Δύο κείμενα: “Μεταφυσική επιλογή” & “Περί «φιλοζωίας»…”

Του Στράτου Κ. // *

Μεταφυσική επιλογή

Ο νόμος της Φύσης ή ζούγκλας, όπως τον αποκαλούν κάποιοι, ορίζει την επικράτηση όχι του δυνατότερου, αλλά του πιο προσαρμοστικού στις συνθήκες του εκάστοτε περιβάλλοντος στο πέρασμα του χρόνου. Οι οργανισμοί που καθίστανται περισσότερο προσαρμοστικοί, είναι αυτοί που αφήνουν τους περισσότερους απογόνους. Αυτή είναι η φυσική επιλογή. Η φυσική επιλογή, δηλαδή, είναι ο μηχανισμός της Φύσης που κρίνει ποιο ή ποια είδη οργανισμών θα επιβιώσουν στο συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Κριτήριο δε αυτής της επιλογής, είναι η προσαρμοστικότητα. Για να συμβεί αυτό, η Φύση έχει ήδη προνοήσει μέσω της ποικιλότητας και ποικιλομορφίας –μέσω της εξελικτικής διαδικασίας. Η σχεδόν απέραντη γκάμα μορφών ζωής, εξυπηρετεί ακριβώς αυτόν το σκοπό. Αν δεν υπήρχε αυτή η διαφοροποίηση από είδος σε είδος, από γένος σε γένος κι εν τέλει από γενιά σε γενιά, δε θα υπήρχαν ούτε τα κριτήρια για να ασκηθεί η φυσική επιλογή. Στον άνθρωπο τώρα, το πράμα αλλάζει… Διότι ο άνθρωπος είναι ον μεταφυσικό(με την φιλοσοφική-αριστοτελική έννοια). Ο άνθρωπος έφτιαξε την Πόλη/ Κοινωνία, μέσα στην οποία ζει κι εξελίσσεται. Αυτή είναι το περιβάλλον του. Κι έτσι ο άνθρωπος κατέστη ο ίδιος, η «φυσική επιλογή» στο αυτό περιβάλλον. Βέβαια αυτή η Πόλη/ Κοινωνία, φτιάχτηκε σύμφωνα με τη δική του φύση…

Ο άνθρωπος ως μεταφυσικό ον με συνείδηση, ηθική, πολιτισμό κ.α., έφτιαξε το περιβάλλον του με αυτά τα χαρακτηριστικά να τη διέπουν στην κορυφή του, αλλά οι ρίζες του κρατούν και θεμελιώνονται στα ίδια ζωώδη φυσικά χαρακτηριστικά με των υπολοίπων ζώων. Αν και η Πόλη/ Κοινωνία εμπεριέχει και την Αγορά, -ίσως μάλιστα αυτή να είναι και η κατεξοχήν ουσία της και κύρια ιδιότητά της, τουλάχιστον όσον αφορά τις σύγχρονες, δυτικές κοινωνίες-, εντούτοις το σύγχρονο αξιακό σύστημα και η όλη νοοτροπία των πολιτικών/πολιτών, εδρεύει εν πολλοίς στα ερπετικά ένστικτα. Κι εδώ όμως ισχύει ο ίδιος, αναλογικά, κανόνας που ισχύει και στην Φύση. Οι προσαρμοστικότεροι θα είναι αυτοί που θ’ αφήνουν τους περισσότερους απογόνους. Ακόμα και σε επίπεδο πνευματικό. Οι προσαρμοστικότεροι στην Πόλη/ Κοινωνία όμως αυτήν τη φορά, -!όχι στη Φύση. Δηλαδή αυτοί, που είναι «καλοί» πολίτες,.. οι πιο υπάκουοι, οι πιο μη αντιδραστικοί, οι λιγότερο επαναστατικοί, οι πιο νομοταγείς, οι καλύτεροι πελάτες, οι πιο κερδοφόροι/κερδοσκοπικοί, αυτοί που είναι καλοί στις δημόσιες σχέσεις και στα ωραία λόγια, μιας και αυτά είναι που «περνάνε» στην Αγορά. Διότι στην Αγορά, η Αλήθεια δεν έχει καμιά δουλειά, η Ανάγκη δεν είναι πια φυσική ανάγκη, αλλά τεχνητή, όπως τεχνητό είναι και ολόκληρο το οικοδόμημα που ονομάστηκε Πόλις/ Κοινωνία.

Έτσι λοιπόν κι εξηγείται το φαινόμενο των μαζών και του όχλου. Αυτοί είναι οι πιο προσαρμοσμένοι στα της Πόλης/ Κοινωνίας, τουτέστιν στο περιβάλλον… Γι’ αυτό οι πιο πολλοί είναι δούλοι και λίγοι είναι ελεύθεροι. Γι’ αυτό σταυρώσαν τον Ιησού, γι’ αυτό καταδίκασαν τον Σωκράτη, γι’ αυτό ανέχονται να κυβερνούνται οι πολλοί απ’ τους λίγους. Διότι ενώ αφήσαμε πίσω μας το φυσικό περιβάλλον, στο οποίο κατά τις διάφορες μεταβολές του κάποια είδη προσαρμόζονταν κι επιβίωναν κι άλλα όχι κι αφανίζονταν, στο τεχνητό περιβάλλον που φτιάξαμε, κρατήσαμε τον ίδιο νόμο. Δηλαδή έναν νόμο φυσικό, -φτιαγμένο για τις φυσικές ανάγκες, τον προσαρμόσαμε σ’ ένα περιβάλλον τεχνητό. Αλλά το ότι το περιβάλλον είναι τεχνητό, δε σημαίνει ότι ο άνθρωπος αποποιήθηκε της φύσης του. Ένα μυρμήγκι όταν το χωρίσουμε απ’ την «κοινωνία»του και το αφήσουμε μόνο του, απ’ τη φύση παρ’ όλ’ αυτά, δε θα ξεφύγει. Πάλι το καλοκαίρι θα συλλέγει τροφή για τον χειμώνα κι όχι αντιστρόφως…

Μήπως όμως αυτός ο απαράβατος νόμος της Φὐσης, στο τεχνητό, ανθρώπινο περιβάλλον θα έπρεπε να εκλείψει;.. Αλλά βέβαια αυτό, δε θα συνέφερε κάποιους. Ποιούς; μα ποιους άλλους;.. -τους κρατούντες.

Αλλά για να δούμε και ποιοί; ήταν αυτοί που έφτιαξαν αυτό το τεχνητό περιβάλλον… -έγινε πράγματι κοινή συναινέσει;.. ένα κοινωνικό συμβόλαιο απλώς;.. Το θέμα βεβαίως πάει πολύ πίσω. Στην απαρχή της Πόλης, κι άρα της πολιτικής, κι άρα της εξουσίας… Μιλάμε για την δημοκρατία κι έπειτα, πιο πριν κυβερνούσαν οι βασιλείς, οι οποίοι ήταν ευγενείς. Ο πόλεμος τότε, ήταν προνόμιο αυτών. Μιλάμε γι’ άλλη ηθική, στην αρχαϊκή/ ηρωική εποχή. Μετά την επικράτηση της δημοκρατίας όμως, το πράμ’ άλλαξε… η δημοκρατία βόλεψε πολύ τους παρηκμασμένους βασιλιάδες,.. τους δειλούς! Βρήκαν τρόπο για να κυβερνούν, χωρίς να πρέπει να σκοτώνονται στην μάχη γι’ αυτό τους το προνόμιο! Πρωτύτερα ήταν τιμή και δόξα και υπόθεση των ευγενών ο πόλεμος και η μάχη, αλλά και η αιώνια δόξα που τυχόν θα τη συνόδευε. Τώρα, θα είχαν άλλους να σκοτώνονται γι’ αυτούς,.. στ’ όνομα πάντα κάποιου μεγάλου ιδεώδους!.. -της πόλης, της πατρίδας, της θρησκείας… Η δημοκρατία, αν και με καλές προθέσεις γεννημένη, πολύ γρήγορα φανέρωσε τ’ αδύνατα σημεία της στους πονηρούς και ξεπεσμένους. Βόλεψε όλες τις εξουσίες του κόσμου ανά τους αιώνες. Με προσχήματα όπως : ισονομία, ισηγορία, ισοπολιτεία, ποιός «βάρβαρος» θάταν αυτός που θα τολμούσε ν’ αντιπαραβάλλει;.. Ναι!, ίσα δικαιώματα όλοι! –αυτό λέει η δημοκρατία, άλλα όχι και ίσες δυνατότητες… Όλα τα ζώα έχουν «δικαίωμα» να φάν’ απ’ το λέσι, μα πρώτος θα φάει ο λέων! και μάλιστα τη μερίδα του λέοντος…–κι ό,τι μείνει,.. αν μείνει,… οι ύαινες και τέλος τ’ όρνια και τα ποντίκια… Αυτή είναι η φυσική επιλογή! Μα ο άνθρωπος διάλεξε την «μεταφυσική επιλογή», νομίζοντας ότι έτσι κυριαρχεί πάνω στη φύση και πρωτίστως, πάνω στο ίδιο του το είδος… Λάθος! και στην Πόλη/ Κοινωνία και στην δημοκρατία, πάλι ο λέων τρώει πρώτος τη μερίδα του, απλώς ο λέων εκεί, είν’ εκλεγμένος και «νόμιμος» και τ’ άλλα ζώα στέκουν και τον κοιτούν και χάσκουν, γιατί με δική τους όχι μόνο ανοχή, αλλά και συγκατάθεση, αυτός τρώει.

Περί «φιλοζωίας»…

Αδέσποτος είναι αυτός ο οποίος δεν έχει δεσπότη. Τα ζώα λοιπόν από τη φύση τους είναι αδέσποτα και έτσι πρέπει να είναι. Έχουν δικούς τους «νόμους» οι οποίοι καθορίζονται από την φυσική επιλογή και δεν έχουν ανάγκη καμιάς «προστασίας» ή «βοήθειας» απ’ τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι συνηθίζουν(κι αυτοί από φυσική επιλογή…) να θέτουν τα πάντα κάτω από το δικό τους, ανθρώπινο πρίσμα και να λειτουργούν μέσω αυτού.

Νομίζουν ότι τα ζώα «αγαπούν», «νοιάζονται», «θέλουν αφεντικά», «σπίτι», «θαλπωρή» και άλλες τέτοιες ανοησίες, πολύ απλά επειδή κρίνουν α ν θ ρ ώ π ι ν α. Δ ι κ έ ς τους ανάγκες κι επιθυμίες ικανοποιούν όσοι «φροντίζουν» τα ζώα. Τα ζώα είναι ελεύθερα από την φύση τους και ζουν σε «κοινωνίες» απάνθρωπες. Δεν χρήζουν βοηθείας, εκτός βέβαια απ’ την περίπτωση που κάποιος άλλος άνθρωπος τα κακοποιεί. Δηλαδή στην ουσία, προστατεύουμε τα ζώα από τους ανθρώπους! κι όχι από άλλα ζώα ή από φυσικούς παράγοντες. Οι «φιλόζωοι» λοιπόν, είναι αυτοί οι οποίοι επεμβαίνουν στην φύση, -γεγονός που τούς καθιστά εξ ορισμού επικίνδυνους. Είναι αυτοί οι οποίοι φυλακίζουν, στειρώνουν, εγκλωβίζουν, εκτρέπουν τα ζώα από το κατά φύση ζην, πιστεύοντας οι ίδιοι ότι έτσι τα κάνουν «καλό», κρίνοντας πάντα με τ’ ανθρώπινα μάτια. Αλλά βέβαια ισχύει και το εξής παράδοξο: οι «φιλόζωοι», όπως αυτοαποκαλούνται, εξαντλούν την «φιλοζωία» τους σε ορισμένα έως ελάχιστα είδη ζώων, που όλως τυχαίως είναι τα οικόσιτα και φιλικά προς τον άνθρωπο ζώα. Άρα εδώ έχουμε μια «αμοιβαία» σχέση, μια σύμβαση(μονομερής βεβαίως, πώς αλλιώς;!), μια συναλλαγή(εγώ θα σε ταΐζω, κι εσύ θα κάθεσαι να σε χαϊδεύω,.. θα μου κάνεις παρέα…) και ξεχνούν ότι τα ζώα καθόλου δε νοιάζονται για όλ’ αυτά, παρά μόνο για την επιβίωσή τους, για το φαΐ τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι «φιλόζωοι», εξανθρωπίζουν τα ζώα, δηλαδή τα κάνουν μαλθακότερα και πιο αδύναμα, καθιστώντας τα έτσι, ανήμπορα σε περίπτωση δικής τους απουσίας. Στην ουσία τα κάνουν εξαρτώμενα απ’ τον ανθρώπινο παράγοντα, δηλαδή δουλοπρεπή κι αφύσικα…

Εξαντλούν λοιπόν, οι «φιλόζωοι», την «αγάπη»τους για τα ζώα, σε κ ά π ο ι α μόνο ζώα κι όχι σε όλα. Ε τότε να αυτοαποκαλούνται «σκυλόφιλοι» και «γατόφιλοι» κι όχι φιλόζωοι! Απορώ αν αυτοί οι «υπερασπιστές» των ζώων, αγαπούν και τα ποντίκια ή τα φίδια, τις μέδουσες και τις κατσαρίδες -ή μήπως

αυτές τις σκοτώνουν!;(δεν έχουν, βλέπετε, γλυκές μουσούδες αυτές…) Αν δεν κάνω λάθος, δεν έχουν και κανένα πρόβλημα κάποια είδη να τα τ ρ ώ νε κιόλας!.. Αλλά αυτό που πραγματικά μ’ εξοργίζει, είναι που δεν άκουσα ποτέ –σαν αίτημα κι απαίτηση- από κανέναν «φιλόζωο», να εξανίσταται για τον ανεκδιήγητο πράγματι, εγκλωβισμό των πουλιών! Μιλάμε για πλάσματα που έχουν φτερά! το καταλαβαίνετε;! –φ τ ε ρ ά! –για να πετούν!, από την φύση τους έχουν Φ Τ Ε Ρ Α!, και οι βασανιστές «φιλόζωοι» τα εγκλωβίζουν σε κλουβιά! –ακούτε ρε;! –σε κ λ ο υ β ι ά! Γιατί οι ίδιοι ζουν σε κλουβιά και χαίρονται οι άθλιοι, νομίζουν ότι χαίρονται και τα πουλάκια! και ότι κελαηδούν γι’ αυτούς(!), οι ανόητοι… Ψάρια σε γυάλες, πουλιά σε κλουβιά, σκύλοι με λουριά, άλογα δεμένα σε πασσάλους, γάτοι με κομμένα αρχίδια( συγνώμη: ευνουχισμένοι ήθελα να πω…)-αυτή θα ήταν η τέλεια «φιλόζωη» κοινωνία… Είμαι σίγουρος ότι οι ζωολογικοί κήποι και τα τσίρκα είναι γεμάτο «φιλόζωους»…

Τελικά είναι τυχερά τα άγρια ζώα, αυτά που οι άνθρωποι δεν αγαπούν, τα «άσχημα»(κανείς δεν βάζει μια νυχτερίδα σε κλουβί…), αυτά που τα φοβόμαστε εντέλει, τα επικίνδυνα για εμάς! Αυτά τουλάχιστον, αν και πάλι βέβαια κινδυνεύουν να σκοτωθούν απ’ τους ανθρώπους, θα πεθάνουν στο φυσικό τους περιβάλλον, ελεύθερα!.. Πραγματικός φιλόζωος, είναι αυτός που δεν ασχολείται με τα ζώα, αυτός που τα θέλει ελεύθερα και δυνατά! και χαίρεται να τα βλέπει και τίποτ’ άλλο δεν αποζητά απ’ αυτά. Τα ψάρια στα νερά τους, τα πουλιά να πετούν!, τ’ άλογα να τρέχουν, τα σκυλιά να γαμιούντ’ ελεύθερα, κι άνθρωποι στην αγορά τους,.. στις δουλειές τους, να κυνηγούν λεφτά και «δόξα», εξουσία και δύναμη ακόμα και στ’ ανήμπορα ζώα,.. και προπαντός με καθαρή συνείδηση(!..) –πάντα για το καλό τους… Α-δέσποτα τα ζώα λοιπόν! Μακάρι νά_χαμε κι α-δέσποτους ανθρώπους πιο πολλούς..!

* Ο Στράτος Κ. υπάρχει, μα δεν άρχεται. Κυκλοφορεί ελεύθερος. Γέννημα-θρέμμα τής Θεσσαλονίκης μεν, απολίτης δε του κόσμου. Άνθρωπος. Θνητός.