Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Ποιητικά πλάνα
02/11/2016, 10:35 πμ

Ποιητικά πλάνα

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

syllektisΜίλτος Γήτας «Συλλέκτης χρόνου», Κάπα Εκδοτική, 2016, σελ. 30

 

Ο Μίλτος Γήτας έχει εκδώσει μέχρι σήμερα έξι ποιητικές συλλογές, ένα δοκίμιο, ένα βιβλίο με δημοσιογραφικά κείμενά του.

Η καινούρια του ποιητική συλλογή με τίτλο Συλλέκτης Χρόνου από τις εκδόσεις περιλαμβάνει 22 ευσύνοπτα θα λέγαμε ποιήματα. Ενδιαφέρουσα είναι η διάταξη των τίτλων των ποιημάτων που παραπέμπουν σε κάτι ακανόνιστο, μη συμβατικό που αντιστέκεται στην κανονικότητα του χρόνου που ανελέητα κυλά. Γενικά στην ποίησή του καταπιάνεται με τον Χρόνο, τον Έρωτα και τον Θάνατο. Έτσι και δω. Κυλά το νερό του χρόνου και είναι αρκετά μεθυστικό για όποιον το πίνει με την επίγνωση ότι κάποτε έρχεται το τέλος και η σιωπή. Γιατί είναι αιώνια η αλήθεια: ο χρόνος «θερίζει τελικά».

O Γήτας χρησιμοποιεί κατά κόρον το α’ πρόσωπο. Είναι αρκετά εξομολογητικός και αποκαλυπτικός όσον αφορά στις αναζητήσεις του, στις οποίες επανέρχεται διαρκώς μέσα στα ποιήματα. Η συνεχής και αέναη αναζήτηση αποτελεί δομικό στοιχείο της ποιητικής του.

Σε αποκαλώ ποίηση, σε αποκαλώ μάνα.

Σε ψάχνω χρόνια τώρα και σε αποκαλώ θάνατο.
Σε αποκαλώ παιδί μου.

Ο ίδιος είναι πάντα σε ενεργητική ετοιμότητα και προχωρά, βλέπει, συγκρίνει, κρίνει, νιώθει, θυμάται. Υπάρχει μια ενέργεια που διαποτίζει το βιβλίο και έτσι συναντάμε στίχους σαν κι αυτούς:
«Οι στίχοι μου είναι το φονικότερο όπλο στην αντίθετη άποψη / Φοράς την πανοπλία σου και ετοιμάζεσαι για μάχη».

Όχι ότι απουσιάζει η θλίψη και η νέα μελαγχολία, ωστόσο. Κάθε απολογισμός, όπως και κάθε επιστροφή πονάει. Ο Γήτας έχει πάντα στο μυαλό του την πικρή αλήθεια: ότι ο κόσμος μας είναι φτιαγμένος από θύτες και θύματα. Από ζωντανούς που εξαφανίστηκαν και από πεθαμένους που αναστήθηκαν. Η διάθεσή του δεν είναι λυρική .Ο ίδιος είναι πιο μόνος κι από νεκρός, σίγουρα τον αγγίζουν οι αλλαγές που φέρνει κάθε τόσο η ζωή:

 

Ο έρωτας ξερό κλαδί…
…οι ζωές μας είναι μονάχα ένα παζλ από συντρίμμια
…οι φάσεις της θλίψης σου
…ταραγμένες οι ώρες έμπνευσης και αποχωρισμού.

Η γέννηση της κόρης του νοηματοδοτεί μια νέα εποχή για κείνον και τους στίχους του, όπως συνήθως συμβαίνει με μία νέα έλευση. Μαζί με το νέο παιδί ενδεχομένως ”κλείδωσε” την πρότερη ζωή του. Έρχεται νέα εποχή. Ένα παιδί είναι το πιο ωραίο ποίημα κάθε ποιητή.

Οι μεταφορές πηγαινοέρχονται μέσα στο βιβλίο, αλλά  είναι περισσότερο μια «λογική μετέωρη» που δίνει το στίγμα των πραγμάτων και κάνει πιο πειστική την αλήθεια τους. Yπερέχουν στίχοι σαν τους παρακάτω:

Η ποίηση γεννά ποίηση. Η κόρη μου.
Αστραπής ήχος σχίζει τα σωθικά μου
κι από μέσα αναβλύζουν όλα όσα αγάπησα από παιδί.
Σε λίγο θα έχω αδειάσει. Αποδόμηση.

 

Μίλτος Γήτας

Μίλτος Γήτας

 

Σημειώνω ότι το τελευταίο ποίημα «Αστραπής ήχος»  είναι γεμάτο εικόνες μιας ζωής. Οι Κυριακές. Οι Δευτέρες. Τα καλοκαίρια. Οι χειμώνες. Γιάννενα. Αθήνα. Πλάνα από ταινία θυμίζει η κοφτή εκφορά του λόγου. Αυτοαναφορά. Διάθεση απολογισμού.
Κλείνω τούτο το σημείωμα με το θεατρικό ποίημα της συλλογής που μοιάζει παράταιρο κάπως σε σχέση με τα υπόλοιπα, δίνοντας το βιβλίο μια ξεχωριστή νότα, μια διαφορετική αποκλίνουσα χροιά:

ΝΥΧΤ
ΩΝΕΙ
ΣΤΗ ΔΩΔ
ΩΝΗ

Πέφτει το σκοτάδι αθόρυβα. Νυχτώνει στη Δωδώνη.
Μονόλογοι. Μάσκες. Καλυμμένα πρόσωπα με μπογιές.
Από το προσκήνιο του θεάτρου ο χορός μοιρολογεί διονυσιακά
για όσα ενδόμυχα έχουν χαθεί για πάντα στους αιώνες.
Το σκοτάδι απλώνεται αθόρυβα πίσω από τα βουνά.
Απλώνεται και στην ψυχή μου. Νυχτώνει στη Δωδώνη.
Στις κοφτές ανάσες ανάμεσα στους στίχους να κοιτάς τους
θεατές.
Στον επίλογο να κοιτάς εσένα. Νυχτώνει στη Δωδώνη.
Ας ακουστούν στη σκηνή τα ποιήματα της ειμαρμένης.

 

syllektis_cover

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top