Fractal
Home / FRACT-ALL / Πεζό ποίημα: “Δεν είναι εύκολη η αγάπη”
06/07/2016, 1:38 πμ

Πεζό ποίημα: “Δεν είναι εύκολη η αγάπη”

Από το Στερητικό Ε //

 

 

F9A

 

Με την καρδιά στη μύτη του μολυβιού γράφω πάνω στ’ άσπρο χαρτί τις λέξεις, τις καταδικές μου. Σελίδες γεμίζω με την ελπίδα. Λες και οι λέξεις μπορούν όλα να τα λύσουν. Ν’ απαντήσουν σ’ όλα.

Μέρες κενές και νύχτες άγρυπνες. Τι θα γίνει μετά; Ποιος απαντά; Τι θα γίνει μετά; Και δεν ρωτώ, μόνο το ικετεύω στην προσευχή μου. Το μυαλό μου ας σαστίσει…

Πάντα η ζωή θα θριαμβεύει στα δύσκολα. Πάντα. Γιατί άλλοτε έκανα τη σοφή κι άλλοτε έκανα παλαβομάρες σαν να ‘ναι το ίδιο πράγμα. Βοηθούσε πολύ κι η έδρα…

Τώρα θέλω να κρυφτώ. ‘Όχι για να μη με βρουν. Να κρυφτώ γιατί έχω ανάγκη να μ’ αναζητήσουν. Ίσως δεν τ’ αποκτήσω αυτό που θέλω, ίσως όμως αποκτήσω αυτό που χρειάζομαι. Τι είν’ αυτό; Μια αγάπη. Μια αγάπη χωρίς κραυγές και υλακές, χωρίς απειλητικά χαμόγελα και βλέμματα ηλεκτροφόρα, χωρίς παθιασμένες εκκρεμότητες, χωρίς επικείμενες αναμετρήσεις.

Γιατί δεν είν’ εύκολη η αγάπη; Δεν ξέρω. Και κανείς δε μιλά!

Αυτό που δε φτάνω, τ’ αγγίζει η φαντασία μου. Το κατοικεί και νομίζει πως τ’ αποκτά. Την αφήνω να περιπλανιέται. Δεν την περιορίζω. Της επιτρέπω ν’ ανεβαίνει στους ώμους ανθρώπων και ν’ αποκτά ύψος. Την ανεβάζω σ’ αερόστατο. Κι εγώ πίσω. Πλήρωμα εδάφους. Κρατώ τα σκοινιά, ανάβω τη φωτιά, ονειρεύομαι, αφήνω τα σκοινιά και παρακολουθώ την ανοδική της πτήση.

Μια σπρωξιά προς τα πάνω, η ζωή προς τα έξω. Η ευλογία. Απλή δουλειά και ξεκάθαρη, με αρχή και τέλος που ισορροπεί τη χαώδη πολυπλοκότητα της υπόλοιπης ζωής μου.

Ειδάλλως, άσκοπα ξοδεύω τη μέρα μου. Επαναλαμβάνω τις ίδιες κινήσεις. Μόνη, αντιμετωπίζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη, τον περιεργάζομαι και τον καλλωπίζω, καλοπιάνω το κορμί που γερνά και πάσχει για να τα βγάλει πέρα λίγο ακόμα, το καθαρίζω, εξουδετερώνω οσμές και εκκρίσεις, το βελτιώνω όσο μπορώ και το παραδίνω βορά σ’ ό,τι διαλέξει η ορισμένη μέρα._

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top