Fractal

Έξι ποιήματα

Του Στρατή Παρέλη //

f6

 

 

Όπως θα το διαβάζεις κάποτε στα παραμύθια..

 

Οι πεταλούδες κάνουν τραμπάλα πάνω στα ηχηρά τριαντάφυλλα·

Τα λιανά ποδαράκια τους ψαύουν την ομορφιά ποικιλοτρόπως·

Φυσά αεράκι: έντονα η μνήμη με τα αισθήματά μου συναλλάσσεται·

Σε αγαπώ μ’ όλους τους τρόπους που ξέρω- μείνε εδώ

 

Που το υπερώο του αέρα φιλοξενεί χελιδονιών ομοθυμίες και πανηγύρια

Ηλιαχτίδων.Το μεσημέρι με το φως συνουσιάστηκε και άφησε τα κεντημένα εσώρουχά

του πάνω

Στους θάμνους της παραλίας. Ο Ιούλιος έπλασε την οικουμένη απαρχής.

Όπως θα το διαβάζεις κάποτε στα παραμύθια..

 

 

Απαγόρευση..

 

Η νύχτα παρασέρνει μια ιδιωτική θλίψη

Και την σκορπά στο ξημέρωμα.

Τα άγουρα φρούτα πασχίζουν για μια κατάληξη σωστή.

Οι νυχτερίδες κουράστηκαν.

Ο εκνευριστικός χορός τους σταμάτησε μπροστά από τα μάτια του ουρανού.

Ησυχία και σύθαμπο.

Ζέστα.

Ακούς το πλέον νερό που κυλά στο ρυάκι.

Ίδιο θόρυβο κάνει ο επικείμενος θάνατος.

Νυστάζω.

Τραβώ το σεντόνι επάνω μου.

Δεν μου επιτρέπονται όνειρα και παρομοιώσεις..

 

Άγονος απολογισμός μιας λύπης…

 

 

Έπλευσε άνεμος μες την καρδιά μου και γονιμοποίησε όλες τις φαντασίες·

Στα ψηλά που καθόμουν, γύρω έρεε η θάλασσα·

Χορός των γλάρων χαμηλά· ένα μυστήριο

Να κυνηγούν οι σκέψεις τον πουνέντε·

Πού ήθελες να πας όταν ηλιοβασίλεψε και τα καράβια απομακρύνθηκαν

Τρέποντας κάθε όνειρό σου σε φυγή;

Μόνο του κήπου τα γαρίφαλα αναθάρρεψαν όπως τα αγαπούσε η γιαγιά μου

Και έστειλαν το μήνυμα πως η ζωή γλυκά εχάθη

Πίσω από των γεγονότων

την άσπονδη γιορτή..

 

f6a

 

Ο χρόνος ο τόπος κι η σκέψη μου…

 

Οι παλίρροιες με γέννησαν οι παλίρροιες θα με απάγουν

Στο μακρινό άστρο της διαφυγής.

Όλα ήρθαν να κελαηδήσουν στην πόρτα μου, όλα τα πουλιά- και σχημάτισαν

Τάγματα αοιδών τα τζιτζίκια.

Ιούλιε αγύρτη- τι νόημα έδωσες

Στα μεσημέρια που δάγκωσα το τραγανό κορμάκι των θεραπαινίδων;

Με τα μάτια που είδαν και στολίσανε

Των τοπίων τις θελκτικές μεταμορφώσεις- ω καλοκαιρινό δώρο

Στης θάλασσας επάνω τον αφρό και στου κυμάτου τον ψίθυρο..

Το βύσσινο παρέσυρε το σύκο, το σύκο

Παρέσυρε το φλογερό κεράσι: νικητήρια φλυάρησαν

Των φρούτων οι μηρυκασμοί- όλοι με φούρια μπαινοβγαίνοντας μέσα στου ουρανού

την απλότητα.

Οι σκέψεις με γέννησαν οι σκέψεις θα με απάγουν

Στο μακρινό άστρο της διαφυγής, εκεί όπου ο τόπος είναι

Μη χρόνος κι ο χρόνος ξιπάζεται

Και όλα εκούσια ακούσια με πάθος τα κανοναρχεί..

 

 

Θα πάρεις την γεύση και θα μείνουν οι φθόγγοι της

 

Θα πάρεις την γεύση και θα μείνουν οι φθόγγοι της

Σαν οι ψηφίδες κάτω απ’ το τρεχούμενο νερό

Βότσαλα λειασμένα κάτω απ’ το υδάτινο ποίημα

Υποσχέσεις επί υποσχέσεων κι όλα να είναι αυτά που κυλάνε

Προς τον συντελεστή τον μέγα της θάλασσας..

 

f6b

 

Του τραγουδιού σου εκεί…

f6c

Να τραγουδάς ανάμεσα στις πίκρες, στο χάσμα

μιας λύπης που σου ανήκει, να τραγουδάς-

και να στεφανώνεσαι

το γλυκό άνθος της μουσικής·τώρα

σε αναγνωρίζω

που του εγωισμού μου οι σελίδες

ξεκαλουπώθηκαν, που ανήκω

σε μια τάξη που διασαλεύτηκε· τώρα

φώναξε μες τις μοναξιές των ανθρώπων, άκουσε

τον πόνο τους, μπες

μες τις νύχτες, βγες

απ’ τον ύπνο τους- ντυμένη

το φως μιας αστραπής που λυρικά σε αναφλέγει-

χαρίεσσα

και πιο δικαιωμένη

πάνω στης νότας τον βωμό..

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top