Fractal

Ποίηση: “Στην άκρη της λύπης”

Γράφει το «Στερητικό Ε» //

 

f3

 

Στην άκρη της λύπης που κάθεσαι σε παρατηρώ. Μαλλιά γκρίζα, πρόσωπο μωρουδίστικο, σαν παιδί σε σχολική γιορτή που υποδύεται παππού.

Χρόνια μετά σε εντόπισα στην άλλη άκρη της γης. Σε ερημιά που γνώριζα καλά πως υπάρχει, μα όχι κάτω από τα δικά σου πόδια.

Εκεί, δε μ’ αφήνεις να σ’ αγγίξω στην άκρη της λύπης σου.

Εκεί βλέπω την εικόνα μου όπως σε κοιτώ. Νοερά χαϊδεύω όλες τις αυταπάτες με χέρια λειψά.

Παγιδευμένος εσύ σε ακαθόριστο δίχτυ, φυλακισμένη εγώ σε κελί απουσίας. Ξεδιαλέγω γραμματάκια τρυφερά να στα ταιριάζω να γλυκαίνει η αιχμαλωσία.

‘Ο,τι και αν κάνω, όση ζωή κι αν σπαταλώ, όσον ουρανό και να κατεβάζω, δεν το ‘χα φανταστεί έτσι ζόρικα πως θα ‘ταν.

Χοροπηδώ από την στέρηση στη λατρεία και όλα μου τα παιχνίδια, σ’ αφήνουν αδιάφορο.

Δυσβάσταχτη η αλήθεια που διασχίζουμε. Ασκήσεις θάρρους επαναλαμβάνω να με κοροϊδέψω. Φοβάμαι και λουφάζω στην κρυψώνα μου.

Έχασα τ’ αγκάθια μου. Δεν έχω πια περίβλημα. Κι ο ύπνος δεν έρχεται να με γλιτώσει.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top