Fractal

Ποίηση: “Τι να το κάνεις;”

Από «Στερητικό Ε» //

 

f2

 

Και να στο δώσω το σώμα, τι να το κάνεις; Ένα δεμάτι κόκαλα, δέρμα και ιστούς, τι να το κάνεις;

Τα σπλάχνα παθογόνα για πέταμα. Το αίμα τρελό κι ανήθικο.

 

Και που λειτουργεί, τι μ’ αυτό; Μερικά άρρυθμα τικ τακ, μερικές ανάσες, λίγη εφίδρωση, υποψία θερμοκρασίας το κρατούν ακόμα να παριστάνει το υγιές σώμα.

Σκάρτο πράμα… Μπελάς. Τι να το κάνεις; Χρειάζεται επισκευή. Πολύ θα σου στοιχίσει. Δε σε συμφέρει.

 

Άστο να βρίσκεται. Να σέρνεται εκεί που διάλεξε. Μέχρι τον τελευταίο σπασμό. Την ύστατη εκπνοή! Πού να σ’ ωφελήσει;

Που λέει μόνο αχ! ένα σαρκίο ελαττωματικό που τρίζει και υποφέρει κάθε του άρθρωση. Από κατασκευής έλλειπες. Του διαβόλου πράγμα!

Και πολυμεταχειρισμένο. Χέρια, πολλά χέρια το χρησιμοποίησαν. Άλλα για αγκαλιά, τέσσερα για τροφή, πολλά για στήριγμα, λιγότερα για ηδονή!

 

Άστο σου λέω. Έφτασε τώρα στο σημείο που τίποτα δε λειτουργεί και τίποτα δε συμβαίνει. Μέσα σ’ όλα και παντού απ’ έξω. Ποιά έφυγαν; Ποιά θα ‘ρθουν;

 

Μετρά κόμπους και θρέφεται απ’ τους ίσκιους του. Υπάρχει σαν να ‘ναι κάποιο άλλο. Άστο! Σκέτο ερείπιο.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top