Fractal

Ποίηση: “Στο Κολωνάκι”

Της Χρυσάνθης Καραούλη // *

 

f4

 

Εκείνες οι άδειες γούρνες

που είχαν για ψυχές

δε χώραγαν λέει τα ταπεινά

της γης τα χαμομήλια.

Τι κρίμα!

Ποτέ δεν έσκυψαν μ’ αγάπη

ν’ αγγίξουν τα βελουδένια πέταλά τους

να νοιώσουν το σεπτό άρωμά τους

στα άγονα μέρη της άνυδρης καρδιάς τους

τη γύρη που οι μέλισσες,

του κόπου τους τη γλύκα

μ’ ευλάβεια απίθωναν στα ξεραμένα χείλη

μήπως και φύτρωνε εκεί μια στάλα καλοσύνη.

Ζεστό ψωμί δε χόρτασε

ο κορεσμένος νους τους.

Κι έφυγαν λέει μακριά…

εκεί, όπου πελώριο θέριευε

το ψέμα κι η αηδία

και των ανθρώπων τα μικρά

θαμμένα μες στη λάσπη.

Μη μου μιλάς δεν θέλω πια

τον άντρα…που ‘χε το στόμα του γυμνό

ροζ κορδελίτσα φόραγε

σπορά χωρίς σιτάρι

του θέρους τα μαλάματα

εκεί δεν κατοικούσαν.

Φθινόπωρο ξημέρωσε

και στην παλάμη τη ζεστή αφήνω τα όνειρά μου

θυμήσου το κυκλάμινο, με τι ντροπή κοιτούσε

βλέμμα στο χώμα, ταπεινό

τούτο είναι μεγαλείο

τόσο σεμνό..τόσο αγνό

μπρος στο χαμόγελό σου

όλα τα άστρα του ουρανού

αφήνεις στα μαλλιά μου

κι εγώ κοντά σου θάλασσα

κυματιστή.. και να ‘μαι

να σου μιλώ, να σου γελώ

κει στην ονειροχώρα

γιατί με πλήγωσε πολύ

εκείνη η πλατεία

όπου γεννά φαντάσματα

να βλέπω δεν αντέχω

καρτούν να νυχτοπερπατούν

Τσακάλωφ, Σίνα και Σκουφά

κι ας ήταν μεσημέρι.

 

 

 

* Η Χρυσάνθη Β Καραούλη γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο καποδιστριακό πανεπιστήμιο Αθηνών. Γράφει από μικρή ηλικία ποιήματα, παραμύθια και διηγήματα. Το παραπάνω ποίημα αποτελεί μέρος ανέκδοτης συλλογής.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top