Διηγήμα: “Στο στήθος ανάμεσα”
Από το «Στερητικό Ε» //
Η κουβέντα άναψε.
Ήξερε, με διάβαζε νεράκι. Το ‘νιωθα.
«Τα μάτια σου είναι θλιμμένα» είπε.
Ξαφνιάστηκα που ‘ναι πια φανερό. Η φωνή του, αν και μελαγχολικά βραχνή, μ’ ανακούφιζε. Πέρασα μια ώρα μαζί του. Μια ώρα γεμάτη. Μια ώρα «γεμάτη». Με νουθεσίες και μαλώματα έγνοιας.
Τον κοιτώ. Πώς γίνεται να ‘ναι κάθε φορά καλύτερος; Γεμίζουν τα μάτια μου…
Ρίχνει φως στα σκοτάδια μου…
Είμαι εκεί και είμαι κι αλλού. Μέρος της σκηνής, συμπρωταγωνίστρια και θεατής μαζί.
Παρατηρώ τα χέρια του, το πρόσωπό του και στέκω κουτάβι εξημερωμένο απ’ την πειθώ.
Κάτι ήξερε εκείνος. Με την σιγουριά του μου χάλαγε το κέφι. Κανένα πρόσχημα δεν κράτησε’ κανένα. Αδικαιολόγητα υπέροχος!
…το πονεμένο μου χέρι δεν τ’ όριζα.
Μα με παρηγορούσε το δικό του. Αρκεί που ‘ναι δίπλα μου. Λαχταρώ ακόμα και τυφλό άγγιγμα. Με κερδίζει η σίγουρη κίνησή του, με καθησυχάζει ο στιβαρός αντίχειρας που παλεύει με τον δείκτη.
Καλύπτω το πρόσωπο. Φοβάμαι που ντρέπομαι. Ντρέπομαι που φοβάμαι.
Φο-βά-μαι-και-ντρέ-πο-μαι.
«Όλο μμμ λες»… μαλώνει.
Σπάει η φωνή μου. Πάσχει η ανάσα μου να βρει σκαλί ν’ ανεβεί.
Τα μάτια του με νοιάζονται. Σαν οχτώ χρονών παιδάκι είμαι στην ανάγκη. Τρέμω τι θα πει. Τέσσερα τσιγάρα έκαψε. Τρέμω και τον ίσκιο μου.
Ύπουλο απόστημα τα γεγονότα, μου ανεβάζουν τον πυρετό. Εγώ ξέρω, πως κρατώ τη δαιμονισμένη μου λύσσα. Σιχαίνομαι το φίδι που τυλίγεται στο κορμί μου.
Προσποιούμαι τον οπλισμένο σκαντζόχοιρο μα τρέμω… κι απ’ τα ίδια μου τ’ αγκάθια κι απ’ το πόδι που ‘ρχεται καταπάνω μου.
Με επαναφέρει. Μιλά, εξηγεί, διαβάζει, δεν αντέχω όσα υποθέτει.
Είναι ώρα να φύγω. Παραδίνω ό,τι έχω μαζί μου. Το ‘χα ανάγκη πιο πολύ τούτη τη φορά. Γι’ αυτό ήρθα έτσι ξαφνικά.
Σηκωνόμαστε. Με ασφαλίζει πυργοδέσποινα σε τείχη από σώμα και χέρια και με κλειδώνει με το στόμα.
Τρεκλίζω.
Φεύγω.
Αγαπώ και το λέω να τ’ ακούσει.
Πριν απομακρυνθώ, μου δείχνει μέσα στην παλάμη του κόμπους προσευχής…
Καίριο χτύπημα. Πάνω απ’ τη μέση. Στο στήθος ανάμεσα.
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η μετενσάρκωση του χρόνου και η ανάδυση των τόπων στο δρόμο του φεγγαριού
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Δημήτρης Σαμωνάκης, “Πικροδάφνες στο δρόμο του φεγγαριού”. Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2016 ‘Αυτός ο δρόμος έπαθε καθίζηση/Ήταν που ήταν πρόχειρα φτιαγμένος/απ’ την αρχή/ήταν που κλέψαν οι εργοδηγοί/και οι εργολάβοι /που βάλανε λειψό χαρμάνι/οι αχρείοι/ήρθε
Περισσότερα -
✩ Λούβρο: Περισσότερα από 480.000 έργα είναι πλέον διαθέσιμα διαδικτυακά
Το 75% των έργων του παρισινού μουσείου είναι πλέον διαθέσιμα διαδικτυακά και μέχρι το 2023 θα ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα. Σπάνια το πορτραίτο της Ισαβέλλας ντ’ Έστε εκτίθεται στις αίθουσες του Λούβρου. Το έργο του Ιταλού Λεονάρντο ντα Βίντσι
Περισσότερα -
Ποίηση: “Ο Βυθός”
Της Κικής Κωνσταντίνου // * Ο Βυθός Έβλεπα την θάλασσα κόκκινη, μα δεν ήξερα γιατί. Ορκιζόμουν πως τη θυμόμουνα, γαλάζια. Έβλεπα τα σύννεφα του ουρανού, πάνω από τα νερά της θάλασσας λευκά,
Περισσότερα -
Ποίημα: “Οι χαμένες μέρες του έρωτα”
Γράφει ο Χάρης Γαντζούδης //* “Οι χαμένες μέρες του έρωτα” Κανείς δε νοιάζεται για τον έρωτα Δεν έχουν χρόνο οι άνθρωποι Βαρυγκωμούν από τις υποχρεώσεις Πολυτέλεια το συναίσθημα Το σώμα αρκεί να στέκει όρθιο Να
Περισσότερα -
Γιατί είναι τόσο ξεχωριστοί οι άνθρωποι του βιβλίου;
Του Νίκου Τσούλια // Ίσως επειδή η έλλειψη βιβλίων στην παιδική και εφηβική ηλικία μου είναι το μόνο (και πάντως το πρώτιστο) παράπονο από τη ζωή μου, να έχω διαμορφώσει μια φοβερή μυθολογία με όψη ύψιστης προσωπικής κοσμοθεωρίας
Περισσότερα -
✓ Τίνα Κουτσουμπού: «Μ’ αρέσουν οι συγγραφείς που τολμούν να κοιτούν πίσω από τον καθρέφτη»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Το να γράφει κανείς παντού απαιτεί μεγάλη εξάσκηση και πειθαρχία. Το να ακούς μόνο την εσωτερική σου φωνή και τα μπιπ του κέρσορα θέλει εξάσκηση. Είναι σαν να απαρνείσαι το περιβάλλον σου
Περισσότερα -
Ορχάν Παμούκ: «Μόνο όταν περπατάω μπορώ να σκέφτομαι»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // Αναγνωρίζοντας την δυνατότητα σε κάθε Μεβλούτ “να διασώζει μέσα του, άρα και έξω του, την ίδια εικόνα της Πόλης”, αποδεχόμενος ότι “από την πολυπολιτισμικότητα της Ιστανμπούλ η δυτικόστροφη πορεία της και ο εξισλαμισμός της
Περισσότερα
