Fractal

Πεζό ποίημα: “Κάθε λέξη που δεν είπα”

Από το Στερητικό Ε // 

 

f18

 

Σαν βαθιά θρησκευόμενη Άθεη, αντιστέκομαι στη λήθη και ό,τι πέρασε αναπολώ με την προσήλωση γευσιγνώστη στις αισθήσεις.

Αηδιασμένη από τις συμβάσεις και τις υποχρεώσεις, προσπαθώ έτη πολλά να μην συμπλέω με τη φθορά και την αναξιοπρέπεια.

Είμαι ό,τι ανάθρεψα μόνη μου, ό,τι έγραψε εντός μου ως εμπειρία και πάθος και λέξη, ό,τι κράτησα και ό,τι αρνήθηκα, ό,τι μετάνιωσα, ό,τι προσευχήθηκα. Είμαι ό,τι άφησαν οι άλλοι που πέρασαν κάποτε δίπλα ή μέσα μου.

Ήλπισα σ’ αυτό που δε θέλησες.

Έμεινα το άκοπο τελευταίο πέταλο της μαργαρίτας, το καρφί που στράβωσε, η γραμμή της κιμωλίας στον πίνακα, η γουλιά που απόμεινε στο ποτήρι, η ελιά που δε μαζεύτηκε απ’ το χώμα, η σκηνή στα προσεχώς που δεν είδες, η μετέωρη χειραψία, η αγωνία του μολυβιού χωρίς μύτη, η μελανιά που ξεθωριάζει μ’ ευκολία.

Τα ρούχα μου μυρίζουν ακόμη απ’ το βλέμμα σου, το δέρμα μου απ’ τα δάχτυλά σου. Μπαινοβγαίνουν τα όνειρα ακόμη απ’ τους πόρους μου και η μνήμη δε λέει να βγάλει το σκασμό…

 

Το έθιμο το τήρησα κατά γράμμα.

Έβαλα το ριζικάρι μου μέσα στο λαγήνι και κλείδωσα τον Κλήδονα και το στόμα μου με ιεροτελεστία πολλή.

Σήμερα ήταν η τελευταία μέρα. Έτσι μου είχα πει. Η προθεσμία εξέπνευσε. Μα θα σου δώσω παράταση. Ως αύριο. Ως αύριο βράδυ που θ’ ανάψουν οι φωτιές. Θα κάνω υπομονή μια μέρα ακόμα.

Κι όταν φουντώσει η φλόγα, θα περάσω από πάνω τρεις φορές. Μόνο έτσι διώχνεις το κακό, λένε` όποιο σε βρήκε. Και τότε μόνο θ’ ανοίξω το στόμα μου. Όταν ο κλήρος μιλήσει για μένα.

Θα περιμένω τ’ αντρικό όνομα που θ’ ακούσω πρώτο.

Λυπήσουμε Αϊ-Γιάννη Κλήδονα!

Άσε με στην πλάνη της καθημερινής ασχολίας να νικώ το χάος και το κενό.

Ούτε να με καλείς, ούτε να έρχομαι.

Γλίτωσέ με!

Τίποτα δεν απάντησα με την ζωή μου. Η πραγματικότητα ήταν λιγότερη, ειλικρινής από μένα.

Κι ας εννοούσα κάθε λέξη που δεν είπα._

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top