Fractal
Home / FRACT-ALL / Μικρό πεζό: “με το Τίποτα”
20/07/2016, 11:46 πμ

Μικρό πεζό: “με το Τίποτα”

Από το Στερητικό Ε //

 

 

f20

 

Φωνάζω ν’ ακούσεις μα γυρνά πίσω η ίδια μου η φωνή, γυμνή και κούφια. Σαν παιδάκι ορφανό πλαγιάζω με χέρια αδειανά και πόδια βρώμικα. Μια πίκρα παραπάνω τι θ’ αλλάξει; Τι να σου υποσχεθώ πια; Και τι θ’ αλλάξει αφού δεν ακούς;

Τελειώνω τις υποχρεώσεις μου και τις ώρες με πάστρα και με τάξη. Αφού δεν θα ‘ρθει η ευλογία, ας κάνω εκείνα που οφείλω τουλάχιστον. Τίποτα άλλο δεν έχω να σου πω απ’ την παρουσία μου. Ό,τι κοριτσίστικο, το ‘χω μέσα μου. Ενσωμάτωσα ως και τη σκιά μου, για να μην επιβαρύνω κανέναν σας.

Τι να σου πω που να το θέλεις;;;;

Τι να σου πω που δεν στο ‘χω κιόλας πει;;;

Η αγάπη μου ανθεκτική σαν αγκάθι σε ξερότοπο. Ούτε φροντίδα, ούτε νερό έχει. Όρθια στον παλιόκαιρο, ασυντρόφευτη στον κόσμο. Γενναία σαν αμφίβολη θεότητα. Και λυπημένη σαν αγιογραφία. Εσύ δεν μπορείς να ξέρεις αυτή τη λύπη. Γιατί για σένα γίνεται πεντακάθαρη στέρνα που στραγγίζει στο χατίρι σου.

Τα χέρια μου δε ζητούν άφεση αμαρτιών. Μόνο ν’ ανθίσουν μέσα στα δικά σου.

Γυμνώθηκα από μνήμη, από φόβο, εγκατέλειψα βωμούς και ύμνους κι ήρθα το σωστό να πράξω. Ήρθα μ’ εμπιστοσύνη. Όση μπορεί να ‘χει η αναμονή…

Τη βροχή περιμένω στην ώρα της.

Τη χαρά περιμένω στη διάθεσή σου.

Εμένα περιμένω να ξαναστήσω όρθια. Εμένα που συνδύαζα πέταγμα και περπάτημα μαζί.

Σαν χορτάρι χειμωνιάτικο, δεν τολμώ να χαρώ, πίκρα το ζουμί μου. Σαν σκυλί άγριο που ακούει μόνο την πείνα και το κρύο.

Σαν θίνη στην έρημο που δεν θυμίζει τίποτε στα μάτια σου, όταν ο αέρας την αλλάζει. Αν στερέψει κι αυτή η βρύση, θα σβήσω δίχως παράπονο. Θα πάρω αγκαλιά πανοπλία, τόξο και φαρέτρα και θ’ αποτραβηχτώ να κατανοήσω την ήττα μου. Τι δεν έκανα, πόσα έκανα, τι όπλα έλειψαν και δεν είμαι στη μεριά του νικητή. Θ’ αποσυρθώ και πένθος θα κρατήσω όσο χρειαστεί.

Εγώ, τη μάχη μου την έδωσα. Κράτησα το κάστρο όρθιο κι άπαρτο. Ψυχή καμιά δεν πειράχτηκε. Προστάτεψα γυναικόπαιδα και άοπλους με τον καλύτερο τρόπο. Αφού δεν νίκησα φεύγω. Θα μετρήσω την απώλειά μου. Κάτω μ’ έριξες χωρίς καμιά κίνηση. Με ξάπλωσες ηττημένη χωρίς ούτ’ ένα τραύμα να αιμορραγεί.

Πώς το ‘κανες αυτό να με νικήσεις με το τίποτα;;;

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top