Ποίηση με κοινωνικές ευαισθησίες
Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος //
Ιωάννα Διαμαντοπούλου «Στρατός ξυπόλητων λέξεων», εκδ. Βακχικόν
Σύμφωνα με τον Samuel Coleridge «ποίηση είναι: Οι καλύτερες λέξεις τοποθετημένες στην καλύτερη σειρά». Άρα η ποίηση αποτελείται από λέξεις. Συγκεκριμένα, αν δεχτούμε ότι οι λέξεις, που μπορεί να χρησιμοποιηθούν από τους ποιητές είναι άπειρες, τότε μπορούμε να πούμε ότι η ποίηση αποτελείται από έναν στρατό λέξεων.
Το παραπάνω συμπέρασμα έρχεται να μας επιβεβαιώσει και η Ιωάννα Διαμαντοπούλου με την ποιητική της συλλογή: «Στρατός ξυπόλητων λέξεων», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν». Εδώ έχουμε ένα νέο στοιχείο. Δεν πρόκειται μόνο για λέξεις βαλμένες σε σωστή σειρά, αλλά για ξυπόλητες λέξεις. Λέξεις του απλού καθημερινού λεξιλογίου, που δεν χρειάζονται περιττά στολίδια και φιοριτούρες για να διαμορφώσουν τα ποιήματα της συλλογής. Λέξεις καθαρές με αυστηρή λιτότητα, που αγγίζουν τον αναγνώστη. Λέξεις γυμνές, όπως και η αλήθεια, που πηγάζει από τους στίχους. Λέξεις ξυπόλητες γιατί έμαθαν να περπατούν και να αντέχουν στα αγκάθια της υπαρξιακής αγωνίας και της κοινωνικής αποξένωσης.
Τα περισσότερα ποιήματα της συλλογής είναι υπαρξιακά και αρκετά από αυτά εμπεριέχουν κοινωνικό προβληματισμό. Η ποιήτρια ξεκινά από τον εαυτό της για να φτάσει στο κοινωνικό σύνολο και σε ορισμένα ποιήματα ξεκινά από το κοινωνικό σύνολο για να φτάσει στον εαυτό της, μέρος του κοινωνικού συνόλου και η ίδια εκφράζει τις αγωνίες, που από προσωπικές γίνονται πανανθρώπινες και αντίστροφα. Στη σύγχρονη κοινωνία δεν υπάρχει άνθρωπος, που να μη κυνηγά τον χρόνο, που να μη νιώθει πως ο χρόνος περνάει γρήγορα και τις περισσότερες φορές τον ξεπερνάει. Είναι τόσο επίπονο το κυνηγητό, που ο άνθρωπος ασφυκτιά: «έτσι που πυκνοκατοικείται ο χρόνος μέρα με τη μέρα, λεπτό το λεπτό, μου λες, ασφυξία.» Η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου είναι επίσης ένα συναίσθημα, που αντιμετωπίζει η Ιωάννα Διαμαντοπούλου στη συλλογή της: «Είναι κάτι που το λένε μοναξιά, / κατοικεί παντού και πάντα».
Τα πιο δυνατά ποιήματα της συλλογής της Ιωάννας Διαμαντοπούλου είναι όσα εκφράζουν τις κοινωνικές ευαισθησίες της. Έτσι, αναφέρεται στις μειονότητες και ιδιαίτερα στην μειονότητα των Εβραίων (Σημ.: Η ποιήτρια ζει μόνιμα στην Γερμανία): ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ. / Γενικώς το χορτάρι ψηλώνει πολύ ανάμεσά μας. / Τι ξεραΐλα μου λες; / Κάποιους από μας τους κάνει αόρατους.» Χαρακτηριστικό είναι και το ποίημα «Δελτίο ειδήσεων», όπου αναφερόμενη πάλι στη Γερμανία η ποιήτρια γράφει για το κλείσιμο των συνόρων σε μετανάστες από τη Μέση Ανατολή: «Έρχονται ξένοι. Φωτογραφίζονται ξένοι. Καίγονται ξένοι.» και πιο κάτω: «Στη χώρα του Μπρεχτ, πεθαίνει ο Μπρεχτ».
Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή της Ιωάννας Διαμαντοπούλου «Στρατός ξυπόλητων λέξεων», παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον και μπορούμε να πούμε ότι η ποιήτρια μας ταξίδεψε με τους όμορφους συνδυασμούς των λέξεων, που επέλεξε.
Ιωάννα Διαμαντοπούλου
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
✔ ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Από το βιβλίο της Λίτσας Ψαραύτη «Γιαννούλα, η πειρατίνα του Αιγαίου» [θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πατάκη]
Μέχρι να φτάσω στο σπίτι ένα σχέδιο είχε καρφωθεί στο μυαλό μου και όσο περνούσε η ώρα τόσο η ιδέα να το βάλω μπροστά φούντωνε μέσα μου. Η μάνα μου είχε βαρεθεί να με περιμένει, το ροχαλητό
Περισσότερα -
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500 ΛΕΞΕΙΣ: Έντεκα συζητήσεις με γνώση και ήθος
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Σταύρος Ζουμπουλάκης: “Έντεκα συναντήσεις” (συζητώντας με τον Στρατή Μπουρνάζο), εκδόσεις Πόλις Η σκέψη του Σταύρου Ζουμπουλάκη, ενός από τους σημαντικότερους διανοητές της εποχής μας, πάντοτε προξενεί το ενδιαφέρον, προκαλώντας στη συνέχεια τον γόνιμο
Περισσότερα -
Ποίηση: “Οι ιερείς της πίκρας”
Του Χριστοφόρου Τριάντη // * Σαν πρόβαλλε η χαραυγή οι ιερείς της πίκρας κάψανε τις αγράμπελες (στους δρόμους). Τα μεσημέρια έσπειραν δόντια κυκλώπων, να μην ξεφύγει στάλα απ’ τη χαρά και ξεδιψάσουν οι γενναίοι. Κι άμα κόπασε
Περισσότερα -
Ποίηση: “Η Σατραπεία ή Η επιστροφή του Δημαράτου”
Του Χρήστου Τσαγκάρη // * που να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!» Οδυσσέας Ελύτης, «Άξιον Εστί» Θυσίασα ώρες να μακαρίζω τα απογεύματα σας στο μάρμαρο του θεάτρου. Θα σας τα είπαν οι πρέσβεις
Περισσότερα -
Το ποίημα της εβδομάδας | “13.12.43” – Μανόλης Αναγνωστάκης
Επιμέλεια- ανθολόγηση: Καλομοίρα Πιέτρη-Αυγούστη // Μανόλης Αναγνωστάκης 13.12.43 Θυμᾶσαι ποὺ σοῦ ῾λεγα Ὅταν σφυρίζουν τὰ πλοῖα μὴν εἶσαι στὸ λιμάνι. Μὰ ἡ μέρα ποὺ ἔφευγε ἤτανε δικιά μας καὶ δὲ θὰ θέλαμε ποτὲ νὰ
Περισσότερα -
Διήγημα: “Λάθος σημείο στίξης”
Της Τζίνας Ψάρρη // Τα μάτια του σε αέναη κίνηση, περνούν και ξαναπερνούν απ’ όλες τις γωνιές του δωματίου αδιάκοπα. Βλέμμα γερακίσιο σε προσπάθεια, αν είναι δυνατόν, να διαπεράσει τους τοίχους, να ελέγξει και τα υπόλοιπα δωμάτια. Μια
Περισσότερα -
Aνθολογία Ποντιακής Ποίησης
Γράφει ο Σίμος Ανδρονίδης // «Ανθολογία Ποντιακής Ποίησης. Η δίγλωσσος», Μετάφραση: Ηλίας Τσέχος, εκδ. Ανάλεκτος Πριν από λίγο καιρό, κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις ‘Ανάλεκτο’ ο Β’ τόμος της ‘Ανθολογίας Ποντιακής Ποίησης. Η δίγλωσσος’, σε μετάφραση και
Περισσότερα
