας μα λίγα χρόνια αργότερα ανακάλυψε πως αυτό που τη γεμίζει ουσιαστικά είναι η συγγραφή λογοτεχνικών κειμένων. Τη συναντά κανείς στο www.ekfrastite.blogspot.com.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top