Fractal
Home / FRACT-ALL / Αφήγημα: “Συνέχεια δίπλα εσύ…”
27/04/2016, 12:08 μμ

Αφήγημα: “Συνέχεια δίπλα εσύ…”

Από το Στερητικό Ε //

 

Large_DSC_0453

 

 

Η σκέψη, η προσευχή και η αγάπη μου είναι πλάι σου. Με όποια σειρά το χρειάζεσαι…

Εκείνο το «φοβάμαι» που άφησες να βγει από το στόμα σου, με τρόμαξε. Θέλω να σε καθησυχάσω, αλλά έχω το δικαίωμα; Θα ‘θελα να ‘παιρνα όλο το φόβο σου και την ανησυχία, όμως πώς μπορώ; Μένω εδώ, αδρανής, αλλά όχι άεργη και μηνύματα σου στέλνω νοερά πίστης και ελπίδας. Σου αξίζει τύχη καλύτερη και υγεία όρθια και σταθερή… Ας σου επιστραφεί η μισή απ’ όση έχεις εσύ προσφέρει.

Φαίνονται στο πρόσωπό σου, ακτινοβολούν οι δυνάμεις της ζωής ασκημένες να διακρίνουν και να μαγνητίσουν το σωστό, το δίκαιο, το δέον. Τόσα ακριβοπληρωμένα εφόδια αυξάνουν τις πιθανότητές σου να κερδίσεις! Είσαι αντάξιος αληθινής αγάπης, σπουδαίας ζωής, υψηλού πνεύματος, πλούσιας υγείας, πρόγευσης παραδείσου. Μένεις μακριά από προχειρότητες και φθήνια. Ό,τι σ’ απασχολεί, βαθιά πνευματική περιπέτεια. Μην αφεθείς σε σκέψεις που θα σκλαβώσουν την καρδιά σου σε μιζέρια και απογοήτευση επαναλαμβανόμενη.

Είσαι μοναδικός! Μη μελαγχολείς, μη διαστρέφεσαι από περιστασιακές Συμπληγάδες. Θα ‘μαι εδώ να μην επιστρέψω στο εφήμερο να εξασθενίζει την ελπίδα. Θα κρατώ ισχυρή την έμπνευσή μου, γνήσιο κι ολόκληρο τον πόθο μου. Πηγάζει από βαθιά μου η ανάγκη να σου αφιερωθώ.

Σε κοιτώ. Με πολλούς τρόπους. Με μάτια, χέρια και καρδιά και νου. Σε κρατώ. Απ’ το ελεύθερό μου χέρι. Τ’ άλλο στηρίζει αλλού. Μα και πάλι το ίδιο σε κρατώ΄ είν’ η αγάπη.

Ξέρω καλά τι θέλω. Κι ο πόθος μου το γνωρίζει. Σε θυμάμαι μ’ ευγνωμοσύνη… Ο έρωτας μας βρήκε και τους δυο πολύ ώριμους στην ευγνωμοσύνη. Από πίκρες και στερήσεις χτυπημένους μας βρήκε και μας στόχευσε μαλακούς και ταπεινούς. Άξιους πια γι’ αγάπη. Σε μένα χρειάστηκε η μεταμέλεια κι η αποστασιοποίηση για να το κατανοήσω.

Είμαι ευνοημένη! Η ευνοούμενή σου! Έχω στιγμές αδύναμες, πτώσεις, περνώ παρενθέσεις σύγχυσης, αλλά συνειδητοποιώ ποιος είσαι. Πεπρωμένο. Και τι σημαίνει η λέξη αυτή.

Κρεμώ τη ζωή μου απ’ τις λίγες απαντήσεις σου, που όλα τα ξεδιαλύνουν μ’ ευκολία.

Όλα μου, γίνονται ακοή. Μετρώ τις ανάσες. Τι θα μου πεις.

Δε φεύγω από κοντά σου ποτέ. Ακόμα κι όταν το σώμα είν’ αλλού. Στιγμή δεν κάνω πιο πέρα. Συνέχεια δίπλα εσύ…

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top