Fractal

Sufjan Stevens, ‘Carrie & Lowell’

Από την Μαρία Μαρκουλή // *

 

Markoyli

 

O καλός μας φίλος ο Sufjan Stevens επιστρέφει σπίτι –καιρός ήταν, θα πεις, μετά από τόσες και τόσες περιπέτειες, επιστρέφει κάπου που μπορεί να είναι μόνος για να θυμηθεί, να καθαρίσει το μυαλό του από το θόρυβο που μας περιτριγυρίζει και να μιλήσει για εκείνους που έφυγαν με εκείνα που έζησε και κάμποσα ακόμη άλλα. Επιστρέφει στην φολκ μεγαλοπρέπειά του (και όχι μόνο σ’ αυτό) έχοντας πάει ήδη (πού τον χάνεις, πού τον βρίσκεις!) σε ένα σωρό τόπους και στα πιο απίθανα μέρη που μπορεί να σε οδηγήσει η μουσική φαντασία. Από αυτή διαθέτει πολύ. Ισως κιόλας να πλήττει εύκολα όταν μένει στο ίδιο μέρος. Ωραίος τύπος και συναισθηματικός χαρακτήρας.

Κάπως έτσι τον φαντάζομαι στο νέο έργο, “Carrie & Lowell “- Carrie είναι η μητέρα που πριν από λίγα χρόνια πέθανε -και ο Sufjan τώρα ξετυλίγει αναμνήσεις, ταξίδια, ιστορίες με τρυφερότητα και ένταση και μια εντεκάδα πρώτης ποιότητας τραγούδια.

Μαζί με τις ευαισθησίες του και τον ηλεκτρισμό της στιγμής, ακούς ξεκάθαρα την δική του ‘τρέλα’ και τι σημαίνει πραγματικά να ξέρεις να δίνεις συναίσθημα και μελωδίες, είτε πρόκειται για ένα απλό, φίνο κομμάτι, είτε για κάτι άλλο, μια σύνθεση πολύπλοκη άψογης οικονομίας. Μέσα από το All Of Me Wants All Of You ως το συγκινητικό τα μάλα Fourth of July και το πολυδιάστατο No Shade In the Shadow Of the Cross, διακρίνω άνετα τον θαυμάσιο τρόπο με τον οποίο ο Stevens κινείται στο αλλοπρόσαλλο σύμπαν της μουσικής. Κάποια στιγμή, θα ήθελα να τον συναντούσα και να πίναμε ένα καφέ. Θα τον ρωτούσα και από βγαίνει το όνομά του. Α, και αν υπάρχει θεός.

 

 

* Είναι σαν η Μαρία Μαρκουλή να ασχολείται με την ποπ κουλτούρα από πάντα. Η δημοσιογράφος – συγγραφέας που ακόμα δεν «ψήσαμε» να γράφει μόνο στο fractal μας «αδειοδότησε» να μοιραζόμαστε κείμενα – δισκοκριτικές – που γράφει στο μπλόγκ της http://mariamarkouli.blogspot.gr. Την ευχαριστούμε γι’ αυτό.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top