Fractal
Home / ΑΠΟΨΕΙΣ / Στείλε μου κάτι από την Νότια Αμερική – “Στολίδια”
21/10/2015, 11:06 πμ

Στείλε μου κάτι από την Νότια Αμερική – “Στολίδια”

Από την Αλεξάνδρα Φεφοπούλου // *

 

27.Στολίδια.foto(2)

 

Το έχω ξαναγράψει, αλλά όσο περνάει ο καιρός στη Βολιβία, η γνώμη μου επιβεβαιώνεται: αυτή η χώρα μ’ εντυπωσιάζει καθημερινά! Δεν έχει σημασία αν μ’ εντυπωσιάζει με θετικό ή αρνητικό τρόπο. Σημασία έχει πως κάθε μέρα κάτι καινούριο μαθαίνω για τους ανθρώπους και τη ζωή τους, για το πώς μπορεί να χτιστεί μια τεράστια πόλη, για το πόσο επίμονα και δυνατά μπορεί να κορνάρει ένας οδηγός…

Μετά από περίπου 1 ώρα οδήγησης στους κάκιστους δρόμους του Ελ Άλτο – της πόλης που καλύπτει τις πλαγιές περιμετρικά της Λα Παζ, ανάμεσα σε πάγκους μικροπωλητών που σχεδόν έκλειναν τη βασική οδική αρτηρία που οδηγεί στην πόλη κι ανάμεσα σε δολοφονικούς οδηγούς 15θέσιων οχημάτων που εξυπηρετούν τις ανάγκες μετακίνησης άνω των 20 ατόμων ανά όχημα, φτάσαμε στην πρωτεύουσα της Βολιβίας.

Το Ελ Άλτο και η Λα Παζ, σχηματίζουν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον – τουλάχιστον οπτικά – οικιστικό αποτέλεσμα. Βρισκόμασταν πια στο χαμηλό σημείο της πόλης που η υψομετρική διαφορά του ενός κομματιού της από το άλλο είναι 500 μέτρα και το μόνο που βλέπαμε στις πλαγιές γύρω μας ήταν χιλιάδες μικρών σπιτιών, τόσο πυκνοχτισμένων που ήταν αδύνατο να βρει κανείς έστω ένα μικρό κενό.

Όταν νύχτωσε κι άναψαν τα φώτα της πόλης, το θέαμα έγινε ακόμη πιο εντυπωσιακό: τα σπιτάκια δε διακρίνονταν πια και οι πλαγιές είχαν γεμίσει από εκατομμύρια μικρά φωτάκια που έμοιαζαν με στολίδια που διακοσμούν τη χαοτική τσιμεντούπολη και της δίνουν μια εορταστική νότα!

Η Λα Παζ χρωστάει αυτό το μοναδικό θέαμα στους φτωχούς της, σ’ αυτούς που ήρθαν μέχρι εκεί σπρωγμένοι από την ανάγκη για δουλειά, για ελπίδα, για μέλλον. Ίσως κάποιοι να βρήκαν αυτό που ζητούσαν. Οι υπόλοιποι, από τα καλύβια τους στις πλαγιές του Ελ Άλτο, θα φέγγουν τα βράδια προς την πρωτεύουσα.

 

* Για πολύ ή για λίγο, η Αλεξάνδρα Φεφοπούλου θα λείπει από την Αθήνα. Με τον φίλο της και μια Vespa κάνουν τον γύρο της Νότιας Αμερικής. Της ζητήσαμε να στέλνει κάθε εβδομάδα μια φωτογραφία που θα καθρεφτίζει μικρά και μεγάλα «κάτι» από τη ζωή της ταξιδεύοντας. Δέχτηκε. Άραγε πόσο μακριά μπορεί να είναι η καθημερινότητα μίας ελληνικής πόλης από τις πόλεις που η Αλεξάνδρα βλέπει σήμερα;

Για περισσότερα γύρω από τα ταξίδια της Αλεξάνδρας και του Στέργιου επισκεφτείτε το ιστολόγιο: https://worldvespa.wordpress.com/

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top