Fractal

Πεζό ποίημα: “Κι ας ξέρω πως δεν θα βρω ποτέ”

Από το Στερητικό Ε //

 

f14

 

Πες ό,τι θέλεις για μένα.

Κι εγώ θα πω για την ευγένειά σου που ταλανίζει τα νεύρα μου. Πες ό,τι

θέλεις.

Βρες δικαιολογίες για τον χρόνο που δεν είχες. Πες, ρε μπαγάσα, τι μου

υποσχέθηκες και ακόμα να φανείς. Κι εγώ θα μαρτυρήσω πως μ’ αυτή την

απόσταση χάθηκε η μορφή σου, η πιο τρυφερή μου παρηγοριά.

Μόνη μου σακατεύτηκα. Δεν ικετεύω πια. Ας τρέμουν τα χέρια. Ας ραγίζει η

φωνή. Ας μπερδεύω τις προθέσεις σου στο πάρε δώσε.

Δεν σου ξαναδίνω τα χείλη μου έτσι. Πες ό,τι θες.

 

«Όλοι οι δρόμοι πάνε στους ανθρώπους». Κι αν όχι; Κι αν ψάχνοντας το

δρόμο, σκότωνα τη ζωή μου για να γράφω; Ας μην υπερβάλλω. Δεν κάνει

κανένας αυτό που δεν του αρέσει. Δε σε καταλαβαίνω όμως. Και «δεν

καταλαβαίνω» θα πει «είμαι μόνη». Ελέγχομαι καθημερινά. Πού φταίω, δε

βρίσκω. Παράδεισο ή Κόλαση μαζί τα βιώνω.

Την κράτησα την αναπνοή μου.

Και την απόσταση κράτησα.

Και σ’ εξιδανίκευσα.

Αν είσαι ψέμα, θα με πεθάνεις. Αν είσαι αλήθεια, θα με χειρουργήσεις. Μέρες

τώρα ψάχνω την ψυχή μου. Πού να ‘ναι; Πού κατοικεί, να εντοπίσω

προσπαθώ. Μια στο κρανίο μου, μια στα γόνατα, μια στ’ ακροδάχτυλά μου.

Γράφω συνεχώς αν και αποτόλμησα να το σταματήσω. Γράφω αφού να

πετάξω δεν μπορώ. Γράφω αντί να προσεύχομαι. Γράφω για να μη σου

κουνώ το δάχτυλο. Γράφω γιατί στις μεγάλες κρίσεις, στον έρωτα, στη

γέννηση, στο θάνατο, έρχεται η έμπνευση. Με πονάς και δεν θέλω. Ούτε εσύ

το διανοείσαι.

Με πονάς και δεν θέλεις.

Τη στοργή σου αναζητώ.

Ο πόνος μου κι ο έρωτάς σου, δίδυμα.

Γράφω και σε ξεντύνω απ’ τα στολίδια σου.

Να βρω κάτι ψάχνω.

Ψάχνω κι ας ξέρω πως δεν θα βρω ποτέ

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top