Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / Μία Άνοιξη και άλλη μία: Ένα μικρό αφιέρωμα στον Στρατή Ζαχαριάδη και τρία ανέκδοτα ποιήματά του
13/09/2017, 10:37 πμ

Μία Άνοιξη και άλλη μία: Ένα μικρό αφιέρωμα στον Στρατή Ζαχαριάδη και τρία ανέκδοτα ποιήματά του

Γράφει η Βερίνα Χωρεάνθη //

 

 

Ο Στρατής Ζαχαριάδης γεννήθηκε Απρίλιο και πέθανε Απρίλιο. Σαν να έκλεισε έναν σύντομο – αλλά παρ’ όλα αυτά πολύ πλούσιο σε δραστηριότητα και έργο – κύκλο ζωής και δημιουργίας. Γεννημένος στη Χίο την Άνοιξη του 1939, διακρίθηκε χάρη στη δημοσιογραφική του ιδιότητα, ενώ έγραφε ποιήματα και πεζά κείμενα από μικρή ηλικία, μαθητής γυμνασίου. Μάχιμος και σημαντικός δημοσιογράφος, εργάστηκε ως πολιτικός συντάκτης σε μεγάλες αθηναϊκές εφημερίδες και ακολουθούσε, ως ανταποκριτής, πρωθυπουργούς και άλλες πολιτικές προσωπικότητες στο εξωτερικό, με την πένα του να καταγράφει καίριες και αιχμηρές τοποθετήσεις από περιωπής.

Στα ποιήματά του βλέπει κανείς μια διαφορετική αν και όχι και τόσο μακρινή πλευρά, ίσως μια παράλληλη πτυχή της πολυσχιδούς και πληθωρικής προσωπικότητάς του. Αυθόρμητη και συναισθηματική αλλά μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο ρωμαλέα και άμεση – θα τη χαρακτήριζα ‘αγορίστικη’, με την καλή και ευχάριστη έννοια του ανέμελου πνεύματος που, ωστόσο, κατά διαστήματα εκφράζει ανησυχίες και προβληματισμούς πάνω σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής – την καθημερινότητα, τις αγωνίες, τον έρωτα, την πολιτική.

Πρόλαβε να δει εκδομένη μία ποιητική του συλλογή, τον ‘Μουγγό Τελάλη’ – κυκλοφόρησε το 1985, λίγους μήνες πριν ο Στρατής Ζαχαριάδης χάσει τη μάχη με την επάρατο νόσο, στα 46 του μόλις χρόνια, τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς. Το 1987, εκδόθηκε άλλη μία ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Καστανιώτη. που περιελάμβανε κάποια από τα ποιήματα της περιόδου 1955-1985, με την επιμέλεια του Κώστα Χωρεάνθη, με τον οποίο ήταν αδελφικοί φίλοι από τα εφηβικά τους χρόνια.

Χάρη σ’ αυτή τη φιλία, είχα την τύχη να συνδεθώ κι εγώ με τον Στρατή Ζαχαριάδη – ο Κώστας Χωρεάνθης ήταν πατέρας μου και ο Στρατής Ζαχαριάδης έγινε νονός μου, του οφείλω το όνομά μου.

 

 

Τα τρία ποιήματα που ακολουθούν είναι ανέκδοτα και επρόκειτο να κυκλοφορήσουν σε μια άλλη έκδοση. Αποτελούν ένα μικρό δείγμα της πνευματικής παραγωγής που άφησε πίσω του. Έχουν τηρηθεί η ορθογραφία και οι ιδιωματισμοί που είχε χρησιμοποιήσει.

 

Στρατής Ζαχαριάδης

Τρία Τραγούδια Ερωτικά

 

Ι

 

Αυτό τ’ ωραίο που λάτρεψα

με πάθος άγριο και μ’ ορμή

στα έρμα τα μονοπάτια

που τράβαγε άζωη μια ζωή

σε κουρασμένα μάτια,

π’ απλώνονταν στους θαλερούς

τους ήλιους σκοτεινές σκιές

στην πονεμένην ώρα,

στα γούρμα χείλια σου

ένα φως μερμήδισε, και τώρα

μέσα ένα χάος ανοίγονταν

η απύθμενη ψυχή σου

πού’ χει για μένα τη γητειά

τον πόθο της αβύσσου

 

 

ΙΙ

 

Σ’ ένα θλιμμένο απόβροχο

της μοναξιάς που κουράστηκε να περιμένει

ένα βραδάκι

που μαχαίρωνα

τις πεντάλφες

τα ονόματα που σβηόνταν στα χρόνια

τα καρδιοχτύπια, τις αγρύπνιες,

τις αγρύπνιες και τις λαχτάρες…

Την τραχειά σου γνώρισε κόψη

το μαχαίρι που αχρήστεψε η θύελλά σου.

Κι εγώ σαν έκρυβα τις δροσοσταλίδες

έτσι ξαφνικές μες στα χέρια μου

έτσι χαρούμενες,

τις απίθωσα πάνω στην έκταση της κόμης σου

π’ άρχιζε από τ’ άστρα και δένονταν στα δέντρα

δρόμος στους ουρανούς, όπου ταξίδεψα πολύ…

 

 

ΙΙΙ

 

Όλη η χαρά του δειλινού, ξεχείλισμα ήταν χοϊκό

στ’ αυτί τραγούδι θριαμβικό, στα χείλα ακρόαση του βουνού

γύρω σου ανάκρουσμα χαράς δοσμένο σε κορμί φτελιάς

γύρω σου φλόγα παρθενιάς, της ερημιάς, της ξεχασιάς…

Τη γέμιζες ω Ευγενική τη νύχτα την ερωτική…

Πειθήνιο κάλεσμα ο βραχνός, ο νέος κι ο παλιός αχός

που βούιζε τραγουδιστικά, τα ηδονικά, μαυλιστικά.

Στην πόρτα σου κυλάει βαρύς μέρα και νύχτα κάποιος δρυς

ρόδα στον ουράνιο δρόμο το γαλάζιο κόβει νόμο.

Δροσούλα στον ωκεανό, μπροστά στην πόρτα ένα βουνό

τώρα τ’ ακούμπησα στον ώμο, και δεν τ’ ανοιώνω μες στον τρόμο.

 

Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή ΣΧΕΔΙΑ ΡΥΘΜΟΥ (Ποιήματα 1955-1985)

 

Βερίνα Χωρεάνθη

Παλαιό Φάληρο, 8 Σεπτεμβρίου 2017

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top