Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / «Είμαστε αγέλη/ από την αρχή της ημέρας/ έχουμε τα δόντια έξω στον ήλιο»
17/05/2017, 12:08 μμ

«Είμαστε αγέλη/ από την αρχή της ημέρας/ έχουμε τα δόντια έξω στον ήλιο»

Της Πωλίνας Γουρδέα //

 

Λουκάς Λιάκος «Στροφορμή», εκδ. Straw Dogs, 2016

 

Κάθε ορμή είναι ορμή κίνησης προς ένα αντικείμενο της επιθυμίας. Η δεύτερη ποιητική συλλογή του Λουκά Λιάκου με τίτλο Στροφορμή (εκδόσεις Straw Dogs, 2016) είναι μια κίνηση απελευθέρωσης από τον σύγχρονο κόσμο. Αν και κομμάτι της σημερινής εποχής, η συλλογή αυτή είναι μια σύνθεση δυναμικού λόγου. Αναφέρομαι στους στίχους του Λιάκου που αποτελούν μια αφετηρία σκέψης και παρατήρησης του σύγχρονου υποκειμένου και του κόσμου που μας περιβάλλει.

Όπου βαδίζω με ακολουθείς μ’ ένα μπογαλάκι γεμάτο θλίψη. Κάθομαι και παραλύω, λυπήσου με. Συντροφιά μου έχω νταλίκες. Μοιάζουν να βγαίνουν από το στόμα μου. Θα ζήσουμε ευτυχισμένοι έστω για ένα τέταρτο.  

(Οδυσσέα Οδοιπορικά, σελ. 73)

Η συλλογή αυτή περιέχει πεζοποιήματα, ποιήματα, σκέψεις, ωραία τσιτάτα και αποτελεί μία σύνθεση λόγου για ένα παρόν προς ενοικίαση. Λέω προς ενοικίαση γιατί έχει γίνει εδώ και καιρό απάνθρωπο. Ο Λιάκος ζει μέσα από τις λέξεις του μία στροφή, όπως μας πληροφορεί και ο τίτλος. Στροφή που γίνεται αναγκαστικά γιατί νιώθει πως τελειώνει ο δρόμος. Απελπισία και ελπίδα πορεύονται χέρι με χέρι για να προκύψει αυτή η ορμή που θα συστρέψει το υποκείμενο. Έχοντας το τιμόνι της ζωής μας στα χέρια ανακαλύπτουμε έντρομοι πως κάποτε τελειώνουν οι ευθείες.

Πέφτουν οι πινακίδες, οι αντλίες στα βενζινάδικα μοιάζουν με έλεος, φόβο. Κι όλο σηκώνεται, μας φτιάχνει μια παγίδα, γεννάει τη μοναξιά κι είμαστε εύκολα θηράματα, ανίσχυρα φαγωμένα καλάμια, αρώματα επιθυμίας γεμάτα μεσάνυχτα.

(Που σε κοιτούσα, σελ. 19)

Και όπως λέει ο μεγάλος Γιάννης Ρίτσος στη σονάτα του σεληνόφωτος Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο. Η Στροφορμή του Λιάκου είναι γεμάτη από έρωτα της μοναξιάς, συνειδητότητα της ορμής που δεν προϋποθέτει αμοιβαιότητα. Είναι σαφές μέσα από τους στίχους του πως οι ρόλοι του εραστή και του ερωμένου προσώπου παραμένουν σαφώς διακριτοί.

Είμαι ένα καλό φιλί που πια δεν εξηγείται κι ανηφόριζες∙ την Αγίου Κωνσταντίνου αφήνοντας πίσω την παραφροσύνη του Σταθμού Λαρίσης. Είχες το μερίδιό σου – είχα το μερίδιό μου – ένας βρικόλακας μπροστά στον όγκο της Ομόνοιας.

(Είμαι ένα καλό φιλί, σελ. 18)

Κι επειδή τον τελευταίο καιρό πολύς λόγος γίνεται για τη νέα γενιά των ποιητών οφείλω να υπενθυμίσω πως η ποίηση είναι πράξη, δεν είναι παιχνίδι εντυπωσιασμού. Θέλει ψυχή βαθιά που ν’ αντέχει τον πόνο και τη ματαίωση, για να μπορεί να εκφέρει ποιητικό λόγο που να μένει χαραγμένος στο μυαλό του αναγνώστη. Ο Λουκάς Λιάκος είναι φορέας ποιητικού λόγου που θα απασχολήσει το λογοτεχνικό σύμπαν με τη φωνή του. Οι στροφές σε αυτό το σύμπαν είναι αναπόφευκτες και θα χρειαστεί γερά κρατήματα που δεν θα τον βγάζουν εκτός της λογοτεχνικής πορείας. Εξάλλου ο Λιάκος το αναγνωρίζει και το λέει με σθένος: Είμαστε αγέλη/ από την αρχή της ημέρας/ έχουμε τα δόντια έξω στον ήλιο/ ήσυχα – ήσυχα μας παρατηρείς/ είναι κοιμισμένοι θα πεις/ μα δίχως βάρος/ ταιριάζουν συνταιριάζονται/ βλέποντας το άπειρο να έρχεται/ κι ανοίγει/ το στένεμα όπου κρέμονται/ όλοι μαζί ένα κίνημα/ από ανέσεις και μηχανές. (Χοροπηδούν! Πνίγονται!, σελ. 33)

 

 

Βιογραφικό

Ο Λουκάς Λιάκος είναι βιομηχανικός εργάτης, πατέρας τριών παιδιών. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά και ζει στην Αθήνα. Το 2011 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή “Στο Δεύτερο Κόσμο η Μοίρα” από τις εκδόσεις Ενδυμίων. Αρχές του 2015 στο περιοδικό τέχνης “StrawDogs” φιλοξενήθηκε “η συντριβή των λουλουδιών, το τραχύ τοπίο”, 14 ανέκδοτα ποιήματα σε ροή. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στο φεστιβάλ νέων λογοτεχνών (ΔΕΘΒ), προτεινόμενος από τις εκδόσεις bibliotheque. Δημοσιεύει κείμενα σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Η “Στροφορμή” εκδόθηκε τον Μάιο του 2016 και πάλι από τις εκδόσεις Straw Dogs.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top