Πεζό ποίημα: “Τα χρωστούμενα θα τ΄ αποκτήσω.”
Από το Στερητικό Ε //
Τα χρωστούμενα θα τ΄ αποκτήσω.
Ό,τι μου ανήκει, θα το διεκδικήσω. Το πόδι θα χτυπήσω κάτω αποφασιστικά, το χέρι στο τραπέζι και θα πάρω ό,τι είναι δικό μου. ‘Ο,τι μου ‘ταξες και δεν μου ‘δωσες.
Έμαθα πως η λύπη γράφεται μ’ έψιλον γιώτα. Ήμουν φτωχή. Κι είμαι τώρα φτωχότερη μια λέξη. Εκείνη που δεν μου ‘πες. Που δεν ένιωσες να μου πεις. Μα θα την απαιτήσω. Αν δεν είμ’ εγώ ο προορισμός, λίγο με νοιάζει πού θα πας… Συντηρώ τις θύμησες, όσο επιτρέπεις. Αυτές έμειναν. Σαν γυναίκα ναυτικού τον παλιό καιρό. Περνά ο καιρός όσο ν’ ανταμώσουμε. Φτάνει η ώρα δώδεκα, τρέχω χωρίς γοβάκι, εσύ αργείς, η άμαξα ξανά κολοκύθα. Κάθε βράδυ. Κι εγώ, από περίλαμπρη αρχόντισσα, πάλι Σταχτοπούτα.
Άλλη φλόγα ν’ ανάψω δεν ξέρω. Κάνω τα μπορετά. Έτσι τρυφερά ήθελα να σε κερδίσω κι έτσι τρυφερά να σ’ αγαπώ. Μα οι καλοί μου τρόποι ξεθώριασαν. Η βία πνίγει με τις αναθυμιάσεις της το μυαλό μου. Τις δικαιολογίες για σένα, τις εξάντλησα. Και τα επιχειρήματα για μένα. Δεν με πείθω… Δεν με πιστεύω πια. Κι ακόμα μάρκες σου δίνει το μηχάνημά μου. Όλο κερδίζεις στην παρτίδα μας.
Αυτές είναι που κρατούν αντίσταση. Στην ανάστασή τους ελπίζω. Να τις αναβιώσω θέλω. Τρελή! Κι άλλη διορία ζήτησες. Κι άλλη διορία πήρες. Έτσι είν’ η αγάπη; Ή να ‘ναι μια λαχτάρα για ό,τι λίγο άγγιξα και με χάραξε; Όλα περνούν απ’ το μυαλό μου. Κι αν… Αν τόσο ήταν; Αν ως εκεί μπόρεσες να φτάσεις και δεν έχεις άλλη επιθυμία να σου δίνει κουράγιο; Αν δεν κατάφερα να τροφοδοτήσω την καρδιά σου, να μ’ αναζητά όταν της λείπω; Αν τόσο λίγη υπήρξα; Αν τόσο λίγο άντεξες; Αν το αερόστατο που μας σήκωσε ψηλά, έχασε απότομα ύψος και καρφώθηκε σε γη ξερή; Αν ο αδριάντας που ύψωσα έπεσε; Αν όλα ξέφτισαν;
Αν έτσι είναι, πώς μπόρεσαν τα χέρια σου με τόσα ψέματα να με χαϊδολογήσουν; Πώς τόλμησε η αγκαλιά σου να μου κόψει την ανάσα τόσο πειστικά, τόσες φορές;…
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Αγιοβασιλιάτικα
Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη // Μέρες χαράς και γιορτής. Μέρες γεμάτες μυρωδιές που χαράσσονται ανεξίτηλα στις παιδικές ψυχές και δημιουργούν μοναδικές αναμνήσεις. Μέρες χαράς, αγάπης, αλληλεγγύης και… γλυκών. Ποιος δεν γνωρίζει το πιο διάσημο γλύκισμα των ημερών, τον…
Περισσότερα -
Ο ποιητής και ο έφηβος: Mε αφορμή το ποίημα του Ελύτη «Είσαι νέος»
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // Θα ξεκινήσω με μια προσωπική μου εμπειρία από την επίσκεψή μου σε ένα Γενικό Λύκειο στον Ίλιον. Πριν τρία χρόνια, ήμουν καλεσμένη σε τάξη Β Λυκείου από την καθηγήτρια φιλόλογο για να μιλήσω
Περισσότερα -
Γιατί ο Μπωντλαίρ;
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Μαρσέλ Προυστ “Σχετικά με τον Μπωντλαίρ – Επιστολή στον Ζακ Ριβιέρ”, μετάφραση: Μαριάννα Παπουτσοπούλου, εκδόσεις Κουκούτσι Τα θαυμαστικά του Ουγκό, οι διάλογοί του με τον Θεό, τόσος σαματάς, δεν αξίζουν όσα βρήκε ο
Περισσότερα -
Μια διαρκής επιστροφή
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // “Καλαμάς κι Αχέροντας” του Χριστόφορου Μηλιώνη, εκδόσεις Κίχλη Τα εξώφυλλα των βιβλίων συχνά μιλάνε πολύ εύστοχα για το περιεχόμενό τους. Τόσο που νιώθεις πως λειτουργούν εν είδει σύνοψης, σαν μια εν συντομία αναφορά
Περισσότερα -
Αφού δεν σώζεται το σώμα, ας σωθεί η μνήμη
Γράφει η Μαρία Λιάκου // «Νησί που ψάχνει χάρτη», Μαρία Μπουρμά, εκδόσεις Ιωλκός, 2022 Μια ποιητική συλλογή αφιερωμένη «στις ματαιώσεις». Αποτελείται από μικρά σε έκταση ποιήματα που συνομιλούν με την θέαση της ζωής μέσα από μια ρωγμή-
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα
Της Βάλης Τσιρώνη // * Αυτό που ονειρευόμαστε Έχει τις εξηγήσεις του αυτό που ονειρευόμαστε τη μέθοδο της παραφοράς του δεν επιτρέπεται να αποφαίνεται εν δράσει προϊόντος του χρόνου να βγάζει ένα πρόγραμμα αυτού που
Περισσότερα -
Ένα “ρυθμικά σκεπτόμενο αίσθημα”
Γράφει ο Πέτρος Γκολίτσης // “Θάνατος ο δεύτερος”, Αντώνης Φωστιέρης, εκδ. Καστανιώτη, 2020, σελ. 64. Ως γνωστόν, ο Αντώνης Φωστιέρης (Αθήνα, γ. 1953) κατέχει μια πραγματικά ξεχωριστή θέση όχι μόνο εντός της γενιάς του ’70, αλλά και στα
Περισσότερα
